Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 7001-7020 από 142579

Η εικόνα της Κυράς τ' Απερειού

Η εικόνα της Παναγίας τ' Απερειού που είναι σήμερα στη Μητρόπολι ήτο τον παλιό καιρό πάνω ψηλά στο Κάστρο τ' Απερειού. Εκεί που είναι σήμερα κτισμένη η Μητρόπολι ήτανε βάτοι και άλλα κλαδιά. Ύστερα κατέβαινε μοναχή της κάτω η εικόνα και πήγαινε μέσα στους βάτους, όπου θωρούσεν ο κόσμος κάθε βράδυ από το Κάστρο να φέγγη ένα φώς! Επήγαιναν και έβλεπαν την εικόνα, την έφερναν πάνω στο Κάστρο αλλά την...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)
Ήτανε ένα χωριό, τα Χύδηρα. Βγαίνανε συχνά ληστές και κουρσεύανε. Γι αυτό έφυγαν κια πήγαν αλλού τους ωδήγεψε η Παναγία. Είχανε μιαν εκκλησία το κόνισμα της Παναγίας έφυγε και πήγε και κάθισε στο σημερινό χωριό, Λάψαρνα. Κάθ'σε σ' ένα ρομάν' κι του βράδ' άναβε 'κει ένα φώς. Οι χωριανοί που ζητούσαν το κόνισμα, είδαν το φώς και πήγαν κοντά. Βρήκαν το κόμισμα τ'ς και το πήραν, μα πάλι τους έφυγε. Αυτό...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Καθαρά, τα = τα άχρηστα και βλαβερά χόρτα ή αγκάθια, που βγάζομεν από τ' αμπέλιαμε το βοτάνισμα ή το πάστρεμα. Από την λέξιν “κάθαρα” παράγελα και το όνομα της Μονής της νήσου, της Παναγίας της Καθαριώτισσας, η οποία εκτίσθη εκεί επειδή ευρέθη μια εικόνα της Παναγίας μέσα εις τα καθαρά, καθώς επαντρέυανε τ΄αμπέλια. (Αργότερα ωνομάσθη από τους λογιώτερους το μοναστήρι Μονή της Καθαρών).

Μουσούρης, Σπύρος Ν.
Ο Πέτρος ο Κωνσταντινίδης ήτο στη Αίγυφτο και έκαμε μια συδρομή να χτίση ένα εξωκκλήσι και εσκεύγετο όταν μάεψε τα μάγια (χρήματα) που να χψτίση τον Άϊ Λευτέρη. Επήεν εις τον ύπνον του και του 'πε ο Άϊ Λευτέρης να τόνε χτίση στο μέρος Καμάρα (Ν. Της νήσου) και κεί τον έχτισε πόχε κ' ένα παλιό μοναστήρι γκρεμισμένο τ'ς Πανα'ιάς.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Αγιά Σοφιά στα Τοπόλια

Οντόν επήρανε οι Τούρκοι την Πόλη έφυγε μια εικόνα από την αγιά Σοφιά και ήλθε σ’ ένα απόκρημνο μέρος σε σπήλαιο της αγιάς Σοφιάς Τοπόλια – Κατσοματάδων. Μια νύχτα ένας βοσκός είδε φως στο μέρος εκείνο από μακριά και την άλλη μέρα επήγε να ιδή τι ήτανε αυτό το φως, μα δεν είδε τίποτε. Το βράδυ ξαναείδε το φως, ξαναπήγε την ημέρα και πάλι δεν είδε τίποτε. Την τρίτη βραδειά ξαναείδε το φως κι εσηκώθηκεν...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Πως κτίστ'κε το μοναστήρ'

Τότε που κτίζαν το μοναστήρ' και σκάβαν τα θεμέλια, βγαίναν όλο φίδια απ' το χώμα. Πήκαν λοιπόν, “Να το κτίσουμε πιό κάτω π' δεν έχ' φίδια και σκεπά”. Και πήγαν πιο κάτω και σκάβαν. Όλη μέρα σκάβαν κι άφησαν το βράδ' τ'ς αξίνες και τα φτυάρια σ' ένα κελλί εκειδανά. Πάνε το πρωί να πιάσουν δ΄λιά, πουθενά οι αξίνες. Ρώταγαν τ'ς χωριανοί, ποιός τ'ς πήρε, ψάχναν απ' εδώ, απ' εκεί, δεν τ'ς βρίσκαν. Με...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Άγιος Γεράσιμος

Προς τα νοτιανατολικά του χωριού σε μιά μαγευτική τοποθεσία, στο Φουσκιδέ, σε ύψος 100 μ. Περίπου είνια η εκκλησία του Αγίου Γερασίμου. Είναι σπήλιο με διαστάσεις 15 Χ 4,70 μ. Έχει τοίχο μόνο το δυτικό όπου η είσοδος και τα δύο παράθυρα με πλαίσια σπό λίθουε λαξευτούς. Και εσωτερικά είναι χτισμένοι οι δυό τοίχοι ως ένα ύψος. Έξω από την εκκλησία είναι ένα μεγάλο χαράκι, απ' όπου έβγαινε νερό κι έμπαινε...

