Προστέθηκαν πρόσφατα

Του στυλιάρ' απ' του λόγγου είνι.

άγνωστος (1918)

Τάξε το κάς κρέμεται

Λιουδάκι, Μ. (1937)

Ο λόγγος δεν εφοβήιη το στικούρι, αλλά το στελιάρι.

Δουκάκης, Δ. (1923)

Ήταζε πύργοι με τα καμπαναριά

Ζευγώλη- Γλέζου, Δ. (1928)

Χίλιες υποχρώσεις είχε μαζί μου κι ήταζε μο δα πύργοι με τα καμπαναριά σαν έρθ' άντρας τσ' α την Αμερική.

(του ήριξε) ένα στυλιάρι τρικούβερτο.

Κανδηλώρος (1923)

Τάζει μου πλιά πύργοι με καμπαναριά

Ζευγώλη- Γλέζου, Δ. (1928)

Τάζει μου πλιά πύργοι με καμπαναριά να πάρω λέη την ανιψιά dου.

στελιάρι

Βογιατζίδης (1929)

Τάζει σακκούλια

Νεστορίδης (1928)

Το στειλιάρι βγαίνει από το συρμάνι.

Τσικόπουλος, Ι. (1910)

Το στειλιάρι βγήκεν από μέσα από το ορμάνι.

Τσικόπουλος, Ι. (1910)

Ολίγα πίστευε οποίου πολλά σου τάζει

Κολυβάς, Χφ. (1940)

Ιταλ. Gredi pochi a chi promette molti- (poco... molto)

Του στ΄λιάρ' κι του στικούρ' μεσ' απ' του λόγου βγαίν'.

Οικονόμου, Μ. (1939)

Τάζει ο σκύλος της σκύλας φουρνιές καρβέλια

Κολυβάς, Χφ. (1940)

Το στυλιάρ' βγαίν' από το λόγγο.

Ρεμπέλης, Χ. (1929)

Τάξου τον παλαιόν ας σαίρεται

Άγνωστος (1920)

Επί των χαιρόντων υποσχέσεις γινομένας εις αυτούς.

Απ το όγγο βγαίνει του στεκούρας το στελιάρι.

Καββαδίας, Γ. (1876)

Ετάξαν σου τ' αρνί βάστα και το σχοινί

Καμμάς, Γ. (1920)

Πρέπει να λαμβάνωμεν ότι υποσχέθη τις ημών πριν να μεταμεληθή δια την υπόσχεσιν του.

-Ο Τούρκος τη φιλία στα γόνατα την έχει -Τρώει το ψωμί του Τούρκου και κάνει δέηση για τους Φράγκους -Σαν εκείνον που έκοβε τις τσουκνίδες για Τούρκους -Εμείς τρώμε και πίνουμε, κι οι Τούρκοι μας κουρσεύουν. -Ο Τούρκος το ψωμί στα γόνατά του τρώγει. -Ώστε να ξεσπαθώση ο Τούρκος, κάνει το ρεμέδιο του ο Ρωμιός. -Τον Τούρκο σουνετεύανε δεν του τα κόβαν σύρριζα! -Έρθι Τούρκους μι φακιόλι -Όπου πατώση Τούρκος, χορτάρι δε φυτρώνει

Άγνωστος (1918)

Είναι στελιάρι

Νεστορίδης (1928)

Τάζει αμπέλια με τα κούρβουλα

Μακρής, Π. (1920)

Επί των πολλά και ακατόρθωτα υποσχόμενων. Αντιστοιχεί τη αρχαία "Χάρητος υποσχέσεις"

Παροιμίες: Πρόσφατες εγγραφές

Του στυλιάρ' απ' του λόγγου είνι. ﻿

Τάξε το κάς κρέμεται ﻿

Ο λόγγος δεν εφοβήιη το στικούρι, αλλά το στελιάρι. ﻿

Ήταζε πύργοι με τα καμπαναριά ﻿

(του ήριξε) ένα στυλιάρι τρικούβερτο. ﻿

Τάζει μου πλιά πύργοι με καμπαναριά ﻿

στελιάρι ﻿

Τάζει σακκούλια ﻿

Το στειλιάρι βγαίνει από το συρμάνι. ﻿

Το στειλιάρι βγήκεν από μέσα από το ορμάνι. ﻿

Ολίγα πίστευε οποίου πολλά σου τάζει ﻿

Του στ΄λιάρ' κι του στικούρ' μεσ' απ' του λόγου βγαίν'. ﻿

Τάζει ο σκύλος της σκύλας φουρνιές καρβέλια ﻿

Το στυλιάρ' βγαίν' από το λόγγο. ﻿

Τάξου τον παλαιόν ας σαίρεται ﻿

Απ το όγγο βγαίνει του στεκούρας το στελιάρι. ﻿

Ετάξαν σου τ' αρνί βάστα και το σχοινί ﻿

Είναι στελιάρι ﻿

Τάζει αμπέλια με τα κούρβουλα ﻿