Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 3361-3380 από 142579

Μοίρες

Οι μοίρες έρχονται την τρίτην νύκτα από τη γέννησιν του παιδιού και μοιραίνουν το παιδί. Δια να καλοπιάσουν δε τις μοίρες και να καλομοιράνουν το παιδί, βάζουν κάτω από το προσκέφαλο του παιδιού, την νύκτα που θα έλθουν οι μοίρες χρυσαφικά.

Μερεμέτη, Δήμητρα (1953)
Άγιος Χαράλαμπος. Τον Άγιο Χαράλαμπο την εκκλησία τον κάμανε παλαιά που ήτανε η μεγάλη αρρώστεια η σπανιώλη (= η πανώλης) όξω από δω. Εκεί που στεκόντανε οι άνθρωποι τους έπιανε κοιλιά (=κόψιμο) κι αμέσως μένανε (= απέθαιναν). Από τότε που κάνανε την εκκλησία, μη κακό, δεν ξανάρθε η σπανιώλη. Στη μνήμη του γίνεται μεγάλη πανηγύρη. Όλη νύκτα γίνεται ολονυχτία και την άλλη μέρα βγαίνει η εικόνα με σημαίες...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
ρούγα κ ρούχα κ ρουχί= εν του ρήγνωμι= τα στενά κ δυσπρόσιτα μέρη των οικίων, αναπληρούντα την έλλειψιν των αναγκαίων εις τινας οικίας θεωρούνται δε ταύτα ως ξυλία των Μουχείων, των αράπηδων της.

Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1892)
Βρέθ'καν τάφ', που είχαν μέσα όλα τα χρειαζούμενα του ανθρώπου: λαηνάκια, κουμπαράδες, ξίφια, τασάκια, κουταλάκια, μαχαίρια. Λοιπόν αυτό δείχν' πως δεν πέθαιναν με τ'ν ησυχία τ'ς, αλλά ξαφνικά. Τους έβρισκε λοιπόν ο θάνατος, εκεί που χώνονταν με τα πράγματά τους, από το Οργικό [Οργικό= ασθένεια].

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Πανούκλα

Στο χωριό Σαρακηνοί λένε ότι άκουσαν την νύκτα την πανούκλα να φωνάζη με κλάματα “Δεν έχω συντροφιά να με συνοδέψη να πάω στην Κατράντζα (σήμερον λέγεται Πύργοι). Κατόπιν διαλεκτήκαν τρία άτομα, εφόρτωσαν στα ζώα των από λίγο μαλλί τάχα για να το πουλήσουν. Κατόπιν εξεκίνησαν τα μεσάνυκτα και εφώναζαν και οι τρεις γύρω στο χωριό “Άϊdε μπρέ! Ποιος είναι για να πάμε στην Κατράντζα. Ετοιμαστήτε γρήγορα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Ασθένειαι

Οι αρχαίοι Έλληνες ήσανε κακοί κι ο Θεός τσοι ξεβαρέθηκε κ' ήπεψε τον Άγγελο και τως είπε: “Τρεις χρόνους λίμα ή τρεις ώρες πόλεμο”. Αυτοί είπανε: “Τρεις χρόνους να πεινούμε δε βαστούμε, καλλιά τρεις ώρες πόλεμο. Ετότες ήπιασε ο Άγγελος το σπαθίν του και τσοι 'κοβγε ίσαμ' απού 'ξετελέψανε τρεις ώρες. Ύστερα ήσυρε το σπαθίν του, ήπιασε ένα παννάκι και το 'πάστρεψε, κι απόϊ το 'βαλε μέσα σ' ένα γυαλάκι...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)
Στις 13 του Αλωναριού έδιωξε ο Άγιος Σπυρίδωνας την Αστράκα και την Ευλογία από την Κέρκυρα. (άλλη γνώμη, επίσης εσφαλμένη). (Στο συναξάρι αναφέρεται ο τυφλός).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Η πανούκλα κι ο Άη Σπυρίδωνας

