Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 5201-5220 από 142579

Εορταί του Δωδεκαημέρου (24 Δεκεμβρίου -6 Ιανουαρίου)

Λέγονται δωδεκαήμερα. Τα δωδεκαήμερα δεν παντρεύονται οι θαλασσινοί δεν πιάνουν ταξίδι έως ότου αγιασθούν τα νερά. Τα δωδεκαήμερα γυρίζουν οι Καλλικαντζαρέοι, κατεβαίνουν 'πο την καμινάδα (καπνοδόχο) και κατουρούν τη φωτιά. Καλλικάντζαροι. Λέγονται οι καλλικαντζαρέοι. Τους θεωρούν ως μικρούς διαβόλους, με ουρά και κερατάκια. Κατεβαίνουν απο τας καπνοδόχους και κατουρούν τη φωτιά. Δι' αυτό πολλάκις...

Μερεμέτη, Δήμητρα (1953)
Το Σαραντάμερο βγαίνουν οι καλοκαζάρες. Αυτοί βγαίνουν τα μεσάνυχτα και πααίνουν ίσια το νεκροταφείο, έτσι τους έχ'ο θεός γιατί έχουν γεννηθή μαζί με το Χριστό, ο πατέρας των κ'η μάννα των έχουν πέσει μαζί του Βαγγελισμού. Μια Καλοκαζάρα πήε σε μια γεναίκα που 'λεθε κριθάρι και γύρναγε αυτή το μύλο (=χερόμυλο).

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Κάποιος την είχεν γυναίκα την καλλικαντζαριά. Πήγανναν σ’ένα γάμο και της έλεγε βγαίκα γυναίκα να χορέψης. Αυτή δεν έβγαινε αν δεν της έδινε το μαντήλι της. Όταν της το ‘δωσε όμως και χόρεψε αυτή χάθηκε. Αυτή πήγαινε όμως κι έλουζε κάθε Σάββατο βράδυ τα παιδιά της. Ο άντρας της ένα βράδυ παραφύλαξε που το ‘βαλε και της το πήρε. Έμεινε πια κοντά του. Γιατί αυτός ήταν κυνηγός και μια μέρα λεύκαιναν...

Ιωαννίδου, Μ. (1943)
Οι Καλικάντζαροι: Του Κάου το πιθάρι

Πρίν κάμποσα χρόνια ο παπάς της Μονόλιθος, ο Παπαγιάννης με τ’ όνομα, έρκετον μια μέρα που το Κυμμαράσι, κι άκουσε μιλιές. Εφηκρίτση κι έκουσεν: <Κάου, μια >. Πιο πέρα στο Προσκύνημα έκουσεν: <Κάου, δκυό>. Εκαταάλαβεν ο παπάς πως ήταν Κάους ‘φτός που φώναζεν, κι ως ήρτεν κοντά, τον έπιασεν που τα μαλλιά πριχού να πή: <Κάου, τρείς>. Τον εβάστα γερά που τα μαλλιά, και τότες ρωτά τον παπά ο Κάους: -Στούππος...

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)
Οι Καλικάντζαροι-Καρκατζούλια και Πάγανα

Το είδος αυτό των δαιμόνων-τα ξωτικά, όπως τα λένε γενικώτερον-παρουσιάζονται κάθε χρόνο, μόνον την παρα,ονήν των Χριστουγέννων μέχρι των Φώτων, οπότε και εξαφανίζονται.

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Την νύχτα δεν βγαίναν έξω, φοβούνταν τα καλικαντζάρια. ''Μη μιλάτε, γιατί θ'απλώση η καλλικαντζαριά το χέρι της απ'τον τζέκιν θα σας πάρη''. Τις φαντάζομαι ωραίες γυναίκες σαν τις Νεράιδες. Παίρνουν τους ανθρώπους. Μια, λένε, ότι τηγάνιζε κεφτέδες και της πήραν.

