Ο κουμπάρος την κουμπάρα δυο φορές την εβδομάδα

Abstract

Συχνά κανείς παντρεύει τις φιλενάδες που δεν μπορεί να παντρευτή ο ίδιος και γίνεται κουμπάρος συνεχίζων τις σχέσεις του. Πολλάκις δε ο κουμπάρος με το θάρρος της πνευματικής συγγενείας, η οποία παλαιότερον εθεωρείτο στενωτάτη (ιδιάζον ελληνικόν έθιμον η κουμπαριά ως στενή συγγένεια) απεκτά και σαρκικόν δεσμόν με την κουμπάρα. Ομοίως οι λησταί συνηθέστατα εβάπτιζον τα παράνομα τέκνα των, συνεχίζοντες τις σχέσεις των με την κουμπάρα, ενώ ο σύζυγος είτε κουτός θα είναι, είτε φοβού ένεκα θα σιωπά, είτε θα εκμεταλεύεται την σχέσιν της συζύγου του, κατά συνήθειαν της παλιάς εποχής, συνήθειαν παγκόσμιον, του να θεωρει κανείς τιμήν του να παραχωρεί την σύζυγόν του ή την κόρην του, ή την αδελφήν του εις τον ισχυρόν. Ο λαός θεωρεί τον κουμπάρο βέβαιον εραστή της κουμπάρας και θέττει το όριον των δύο κατά εβδομάδα σαρκικών επαφών. Η παροιμία λέγεται και: Ο κουμπάρος την κουμπάρα, τρεις φορές την εβδομάδα