Σχόλια / Περίσταση εκφοράς
Η παροιμία λέγεται με ειρωνείαν δι' εκείνους τους εκ συστήματος οκνηρούς και αδιαφόρους, οίτινες εις το τέλος μιας επιχειρήσεως δεικνύουν δήθεν υπερβολικόν ζήλον. Έχει δε την αρχήν της εις ανέκδοτον, καθ' ο βοσκός τις έχων κουράν των αιγών του όλην μεν την ημέραν εκάθητο απρακτών, περί δε την εσπέραν εζήτει να του ανάψουν κηρίον δια να κουρεύση συγχρόνως 5-10 αίγας και την μισοκουρευθείσαν