Ιωαννίδου, Μ. (1943)
Καρκαντζάλια Κωθωνιού

Τα καρκαντζάλια ή καρκαντζούλια έρχουνται στο χωριό τις νύχτες, χτυπώντας νταούλια, βαρπώντας τενεκέδια. Όταν μπαίνουν στα σπίτια, οι μάννες συνιστούν στα λιανοπαίδια τους να μη μιλούν, να μη σκούζουν, γιατί αλλοιώς οι καρκαντζαλαίοι θα τα πάρουν μαζύ και θα τα φάνε. Για να αποδιώξουν τα καρκαντζούλια, οι γυναίκες σπεύδουν και φιάνουν σκρούμπο που ύστερα μαζύ με θυμίαμα και κομμάτια απο μάλλινο σκουτί,...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Δωδεκαήμερα είναι οι δώδεκα μέρες από τη γέννηση του Χριστού μέχρι της ημέρας των Θεοφανείων. Τότε παρουσιάζονται επί της γής και ενοχλούν τους ανθρώπους διάφορα διαμόνια-κακά πνεύματα, οι λεγόμενοι καλικάντζαροι ή αλλιώς πως κατά τις τυπικές ονομασίες, όπως θα δούμε παρακάτω. Κατά τις ημέρες λοιπόν αυτές ο άνθρωπος διατρέχει πολλούς κινδύνους από τα εξωτικά αυτά και πρέπει να λαβαίνει τα μέτρα του....

Λάδης, Θεοδ. (1938)
Οι Καλικάντζαροι-Καρκατζούλια και Πάγανα

Το είδος αυτό των δαιμόνων-τα ξωτικά, όπως τα λένε γενικώτερον-παρουσιάζονται κάθε χρόνο, μόνον την παραμονήν των Χριστουγέννων μέχρι των Φώτων, οπότε και εξαφανίζονται. Επειδή οι χωρικοί γνωρίζουν εκ πείρας ότι τα σατανικά αυτά ερέσκονται να επισκέπτωνται τους μύλους, φροντίζουν εγκαίρως να έχουν επάρκειαν αλέσματος για το διάστημα των ημερών αυτών. Μια χωρική εκ της Ζηλίστης της Ναυπακτίας –η Μάρω-ευρεθείσα...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Οι Καλικάζαροι βγαίνουν το σαραντάμερο αλλά πιο πολύ βγαίνουν το δωδεκαήμερο α(π)ο την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι την παραμονή τα Φώτα, αυτοί έ(γ)ιναν καλικάζαροι γιατί 'εννήθησαν την ίδια ώρα με το Χριστό πρώτα ήτο αθρώποι. Αυτοί 'κείνες τις ημέρες (γ)ίνονται άγριοι και ύστερα αυτές τις βραδιές έχομε πολύ φόο και (δ)εν βγαίνομε όξω.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Καρακοντζόλοι. Στην Κρήτη τους καλλικάντζαρους τους λένε Καρακοντζόλους. Λένε πως όποιος γεννηθή ξημερώνοντας Χριστούγεννα ή την ημέρα των Χριστουγέννων, γίνεται καρακόντζολος. Οι καρακοντζόλοι βγαίνουν από την παραμονή των Χριστουγέννων έως τα Φώτα. Είναι δαιμόνια κακομούντρουλα, κουτσά, ασχημότατα, που πειράζουν τους ανθρώπους. Φοβούνται όμως τον Μεγάλον Αγιασμό. Γιαυτό Μεγάλος Αγιασμός πρέπει...

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)
Κατά το διάστημα του 12 ημέρου, ως και πολλαχού ούτω και εν Μήλω επιστεύετο, ότι ενώ ο Χριστός ήτο αβάπτιστος, εύρισκαν την ευκαιρίαν οι καλικατζιάροι να βγούν και να πειράζουν τους ανθρώπους. Οι καλλικατζιάροι ήταν <ανθρωπάκια> μικρά, μαυρειδερά, με ποδάρια σαν του τράου, με οργιά (=ουρά) και με μακρινά νύχια. Τσοι ‘στερνε ο Ξά ‘πό πά (=ο έξω από εδώ, δηλ. ο διάβολος) να πειράξουνε τσοι αθρώποι....

Βήχος, Κωνσταντίνος (1960)
Καλακαντζαριές, οι. Αυτές γεννθήκαν το δωδεκαήμερο Σαιτhάνα= τα δαιμονικά ή ζαγκούλια. Οι καλακαντζαριές παίρνουν τους ανθρώπους στον χορό, όπως συνήθως λέμε για τις Νεράιδες.