Η πανούκλα είναι μια γεναίκα μαυροφόρα και γυρίζει πολλές φορές την νύχτα και λαβώνει τους ανθρώπους που ‘χει γραμμένους στα χαρτιά της. Σαν ήρτεν στη Ρόδο η πανούκλα «στο θανατικό της Βροντούς» μόνον στη Θολό δεν επή(γ)εν η αρρώστεια αυτή. Ο προστάτης του χωριού Άης Σπυρίδωνας μ’ ένα φανάρι στο χέρι εγύριζε γύρου γύρου το χωριό και δεν έφινε την πανούκλα να κοντέψη. Το ίδιο λέγουν και οι Κρεμαστενοί...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Κοντά στο χωριό Κωστίτσι είναι μια τοποθεσία που τ’ λέν Λάτ’ (το). Ήταν χουριό που είναι χαλάσματα. Φαίνουντι ακόμα οι τοίχ’ γκρεμισμένοι. Μια φορά λεν ένας Κώστας απού το Λάτι απάντησ’ στο δρόμο μια γριά και τον ρώτησ’ που είναι το Λάτ’. Να το τς είπ’ αυτός. Τι πας εκεί, τς είπ’, να κάνης. – Πάνω, του είπε, να το καταστρέψω. Κι αλήθεια η γριά που ήταν αρρώστεια έπισε μέσα. Στου χουριό κι το ρήμαξι....

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)
Λέγεται ότι οι κάτοικοι του πλουσίου τούτου χωρίου (της Καλομοίρας) προσβληθέντες υπό πανούκλας απέθανον άπαντες και το χωρίον ερημωθέν έπαυσεν υφιστάμενον. Η επιδημία αυτή η οποία ελυμαίνετο άπασαν την περιφέρειαν δεν προσέβαλεν τους κατοίκους της Παλαιάς Γοδοβάσδας. Την ευμένειαν της μοίρας η παράδοσις ερμηνεύει ως εξής: Μια μάγισσα ονόματι Δρόσου, λέγεται ότι ενέκλεισεν το εκπροσωπούν την επιδημίαν...

Γιαννούχος, Γεώργιος Λ. (1960)
Χουτιάνα

Παράδοση αναφέρει ότι από την πανούκλα εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε το χωριό Χωπιάνα πίσω απ' τον Κόζιακα. Οι κάτοικοι του χωριού φεύγοντας την Πανούκλα φωνάζανε: “Φωτιά να την κάψει”. Η συχνή επανάληψη της φράσης άφησε μόνο τις δυο τελευταίες λέξεις, που ενωμένες αποτελέσανε τ' όνομα Φωτιάνα, που αντικατάστησε το Χωτιάνα. Έτσι η σημερινή θέση της – γιατί χωριό δεν υπάρχει – Πήρε και τις δυο ονομασίες...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Το θανατικό και η Παναγιά η Γαλατιανή

Τον καιρό του θανατικού (1839 – 40) μονον τ’ Αρ’ζινώντα (δ)εν ημολώθησαν (μολύνθησαν) γιατί εν τω ‘φήκεν. Η Γαλαgιανή, που ‘τον το Μετόσιν της στ’ Αρ’ζινώντα. Κάθε μέρα ήθελαν να πάσιν οι μόρτες (φύλακες που είγαν βγάλει την αρρώστεια) που την γκορφή της Παρασέβαστης κι ηφωνάζαν κάτω στ’ Αρ’ζινώντα «σήμερις ηπεθάναν τόσοι που το κακό, ηλαβωθήκαν αυτοί κι αυτοί παιgιά, θάρρος». Όσον περνούσαν οι μέρες...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Όταν έφευγε ο Πανούκλα από το Νησί, εφώναζε: “με διώχνει ο Λάμπης”, “με διώχνει ο Λάμπης”.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Έν ο άγιος Νεπίος

Υπάρχει ένα Πάφω μοσφιλιά θαυμάσια στολισμένη με πολύχρωμα ράκη, που οι εκ πυρετού και οι εκ ρευματισμών πάσχοντες προσδένουσι δια να απαλλαγώσιν της νόσου των. Τοιαύτη συνήθεια υφίστατο και δια μνήματα τούρκων εν Λευκοσία, δια τόπους αγιασμάτων και ναοί ως εν Φανερωμένη Λάρνακος. Εις το ορεινόν διαμέρισμα Λάρνακος γνωρίζομεν τρεις τριμιθικιές στολισμένες όπως η εν Πάφω μοσφιλιά. 1)Εις τον προς Βάλβαν...

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)
Γιασπέρι

Σε γραφική τοποθεσία, στους Κουκλαίους, υπήρχε ξωκλήσι του Άϊσπυρίδωνα. Η παράδοση αναφέρει ότι στο σταυροδρόμι κοντά στο εικονοστάσι του Αγίου, οι παλιοί Κουκλιώτες παραχώσανε ζωντανά δυο βώδια κι ένα αλέτρι για να μην έρχουνται οι αρρώστειες στα ζώα τους. [Γιασπέρι= Κουτσοβλ. Ο Άγιος Σπυρίδων].

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Μια φορά ένας επήγαινε με τρεις γυναίκες. Του λέει η μία εγώ είμ' η Ευλοϊά (=ευλογιά) η δεύτερη: εγώ είμ' η Πανούκλα, η τρίτη λέει:εγώ είμ' η Χολέρα. Λέει καλά να 'στε. Κ' ετραύξενε το δρόμο ντου και δεν ήπαθεν τίποτα.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Μια φορά η πανούκλα έπνιγε όλον τον κόσμο. Επήγε σ' ένα σπίτι μπαμπουλωμένο σαν μικρό κοριτσάκι και επείραζε τον γέρο, που ήταν μόνος του στο τζάκι. Αυτός δεν εμιλούσε. Τον επείραζε ξανά. Αυτός δεν εμιλούσε. Στην τρίτην της κουβέντα, που συνέχισε αυτή να τον ενοχλή, λέει ο γέρος δυνατά. “Έ! Τι έγινε; τί τρέχει και φωνάζεις; Έ!! Τότε αυτή έβαλε τα κλάματα και έφυγε σε άλλο χωριό, διότι εφοβήθηκε τον...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Στη θέσι στου Κουρτουίσιμα. Στου Κούρ' του ίσιμα (στου Κούρη το ίσιωμα). Υπάρχουνε μνημεία από σχιστές πέτρες. Τώρα είναι ανακατεμένη με το χωράφ'. Συχνά βρίσκουνε τέτοιες πέτρες π' κάνουνε τάφους. Λέγανε πως ήτανε μαι Οργή (= μια ασθένεια, μια επιδημία) κι ανάγκαζε τους ανθρώπους να φκιάνουνε τους τάφους μόνοι τς κι να τρυπών'νε. Σ' όλην την περιφέρεια υπάρχουν πολλά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ασθένειες

Εξ' αυτών πολλές βαρειές ασθένειες, αποδίδονται εις κακήν ώραν όπως ο σεληνιασμός και άλλες παρόμοιες.

Μερεμέτη, Δήμητρα (1953)
Με τη γρίππη οι Σπαρτοχωρίτες (1917 -18) δεν αφήνανε τους Βαθυσάνους να πάνε στο χωριό. Αλλά εβγήκανε με τράτα κι επιάσανε 72 συναγρίδες και ύστερα επεθάνανε 72 από γρίππη.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Στις 13 του Αλωναριού έδιωξε ο Άγιος Σπυρίδωνας την Αστράκα και την Ευλογία από την Κέρκυρα. (άλλη γνώμη, επίσης εσφαλμένη). (Στο συναξάρι αναφέρεται ο τυφλός). ﻿

Όταν έφευγε ο Πανούκλα από το Νησί, εφώναζε: “με διώχνει ο Λάμπης”, “με διώχνει ο Λάμπης”. ﻿

Ασθένειες Εξ' αυτών πολλές βαρειές ασθένειες, αποδίδονται εις κακήν ώραν όπως ο σεληνιασμός και άλλες παρόμοιες. ﻿

Στις 13 του Αλωναριού έδιωξε ο Άγιος Σπυρίδωνας την Αστράκα και την Ευλογία από την Κέρκυρα. (άλλη γνώμη, επίσης εσφαλμένη). (Στο συναξάρι αναφέρεται ο τυφλός).

Όταν έφευγε ο Πανούκλα από το Νησί, εφώναζε: “με διώχνει ο Λάμπης”, “με διώχνει ο Λάμπης”.

Ασθένειες

Εξ' αυτών πολλές βαρειές ασθένειες, αποδίδονται εις κακήν ώραν όπως ο σεληνιασμός και άλλες παρόμοιες.