Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Αναγνωστόπουλος, Γ."
-
Γυρεύκει να κάμη πίττες μέ τά μυλλοσφογγίσματα
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Αναλογος πρός την: Με πορδές αβγά δεν βάφονται -
Έκαψα τα ρούχα μου να μεφ φοούμαι τους ποντικούς
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Μετ' αστειότητος περί εκείνων, οίτινες ανοήτως προξενούν εις εαυτούς μέγα κακόν, δια να αποφύγουν άλλο τι μικρόν και ασήμαντον -
Έμ πίττα και λαρτίν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Παρεμφερής: Είναι κώλος και βρακίν, φίλοι αχώριστοι -
Εγιώ στραώννω και πουλώ και εσού άμπλεπε και βόραζε
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ο αγοραστής, μη επηρεαζόμενος από την διαφήμισιν παρά του πωλητου του εμπορεύματός του, οφείλει να προσεχη πολύ, τι μέλλει ν' αγοράση, ίνα μη μετανοήση δια την αγοράν του ύστερον -
Είντα σου λείπει κκέλη; Μαρκαριταρένη σκούφκια
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Παρεμφερής: Όλα τάχει η Κουρελού -
Είπαν της πουτάνας, πως εμ πουτάνα, και εστάθην έξω και έκαμεν το τελάλιν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Και αντιθέτως [της προηγούμενης] -
Είπαν της τιμημένης πουτάνα και έμπην έσσω και ερρομανίστην
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Αμφότεραι αι παροιμίαι λέγονται συνήθως ομού προς έξαρσιν της φιλοτιμίας της εντίμου γυναικός εν σχέσει προς την αναίδειαν της ελευθερίων ηθών -
Είπαν του πελλού “πελλέ!” και επέλλανεν τέλεια
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Παραθαρρύνων και παροτρύνων τις άλλον εις τι -
Εμεάλυνεν το γαύριν και εκόντυνεν το στρατούριν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των οψιπλούτων, οι οποίοι δεν καταδέχονται να φοιτούν ήδη εις κέντρα, που θεωρούν κατώτερα εαυτών, και εν γένει να διάγουν, ως πρότερον. ΣΚ. Β΄, 280 αρ. 89 -
Εν έππεσεν ο ζάχαρις 'ς το νερόν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ουδεμία ανάγκη σπουδής. Κυρ.: δεν έπεσεν η ζάχαρις 'ςτο νερόν, ώστε να είναι φόβος, μήπως λειώση αμέσως και επομένως να είναι ανάγκη μεγίστης σπουδής. Ανάλογος την σημ. η ανωτ. π. εν λ. άνεμος “Εν επήρεν ο άνεμος ταγκάλια” ... -
Εν εμ πάντα Πάσκαν, έχει και Σήκωσιν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Δεν ουριοδρομούν πάντοτε τα πράγματά μας. Οφειλεί τις να αναμένη και αντιξόους περιστάσεις -
Εν και εν η αξίσι του οφτου, αμμάν η παραπόνησί του
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί των μη τυγχανόντων τινός, όπερ έπρεπεν ή ανέμενον να τοις δοθή, και παραπονουμένων διά την παράλειψιν δήθεν και όχι διά το παραλειφθέν. Συνοδεύεται από κείμενο... -
Εν κείνος, που βάλλει τους δκυό κουμπάρους και μαλλώνουν
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Ερμηνεία: Επί ραδιουργών -
Εν να σε κάμω με δκυο ονόματα
Αναγνωστόπουλος, Γ. (1924)Παρεμφερής “Θα σου βγάλω τα μάτια”, ώστε ο τυφλωθησόμενος, κατά την απειλήν, θα έχη δυο ονόματα, το κύριον του όνομα και το επώνυμόν στραβός