Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1-100 από 272
Ζέφκι αγάς, στα κόπρια (Βεν. Παρ. 91 Ζ 9)
(1923)
Ζέφκι=η λέξις τουρκική, σημαίνουσα διασκέδασις, απόλαυσις
Κάθε αρχή και δύσκολος
(1929)
Τα σφύριξε
(1924)
Απέθανε
Στειλιάρη αξεφλούδιστο είναι
(1924)
Στέκω στ' αστάσλια.
(1921)
Σαν Τούρκοι (ηύξηνταν)
(1922)
Ερμ. Επί προώρου αναπτύξεως πτηνών, ζώων κλπ.
Αστιβές στο ντράφο να τσοι μέσα
(1928)
Όταν μια δουλειά είναι κακοκαμωμένη
Αστιβές στο ντράφο να τσοι κάτω
(1928)
Όταν μια δουλειά είναι κακοκαμωμένη
Εν έππεσεν ο ζάχαρις 'ς το νερόν
(1924)
Ουδεμία ανάγκη σπουδής. Κυρ.: δεν έπεσεν η ζάχαρις 'ςτο νερόν, ώστε να είναι φόβος, μήπως λειώση αμέσως και επομένως να είναι ανάγκη μεγίστης σπουδής. Ανάλογος την σημ. η ανωτ. π. εν λ. άνεμος “Εν επήρεν ο άνεμος ταγκάλια” ΣΚ. Β' 278, αρ. 9...
Ίσα Γιάννης, ίσα Χασάνης
(1923)
Βεν. Παρ. 117 Ι 9...
Άγιον τάξον και μωρόν μη τάγης
(1928)
Αγίου τάξε και μωρού μη τάξης.
Κερ. Επί επιμόνου και οχληράς απαιτήσεως μικρού παιδιού προς εκπλήρωσιν δοθείσης υποσχέσεως.
Πουλιε και μετάγιωθε
(1929)
Είναι φηλί κλωστάρι
(1920)
Ερμηνεία: Στενώς δια φιλίας συνδεδεμένος
Του τόκοψεν Τρικωμίτικα
(1925)
Εκ του χωρίου Τρίκωμο
Άλλαζνε τα πάντα
(1922)
Έρμηνεία: Τω χρόνω πάντα ρει
Λόγια του μύλου
(1926)
Του βάρισαν στν αρχουντιά
(1923)
Κατελήφθησαν υπό υπερηφανίας
Βρουμάει απ' οθι να τουμ πιάης
(1923)
Δηλαδή: είναι ανηθικότατος
Τόκαμαν ασβισταριά
(1923)
Το κατέστρεψαν
Τράει τ΄ αστέρια αυτός
(1925)
Είναι υπερήφανος, υπέρ εγωιστής
Τον έφαγε με τα δόντια
(1920)
Η θα σε φάω με τα δόντια = επιθυμώ
Του σπασε τα δόντια
(1920)
Ένα άσπουρους, δέκα ρμασμένους
(1923)
Επί οκνηρίας ασυγγνώστου
Τρώει τ' αστέρια αυτός
(1923)
Είναι ελαφρόνους και υπερόπτης
Δεν έρριξα στ' αστέρια
(1928)
Ερμηνεία: επί αποτυχίας, των οποίαν αδύνατον να προΐδη τις
Εκρεμάσαμε την κάπα μας
(1926)
Εξησφαλίσαμε το μέλλον μας
Ανάποδος χρόνος τρεις μήνες
(1922)
Επί αντίξώων πραγμάτων
Όσο μπρος ανάποδα
(1922)
Επί των επί τα χείρω συν τω χρόνω επιδιδόντων
Ανακατωμένος ο ερχόμενος
(1922)
Σωνών τω: “σαν της παλαβής τα μαλλιά”=φύρδην, μείγδην
Αβδιλουκόκκαλου
(1926)
Οστού της βδέλλας, Πράγμα ανύπαρκτον
Αυτά να τα πης στου μύλου
(1926)
Υαλιά καρφιά
(1929)
Σπιτάλη ;
Είναι βούδι της Καλλιάκριας
(1920)
Πολύ βλάξ
Γύρευε ψύλλους ς' τάχερα
(1922)
Κακή αρχή, κακό τέλος
(1923)
Θα βγή ασπρουπρόσουπος
(1923)
Ερμηνεία: ικανοποιημένος
Όποιος βαριέται κακιά γη
(1929)
Μο γίνη κουνούπ'
(1925)
Ερμηνεία: Επί οχληρού
Με το ζόρι παντρειά
(1925)
Όπου δης πολλές μαγούλες είναι ύπνος και βαργιούλες
(1929)
Βαργιούλες = τεμπελιές, βαρεσιές
Πέντε μήνες έξ αδράχτια πότι τάγνισα η πλατώνα
(1928)
Ερμηνεία: Επί οκνηρίας
Άσπρα είναι τα λιθάρια, αλλά τα σκυλιά τα κατουράνε
(1926)
Ερμηνεία: Για τους άσπρους στο δέρμα, ότι δεν έχουν χάρι
Δεν είναι αργητό για νάρθη η αρρώστεια
(1924)
Δεν αργεί να έλθη, δεν χρειάζεται πολύ να έλθη
Σ' έχου χουνέρι κάβουρα να πουρπατείς στα κάρβουνα
(1929)
Συλλογή Πελίς – Αβέτ
Αστιβές στον τράφο νάτσι μέσα
(1928)
Δεν είναι δηλαδή κλαδί ή αστοίβη να στερεωθή στον τράφο
Αρχοντικά πορεύγουσαι σα bοθ σου πιειάνει κιόλα
(1925)
Να βαδίζης περήφανα, να μην ανακατεύεσαι σε προστυχοδουλειές, καθώς σου πιάνει να βαδίζης
Σαράντα γρόσσια τ' άλογο εξήντα το σαμάρι
(1928)
Όταν το ήττον σπουδαίον έχη μεγαλύτερον αξίαν εκείνου άνευ του οποίου είναι άχρηστον το ήττον σπουδαίον
Πότε πίττα και φλασκί, πότε πίττα μοναχή
(1922)
Ερμηνεία: Επί της ασταθείας της τύχης
Σαν της παλαβής τα μαλλιά
(1922)
Φύρδην μείγδην
Κλαίς τονε τον αρφανό κι ας είν' και με τα ένια
(1925)
Αρφανό = ορφαν
Σαν του πουλιού τη γλώσσα
(1924)
Ισχνός, αδυνατος, μικρός. Το κριθάρι είναι σαν του πουλιού τη γλώσσα
Ήντσαν τρέχ' 'ς σήν αρχοντίαν συερά την εφτωχίαν
(1929)
Όποιος τρέχει 'ς την αρχοντιά συναντά τη φτώχια
Αρχοντιά χωρίς τα έχει τύφλα του όπου την έχει
(1920)
Ότι η ευγενής καταγωγή πρέπει να παρακολουθήται κ' από πλούτον
Ασκημέ μου κι απρεπέ μου τινά πρωτοφάμε βράδυ;
(1922)
Επί άσχημου και ασυμφύλου ανδρός, ευπορούντος δ' όμως
Γέρο κριθάρι θέριζε και παλληκάρι στάρι
(1929)
Κρήτης
Να πάρ' ου δείνας τ' σκουπλάρα
(1925)
Σκόπλο μεγάλο εις το οποίον ο θεός συγκεντρώνει τη βροχή. Παρομ. Φράση Κάποιος νια βουλά επειδή ούλου κι έβρεχι βλαστήμσι : να παρ' ου διάουλους τ' σκουπλάρα!
Κι αν επεπίρνιξ' ορφανόν, τον ύπνον ατ' εχάσεν
(1929)
Κι αν ξύπνησε πολύ πρωί ο ορφανός τον ύπνο του έχασε
Ας εν' τ' ορνίθι άτσημο κι ας έν' καλογεννούδικο
(1929)
Ας είναι η κότα άσκημη κι ας είναι καλογεννούσα
Πως πάν οι στραβοί στον Άδη; Σαν τους ραφτιάδες στην κάδη
(1927)
Όταν ο είσ ακολουθεί τον κατήφορον που πήρε ο άλλος.Γιατί οι ραφτιάδες κάποια πάγαναν στην κάδη να βγάλουν κάποιον που έπεσε μέσα. Ένας ένας που πήγαινε να βγάλη τον άλλον έπεφτε μέσα και πνιγόταν στο μούστο
Φτεί η μάνα, γλύφ' του πιδί
(1923)
Δηλαδή τούτην αγάπη έχουν αυτοί
Νιτσός κι νισσός του ίδιου είναι
(1927)
Ερμηνεία: Τι Γιάννης τι Γιαννάκης