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1940)
Περί της θαυματουργού εικόνος της μονής Παναγιάς της Φανερωμένης υπάρχει η εξής παράδοσις

Ποιμένες καθ' όναρ ειδον την Παναγίαν μεταξύ Κονάρων δένδρων (τα οποία σώζονται και είδονο γράφων παρά την Μονήν. Εγερθέντες δε και παρενόμενοι κατά τας υπόδειξεις των, την ανεύρον μεταξύ των τεσσάρων αυτών δένδρων, διέδωσαν το θαύμα και οι πιστοί απεφάσισαν έκτοτε την ανέγερσιν της Μονής, ήτις ωνομάδθη “Φανερωμένη”, ως φανερωθείσα εις τους ποιμένας.

Φιλιππίδης, Φίλιππος Α. (1916)
Η Παπαντή είναι κοντά στη Λάκκα. Σ' έναν τράφο μέσα ήτανε λόγγος και φύλαε κάποιος γίδες κι εβρεχόντανε το μούσι τση γίδας από νερό που δίψαε. Και αυτός ο βόσκος κοίταε να δή γιατί βρέχεται η γίδα κια την παρακολούθησε σε μια σγούρνα πό 'πίνε κι εύρηκε την εικόνα τση Παπαντή. Την πήγανε στον Άγι – Αντρέα τση Λάκκας μα η εικόνα έφυγε και πήε πάλε στη θέση της, εδεκεί που βρίσκεται τώρα. (χωριά γύρω...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Η Μεγαλομάτα

Την εκκλησία τ'ς Μεγαλομάτας, τνε λέγαν προτού βρεθεί η εικόνα, Άη – Γιώργ'. Κάποτε όμως που ψάρευαν οι Κτικαδιανοί στα Κιόνια άκουγαν φωνή, αλλά δεν βλέπαν άνθρωπο. Καμμιά φορά, π' άκουγαν φωνή, παρουσιάζεται μια εικόνα όξ' απ' τη θάλασσα. Τρέξαν στο χωριό κι αναγγείλαν οτ' αυτό κι αυτό και πήγαν και τνε πήραν. Είν' η Υπαπαντή, αλλά έχ' μεγάλα μάτια και γι' αυτό τνε πήκαν Μεγαλομάτα. Ίσως κατ' ειδωλολάτραι...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Στην Υπαπαντή πήγανε κάποτε οι Τούρκοι ναν την κλέψουν. Επήγαίνανε νύχτα, να μην τους δή κανείς, μα η Παναγία έκανε κι έφεγγε απότομα σα να 'ναι μέρα. Ενόμιζάνε πως ξημέρωσε και θάν τους δούνε και φεύγανε. Καθώς αλαργεύανε όμως, πάλι γενότανε νύχτα. Ξαναγυρίζανε μέρα, ξαναφεύγανε, νύχτα, ώσπου τα παρατήσανε και φύγανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Η Κυρά – Ξένη

Ένας ξένος καπετάνιος είχε έρθ' απ' τα Μπουγάζια κι άραξε στον Πάνορμο. Το βράδ' είδε στ' θάλασσα ένα φώς, λέει, “Τι να 'ναι;”. Πάει και βλέπ' τ'ν εικόνα τ'ς Παναΐας στον αφρό. Τνε πήραν εκεί στο καράβ', τ'ν είχαν. Τ' νύχτα π' κοιμήθ'κε τνε βλέπ' στον ύπνο τ' και τ' λέει , ότ' “Να με πάρ'ς και να με βγάλ'ς όξω στη στεριά”. Είδε λοιπόν αυτός το Μαρλά εκεί απάνω και πήγαινε κατά κεί. Όταν ήφτασε κοντά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Άϊ – Γιώργης στα Ψιλιανά

Βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στα ιστορικά Μπουτσουνάρια. Είνια μονόκλιτος καμαροειδής με διαστάσεις 3,75 Χ 4,67 μ. Διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ανήκει σε ιδιώτη. Μια γρηούλα της γειτονιάς ως εβδομήντα χρόνων μούπε αυτά : - “Η γιαγιά μου έλεγε πως ο παππούς τση γιαγιάς τση τονε βρήκε χτισμένο. Τον είχανε οι Ψιλάκηδες, αδέρφια και πρωτοξαδέρφια. Ούλη η γεινιά ήτανε δική τωνε. Είχε και ρουγόπορτα...