Ιωαννίδου, Μ. (1943)
Τα Καλικαντζάρια έρχονται τα Χριστούγεννα και φεύγουν την Παραμονή των Θεοφανείων. Φεύγοντας λένε : Φεύγατε να φύγουμε, γιατ' έρχετ' ο τσουρλόπαπας, εμ την αγιαστούρα του και με τη μαγαριστούρα του (ή κλαδεντούρα του) Μας άγιασε, μας μύρωσε (ή μας εμαγάρισε) και μας τσουρλοκατούρησε. Τα καλικαντζάρια λένε και καλικατζόνια.

Πετρόπουλος, Δ. Α. (1957)
Οι Καλλικαντζαριές

Καλλικαντζαριές, έλεγαν στο Λιβίσι, τα φανταστικά δαιμόνια που βγαίνουν το Σαραντάμερο και χάνονατι τα θεοφάνεια. Τις φαντάζονταν σαν γυναίκες και μάλιστα ωραίες. Πολλές είναι οι σχετικές λαικές δοξασίες : Γεννιούνται με το Χριστό και στη βάφτιση του χάνουνται. Εθεωρείτο δε κακό να γεννιέται κανείς, την ημέρα τούτη του Χριστού γιατί σ’όλη του τη ζωή ο διάβολος θα ορίζει το πνεύμα του κι άθελά του...

Άγνωστος συλλογέας (1958)
Οι Καλικάντζαροι παραμονή των Φώτων, όταν γίνεται ο αγιασμός, φέγουν και λένε. Φεύγετε να φεύγουμε έρχεται ο Τουρλοπαπάς με την αγιαστούρα του και με την βρεχτούρα του.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Μορφή και προέλευσις των καλλικαντζάρων

Ο λαός τους καλλικατζάρους τους φαντάζεται σαν μεγάλους αγρίους ανθρώπους με διάφορες μορφές. Οι Καλλικάτζαροι έρχουνται με διάφορα εργαλεία και με κουτσά γαιδούρια για να κόψουνε της γής το φουντωτό δένδρο (το δένδρο που βαστάζει τη γή). Εργάζονται όλο το χρόνο μέχρι και της τελευταίας ώρας της τελευταίας ημέρας. Πελεκάν αδιάκοπα, αλλά για να τον αποτελειώσουν τους μένει μιας τσεκουριάς δένδρο. Δεν...

Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
Ένας που ‘τανε κράκτης (=καντηλανάφτης) χρόνια σεράντα στην εκκλησά των Νικειών, στα Εισόδια της Παναγιάς είδε καλοβαρβάρες, ήτο πατέρας μου και μας τα ‘λεε. Ήτο παραμονές Χριστούεννα και σηκώθηκε τα μεσάνυχτα (ν)α φωνάξη τον κόσμο στην εκκλησά γιατί έτσι (γ)ίνεται, περνούσε κ’εφώναζε και χτυπούσε τις πόρτες απ’όλες τις στράτες. Άμα έφτασε σ’ένα μέρος που τον λέμε Άλιτα (έχει εκεί μια αγριοσυκιά,...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Λαικαί διηγήσεις σχετικαί με την εμφάνισιν καλλικατζάρων και την απαλλαγήν από αυτούς. Λέγεται ότι κάποτε οι καλλικάτζαροι πήγαν στο μύλο ν’αλέσουν. Όταν πήγαν, είδαν το μυλωνά να ψήνη κρέας, το οποίον έβγαζε νερό. Ζήτησαν κι αυτοί από το μυλωνά, αλλά αυτός αρνήθη να τους δώση. Οι καλλακάτζαροι από το κακό τους βρήκαν ένα σβάρθακλα (βάτραχον) κι άρχιζαν να τον ψήνουν. Επειδή όμως του μυλωνά το κρέας...

Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
Απο την παραμονή [των Χριστουγέννων] λένε ότι γυρίζουν οι Καλικάντζαροι, ανθρωπόμορφα τέρατα με κατσικίσια πόδια και όποιον βρούν στο δρόμο καθίζουν επάνω του και τον ρωτούν : Στούπος ή μόλυβδος. Άν θα πή στούπος φεύγουν , άν μόλυβδος, κάθονται επάνω του και βαραίνουν σαν μολύβι. Άν τα χάση, τον πέρνουν και τον γυρίζουν δώ και κεί και τον χορεύουν ως το πρωί. Μόλις ξημερώση τον αφήνουν. Φοβούνται...

Μανωλάκης, Παναγιώτης (1953)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές