Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κορακίτης, Δ."
-
Λα'ός (λαγός) πιπέρι έτριβγε κακό τση κεφαλής του
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή ο καθένας ό,τι κακόν κάνει το κάνει προς κακόν της κεφαλής του -
Μάραθο το μάραθο γεμίζει η γριά τον κάλαθο
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Με τον ανωτερόν σου σκόρδα μη φυτεύης
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή, μη dα βάνης ποτέ με τον ανωτερόν σου -
Μίλιε γαδάρου ν' ακούς πορδές
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή, μίλιε ενούς παλαβού ν' ακούης παλαβάδες -
Μια πεdάρα πέdε κουτάκια σπίρτα
Κορακίτης, Δ. (1920)Αυτό λέγεται όταν θέλουν να δηλώσουν πόσον πολύ μεθυσμένος είναι ένας ή πόσον βλάκας είναι -
Μιλώ σα gομένη κεφαλή
Κορακίτης, Δ. (1920)Λέω παλαβάδες. Μη μιλής, καμένε, σα dη gομένη κεφαλή, παρά μάθε να σκέβγεσαι τί θες να πής -
Μπαρούτι βρωμεί εδώ
Κορακίτης, Δ. (1920)Λέγεται όταν κανείς μιλεί αλληγορικά δηλαδή θέλει να πη εδώ κάτι βρωμεί (μυρίζει) δηλαδή κάτι συμβαίνει -
Νασαι καλά το Μάη πουναι παχειές οι μυίες
Κορακίτης, Δ. (1920)Τούτο λέγεται ως περιφρόνησις ενός, φιλικώς όμως, δια κάτι τι το οποίον λέγει -
Ο άdρας με το τσουβάλι και η γυναίκα με το κουτάλι ξολοθρεύγειμ το σπίτι
Κορακίτης, Δ. (1920)Ο άdρας να κουβαλή σπίτι του γέννημα με το τσουβάλι στο ροό (ροό το μέρος του σπιτιού που σωριάζουν το γέννημα, κι η γυναίκα να δώνη απ΄ όξω κρυφά απ΄ το άdρα της με το κουτάλι το γέννημα, πάλι η γυναίκα θα νικήση -
Ο γέρος κι' α στολίζεται στ' ανήφορο γνωρίζεται
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Ο Θεός δεν είναι Αρβανίτης
Κορακίτης, Δ. (1920)Αρβανίτης, σημαίνει κακός, φθονερός. Λέγουν ο Θεός δεν είναι Αρβανίτης, (δηλ. ο Θεός είανι δίκαιος). Τούτο λέγουν οσάκις αποφεύγουν να ανταποδώσουν το κακόν, αρκούμενοι εις την δικαιοσύνην του Θεού, όστιν εκάστον πλερώνει ... -
Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον bρώτο χρόνο χαίρεται!
Κορακίτης, Δ. (1920) -
Ο κοdριασμένος γάδαρος σαν ακούη τω κοράκω λέει: Για μένα φωνάζουνε!
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή, όταν έχει κάμει κανένας καμμιά κουτσουκέλα, γρουσουζιά, αταξία, κλεψιά, τότε μόλις δή κανένα να λέη τίποτε σχετικό με τη κουτσουκέλα του νομίζει πως γι' αυτό το λέει -
Ο παθός είναι γιατρός
Κορακίτης, Δ. (1920)Ερμηνεία: Δηλαδή εκείνος που έπαθε πολλά γνωρίζει πολλά, είναι δηλαδή σα γιατρός -
Ο παπάς όποιον βλέπει, εκείνο θυμιάζει
Κορακίτης, Δ. (1920)Παραδείγματος χάρη: θένε δύο μαθηταί να πάνε πεσκέσι σε ένα δάσκαλο και ντρεπούdενε και ο πατέρας των λέγει: Πάαινέ το, βρε Γιώργη, συ, μα ο παπάς όγοιο βλέπει, εκείνο θυμιάζει. -
Ο παπάς τα θαφτικά κι' ο νεκρός στ' ανάθεμα
Κορακίτης, Δ. (1920)Δηλαδή ήκαμες συ τη δουλειά σου και για μένα πεdάρα δε δώνεις, παρά λες : Α δε βαργιέται. Δηλ. Ας πάη να πνιή