Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου"
-
Γριάς το πήδημα
Γριάς το πήδημα: Ακτή λίαν απόκρημνος του Αίπους ως ένα βράχον της οποίας προ της κατασκευής της αμαξιτής οδού εφαίνετο τύπος γιγαντιαίου ποδός λεγομένου της Γρηάς, ήτις επήδησεν εκ του ύψους των κρημνών εις τον βράχον και εκείθεν εις την θάλασσαν διωκομένη υπό κουρσάρων. Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1926) -
Γυρίζζει σαν του κρασά τόβ – βου
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)Δηλαδή μόνος του καθώς εγύριζεν εις τα Καρδάμυλα ο βαος του κρασά -
Δ' του κοτετσ' δγυό φορές δε μπαίν' η αλπού
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)Ερμηνεία: Το δις εξαμαρτείν ούκ ανδρός σοφοί -
Δασκαλόπετρα= Πέτρα παρά την θέσιν χωρίς ένθα κοντά τους χωρικούς εδίδαξεν και εκεί ο ο μικρός.
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1926) -
Δεν έχει ου φτουχός έχει ου Θεός
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)Ερμηνεία: ο φτωχός πρέπει να ελπίζει εις τον Θεόν -
Δυό καρπούζια σι νια μασκάλ' δι χουράνι
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918) -
Δώσ' μου κερά τον άντρα σου κ' εσέναδ δέσ σού πρέπει
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου -
Έν ήταν κακκά, η κόττα τά 'καμεν
Βίος, Στυλιανός ΣχολάρχουΗ απάντηση εις τού αρνούμενου και τού παραδεχόμενου όμως έλεγον σχεδόν όμοιον, - τί ωραία λογική! -
Νιράϊδες
Έναν παδίν ήβγεν νύχτα να γυρέψη την πατέραν του με το φανάρι. Κάποιος τον επάντησε στο δρόμον και τον επήρες σ’ ένα χ χάλασμα. Εκεί ήδεν πολλούς αθρώπους, άντρες και γυναίκες κ εκάμναγ γάμο. Του δίναν κουφέττα κ’ ήταν βερβε΄΄ιές και του λίγαν « θες δεθ θες, θα τα φας». Ήλλησεν εφτά μέρες κι επέθανεν. Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)