Recent entries

Νάχε μη σφάλλουν οι σοφοί τσαί οι πρωτοδασκάλου, πή'αινε να σκοτωθεί άθρωπος δάας σφάλλει

Πέρδικας, Ν. (1943)

Σπίτι, χτήμα, χρήμα, λογαριασμό γυρεύ'ς;

Λουκάτος, Δ. (1940)

Δηλ. έχουν μπελάδες και φροντίδες.

(Έσφαξε) εκ τ' ομοούσιον επίμεγάλων κ' ανεπανόρθωτων αφαλμάτων

Χριστοβασίλης, Χ. (1924)

Σπίτ' στην άκρη του χωριού, κι αμπέλ' στην μέσ' τσ' αμπελ΄κής.

Μπακιρτζής, Π. (1938)

Έσφαλεν εις το ομοούσιον

Νεστορίδης (1921)

Επί του καταδικαζομένων αναπολογήτως

Το καλό όπου μου θέλει το σπίτι μου ούτε ο κόσμος όλος.

Κολλυβάς, Χφ. (1918)

Να φέρης γύρο το σπίτι βάτο δεν πιάνει πουθενά!

Κακριδής, Ι. (1924)

Παροιμιωδώς επί οικίας άνευ πτωχής

Των σφακιών οι Κρητικοί κι οι κακοί Μυτιληνιοί, άλλα λέσιν το βραδύ κι άλλα κάνουν το ταχύ

Ιωαννίδης, Ε. (1876)

Σφακιανό κι αν κάμης φίλο βάστα και κομμάτι ξύλο

Κριάρης, Α. (1920)

Το σπίτι στο φαμελαιμό φοβάται τον ξεθροναιμό.

Νεστορίδης (1928)

επί οικογενείας εχούσης πολλά καλή και εξαντλουμένης.

Σφακιανό κιαν κάμης φίλο βάστα και κομμάτι ξύλο

Κονδυλάκης (1923)

Εδώ το λέ(γ)ει ο Σφακιανός

Νεστορίδης (1928)

Επί παλικαριών και ως τοιούτοι θεωρούνται οι Σφακιανοί εκ τους νήσους.

Σπίτι μ' έναν πάτο και να να γιομάτο.

Σαρρός, Δ.Μ. (1919)

Σφακιανό κι αν κάμης φίλο, βάστα ένα κομμάτι ξύλο

Λουκόπουλος, Δ. (1926)

Διότι οι Σφακιανοί θεωρούνται αγροίκοι

Σπίτι σαν κοτέτσι.

Σάρρος, Δ.Μ. (1919)

Επί στεναχώρου οικίας.

Σπίτι σαν αχούρι

Σαρρός, Δ.Μ. (1919)

ρυπαρόν

Πιάνεις λόγο Σφακιανέ; Πιάνω. Κάτσε. Ας στέκω κιόλας

Ανώνυμος (1923)

Κυρίως απεικονίζει τον αμετάτρεπτον χαρακτήρα των Σφακιανών. Εκ μεταφ. Φέρεται επί των αθετούντων υποσχέσεων και των ισχυρογνωμόνων.

Σπίτια παλάτια

Σάρρος, Δ.Μ. (1919)

Ή ότι που κραίνουν, ή που να μπης και ά μην ξέρης πούθε να βγης.

Φασκέλωσέ τα και λιβάνιζέ τα

Νεστορίδης (1928)

Να κι εμέν' 'ενα σφάκελο

Ιωαννίδης, Ε. (1876)

Παροιμίες: Recent submissions

Νάχε μη σφάλλουν οι σοφοί τσαί οι πρωτοδασκάλου, πή'αινε να σκοτωθεί άθρωπος δάας σφάλλει ﻿

Σπίτι, χτήμα, χρήμα, λογαριασμό γυρεύ'ς; ﻿

(Έσφαξε) εκ τ' ομοούσιον επίμεγάλων κ' ανεπανόρθωτων αφαλμάτων ﻿

Σπίτ' στην άκρη του χωριού, κι αμπέλ' στην μέσ' τσ' αμπελ΄κής. ﻿

Έσφαλεν εις το ομοούσιον ﻿

Το καλό όπου μου θέλει το σπίτι μου ούτε ο κόσμος όλος. ﻿

Να φέρης γύρο το σπίτι βάτο δεν πιάνει πουθενά! ﻿

Των σφακιών οι Κρητικοί κι οι κακοί Μυτιληνιοί, άλλα λέσιν το βραδύ κι άλλα κάνουν το ταχύ ﻿

Σφακιανό κι αν κάμης φίλο βάστα και κομμάτι ξύλο ﻿

Το σπίτι στο φαμελαιμό φοβάται τον ξεθροναιμό. ﻿

Σφακιανό κιαν κάμης φίλο βάστα και κομμάτι ξύλο ﻿

Εδώ το λέ(γ)ει ο Σφακιανός ﻿

Σπίτι μ' έναν πάτο και να να γιομάτο. ﻿

Σφακιανό κι αν κάμης φίλο, βάστα ένα κομμάτι ξύλο ﻿

Σπίτι σαν κοτέτσι. ﻿

Σπίτι σαν αχούρι ﻿

Πιάνεις λόγο Σφακιανέ; Πιάνω. Κάτσε. Ας στέκω κιόλας ﻿

Σπίτια παλάτια ﻿

Φασκέλωσέ τα και λιβάνιζέ τα ﻿

Να κι εμέν' 'ενα σφάκελο ﻿

Νάχε μη σφάλλουν οι σοφοί τσαί οι πρωτοδασκάλου, πή'αινε να σκοτωθεί άθρωπος δάας σφάλλει

Σπίτι, χτήμα, χρήμα, λογαριασμό γυρεύ'ς;

(Έσφαξε) εκ τ' ομοούσιον επίμεγάλων κ' ανεπανόρθωτων αφαλμάτων

Σπίτ' στην άκρη του χωριού, κι αμπέλ' στην μέσ' τσ' αμπελ΄κής.

Έσφαλεν εις το ομοούσιον

Το καλό όπου μου θέλει το σπίτι μου ούτε ο κόσμος όλος.

Να φέρης γύρο το σπίτι βάτο δεν πιάνει πουθενά!

Των σφακιών οι Κρητικοί κι οι κακοί Μυτιληνιοί, άλλα λέσιν το βραδύ κι άλλα κάνουν το ταχύ

Σφακιανό κι αν κάμης φίλο βάστα και κομμάτι ξύλο

Το σπίτι στο φαμελαιμό φοβάται τον ξεθροναιμό.

Σφακιανό κιαν κάμης φίλο βάστα και κομμάτι ξύλο

Εδώ το λέ(γ)ει ο Σφακιανός

Σπίτι μ' έναν πάτο και να να γιομάτο.

Σφακιανό κι αν κάμης φίλο, βάστα ένα κομμάτι ξύλο

Σπίτι σαν κοτέτσι.

Σπίτι σαν αχούρι

Πιάνεις λόγο Σφακιανέ; Πιάνω. Κάτσε. Ας στέκω κιόλας

Σπίτια παλάτια

Φασκέλωσέ τα και λιβάνιζέ τα

Να κι εμέν' 'ενα σφάκελο