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1940)
Άγιος Παύλος

Βορειότερα, μέσα σ' ένα αμπέλι είναι η μικρή εκκλησά του Αγίου Παύλου. Έχει μήκος 4,76 μ. Πλάτος 2,63 και ύψος 3,48 περίπου. Στην κόχη του ιερού σώζεται τοιχογραφία της Παναγίας ή του Παντοκράτορος. Δεν μπόρεσα να διακρίνω, γιατί στο μέρος του προσώπου είναι μια μεγάλη τρύπα και ένα μεγάλο μέρος έχει παλιό σουβάντισμα που το σκεπάζει κι ένα μεγάλο ράγισμα. Σε βάθος πράσινο τα φορέματα είναι χρώματος...

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1940)
Στην Λίμνη η “Ζωοδόχος Πηγή” μια πολύ μικρή εκκλησίτσα χώμενη. Ξεπατώθηκαν όλοι όσοι κάθονται κόντα σ' αυτήν. Σωθήκαν μόνον όσοι την άκουσαν και φύγανε. Πήγαινε στον ύπνο και τους έλεγε : - Τι καθούσαστε; Εγώ στο μαξιλάρι μου δεν θέλω κατρουλιά!

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Άϊ – Γιώργης στον Πύργο

Είναι ερείπιο στη συνοικία Πύργος. Είναι μεγαλύτερη από τις άλλες, έχει μήκος, όσο φαίνεται, 10,92 μ. Και πλάτος 4 μ. Φαίνεται τέσσερα τόξα να συγκρατούσαν τη στέγη και υπάρχουν αντίστοιχα και στο σπίτι που βρίσκεται πλάι σ' αυτήν σα να είχανε χτιστή συγχρόνως. Και αντίκρυ είναι άλλο παλιό κτήριο με πολλά τόξα, που παλιότερα χρησιμοποιούσαν για ελαιοτριβείο. Εσυνήθιζαν να δένουν τα ζώα μέσα στην εκκλησία...

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1940)
Η Παναγία στα Περναράκια (1500 μ.) Ευρήκανε σ' ένα περνάρι το κόνισμα της Ελεούσας, που είχε καή η εκκλησιά της στο χωριό. Και γι' αυτό τη χτίσανε εκεί. Γιορτάζει τη Νιά Τρίτη.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Επίσης υπάρχει η εκκλησία της Παναγίας. Περί αυτής η παράδοσις λέει τα εξής : “Η χάρη της ήταν θαματουργή αλλά η αμυαλιά του χωριού την έδιωξε”. Λέγεται οτι εν καιρώ χειμώνος ατσίγγανοι εστεγάσθησαν κάποια βράδυα μέσα εις την εκκλησίαν και μια τσιγγάνα εγέννησε εντός αυτής. Η Παναγία ωργίστηκε δια τούτο και την επομένη η εικόνα της εξηφανίσθη. Την ανεζήτησαν παντού μα τίποτε. Μετά παρέλευσιν ημερών...

Κυρίτση, Γλυκερία (1953)
Η Παναγία η Σπηλιώτισσα

Μια ωραία εκκλησία η μισή Σπήλαιον και η μισή οικοδομή, είναι η προστάτισα της περιφέρειας. Είναι και της οικογένειας μας η προστάτις. Ο πάππος μου Γεώργιος Λογαριαστάκις έχη κάμη ανάγλυφον την Θεομήτορα στον εξωτερικόν Πυλεώνα της εκκλησίας, όπου και σώζεται μέχρι σημερον. Οι κοπέλλες της περιφέρειας την επικαλούνται ακόμη και στα τραγγούδια των : “Ω Παναγιά Σπηλιώτισσα έμπα και Σύ στη μέση να πάρω...

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)
Θα 'ναι πενήντα χρόνοι που ένας που τον 'λέγανε λουλούδι Μαθιουδάκη, από την Τρυπητή, ήρθε να φορτώση πέτρες από τη Χώρα να τσί πάη στο χωριό. Όdαν επήε να φορτώση τις πέτρες παρουσιάστηκε η Παναγία και δεν τον αφήκε να φορτώση τσι πέτρες. Ήτανε τσ' εκκλησίας οι πέτρες.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές