Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1-100 από 276
Δε σώνου d' άdερα να αρδουμιάσου d' αξόgια
(1963)
σώνου= φθάνουν
αρδουμιάσου= να περιτυλίξουν, να κάμουν πλεξούδες
αξόgια= ξύγκια
Νικόλα καρτέρει!
(1960)
Το Μάη ποτέ!
(1960)
Άενος ζευγάς, έρημό 'd' αλώνι
(1963)
Δηλαδή ο νέος άνθρωπος είναι άπειρος...
άενος=ανήλικος, χωρίς γένεια, 'd'=είναι το...
άενος=ανήλικος, χωρίς γένεια, 'd'=είναι το...
Ανάρια τις επισκέψεις σου γαμπρέ, για να 'χουν νοστιμάδα
(1963)
Συμβουλή προς τους νυμφίους
Ότ' έσπειρες θα θερίσης
(1963)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Το 'οργό και χάρην έχει
(1963)
Δηλαδή η ταχεία ενέργεια είναι ασφαλής.
Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται
(1962)
Το 'ουδί το 'ουδοχέρι και το gόπανο στο χέρι
(1963)
Λέγεται, όταν συνεχώς κάνη ή λέγη κανείς το ίδιο πράγμα.
Ότ' έσπειρες θα φυτρωςη
(1963)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Οπόβρω τ' ανεβάτζο μου, εκεί dα 'ονικά μου
(1963)
Ανεβάτζο=κάτι που ενισχύει, που ανεβάζει οικονομικώς. Ονικά=γονικά. Δηλαδή όπου ο άνθρωπος βρή συμφέρο, υποστήριξη, εκεί αισθάνεται σα να είναι στην οικογένειά του, στην πατρίδα του.
Ποιός κυνηγάει δυό λαγούς, δεν πιάνει ούτε τον ένα
(1963)
Διδακτική παροιμία, με φραστικήν διατύπωσιν σχετικήν με το κυνήγι. Εις την πραγματικότητα καταπολεμά την πραγματοσύνην
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
(1963)
Βίαιαι και άπρεποι εκφράσεις πληγώνουν ψυχικά και γίνονται πολλάκις αιτίαι σοβαρών ζημιών
Που δεν ακούει του 'ονιού, παραωνιάς καθίζει
(1963)
Παραωνιάς=στην άκρη. Δηλαδή όποιος δεν ακούει τους γονείς του, παραμερίζεται, δεν πετυχαίνει στη ζωή.
Ο πρώτος δάσκαλος του παιδιού είν' ο ονιός
(1963)
Δηλαδή η πρώτη αγωγή καλή ή κακή δίδεται στο παιδί από το γονιό, κυρίως με το παράδειγμα.
Α τη 'ούλα bαίνου dα κάλλη
(1963)
Δηλαδή όποιος τρώει ομορφαίνει.
Μάνα τα μάνε d' ουρανού
(1963)
Δηλαδή η μητέρα είναι ό,τι ωραιότερο υπάρχει
Μαθημένον ει' d' αρνί να διπλοκουρεύγεται τσίκου τσίκου η τσιπίδα
(1963)
Τσίκου τσίκου = μίμησις του ήχου της ψαλίδας
Κι οι δυό πέτρες το βγάνου d' αλεύρι
(1963)
Δηλ. Σε μια οικογένεια πρέπει όλοι νσ βοηθούν, να εργάζωνται για να μπορούν νσ ζήσουν
Όποιος σκάβγει το λάκκο d' αλλονού, ανοίει τον εδικό dou
(1963)
Δηλ. όποιος επιχειρεί να κάμη κακό σε άλλον, το παθαίνει ο ίδιος
Ο κάτης για το ψάρ' επούλησε d' αbέλι dου
(1963)
Χαρακτηρίζει την αγάπη της γάτας για τα ψάρια
Με τσι πορδές δε βάφουdαι d' αβγά
(1963)
Δηλαδή με τα ψέματα, με πενιχρά μέσα, δεν μπορεί να γίνη μια καλή δουλειά
Ο λεύτερος προξενητής για λόου dου 'υρεύγει (ή: d' αξανοίει)
(1963)
Dου = για τον ευατό του
Κόβγει το σπαθί d' από εκατό πάdες
(1963)
Δηλαδή έχει δύναμη, πολά μέσα, επιρροή
Όποιος σκάβγει το λάκκο d' αλλονού, πέφτει ο ίδιος μέσα
(1963)
Δηλ. όποιος επιχειρεί να κάμη κακό σε άλλον, το παθαίνει ο ίδιος
Ήρθα d΄άγρια πουλιά κι΄έδιωξα dα ήμερα
(1963)
Έδιωξα ή έβγαλα. Ερμ : Λέγεται, όταν κάποιος πάρη τη θέση του άλλου, που έχει περισσότερα δικαιώματα σ΄αυτή
Πάει ν' αθίση το δεdρί κι' η μοίρα δε d' αφίνει
(1963)
Λέγεται, όταν για μια στιγμή διαφανή κάποια ελπίδα, που κι' αυτή διαψεύδεται
Άλλα d' άλλα κι' η χαρβάλα με το 'άλα
(1963)
Χαρβάλα = δοχείο σπασμένο; με το άλα ή με το γάλα
Τώρα ίνησα d' αδύνατα δυνατά και τα δυνατά τα 'πήραν οι διαόλοι
(1963)
Είνησα = έγιναν
Η 'ούλα d' ανθρώπου καράβια πουλεί και καράβι αοράζει
(1963)
Δηλαδή όταν τρώς πολύ, μπορεί να πουλήσης ολόκληρη περιουσία, και αντιθέτως, όταν κάνης οικονομία, μπορεί να δημιουργήσης περιουσία.
Το ένα χέρι να μην ηξέρη, είdα 'δώκε d' άλλο στο φτωχό
(1963)
Δηλ. η ελεημοσύνη πρέπει να γίνεται μυστικά
Κάρκα ένα, κάρκα δυό, σα d' αβγά τζη πέρδικας
(1963)
Προέρχεται από τραγουδάκι...
Σημαίνει αραιά και κάπου. Π.χ. “Πρώτα ΄τονε το χωρίο μας γεμάτο τσ΄ ανθρώποι. Τώρα ΄ναι κάρκα ένα, κάρκα δυό, σα d΄ αβγά τζη πέρδικας”...
Σημαίνει αραιά και κάπου. Π.χ. “Πρώτα ΄τονε το χωρίο μας γεμάτο τσ΄ ανθρώποι. Τώρα ΄ναι κάρκα ένα, κάρκα δυό, σα d΄ αβγά τζη πέρδικας”...
Α d' αβγό στη bέτρα, αλίς στ' αβγό, κι αν η πέτρα στ' αβγό, πάλι αλίς στ' αβγό
(1963)
Δηλαδή οπωσδήποτε το αβγό θα σπάση. Π.χ. “και με τσ' Αμερικάνοι να πάμεν, έρημα την έχομε, gαι με τσι Ρώσοι να πάμε, dα ίδια. Ά d' αβγό στη bέτρα,αλίς ....”...
Άσπρα κακαγεναμένα, είναι κάρβουνα αναμένα
(1962)
Συλλογή Ι. Χρυσικοπούλου
Αν σε φάη η δεντρογαλιά, ούτε κρίσι, ούτε λαλιά
(1963)
Κρίσις λέγεται η δίκη, αλλ' εν προκειμένω η απόκρισις η ομιλία, όπως στο τραγούδι: - “Αγγέλω κρένει η μάννα σου, δεν ξέρω τι σε θέλει...”
Δεν έχω κάκια του θεού κι αμάχη με το χάρο, μόνου τσή πικροούλας μου, που μου ζητά να φάω
(1963)
Είναι παλαιό μοιρολόϊ. Λέγεται και μόνο ο πρώτος στίχος. Λέγεται και κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, όταν δεν αιτιάσαι παρά μόνο τον εαυτό σου.
Αμ' αλάργα κι' έλα γλήορα κι άμε κο(d)ά και πέσ εκεί
(1963)
Λέγεται σε περίπτωση, που αργεί κανείς από κοντινό μέρος να γυρίσει και γυρνά γρήγορα από μακρυνό
Τίνος είν' ευτο d' αβγό; -Ευτεινού dου πετεινού
(1963)
Δηλαδή το παιδί μοιάζει με τους γονείς του. Λέγεται κυρίως για την ομοιότητα ελαττωμάτων. Ευτό=αυτό. Ευτεινού=αυτού. Ο δεύτερος στίχος κάποτε παραλείπεται.
Δε bορεί Άης Νικόλας να μη d΄ασπρίση τα ενάκια dου
(1963)
Λέγεται, όταν χιονίση τις ημέρες του Αγίου Νικολάου
Τα σκατά (ή τα κόπτια) όσο dα σαλεύγει κανείς, τόσο βρωμούνε (ή όσο d' ανεκατώνεις, τόσο βρωμούνε)
(1963)
Δηλαδή δεν πρέπει να σκαλίζη, να συζητή, να ζητή να αποδειχθή αμέτοχος κανείς σε μια υπόθεση, που δεν είναι καθαρή
Του κακού 'αbρού το dουλάπι τ' ανοίεις, μα του καλού 'ιού δε d' ανοίεις
(1963)
Δηλ. στο σπίτι της κόρης σου έχεις περισσότερο θάρρος παρά στο σπίτι του γυιού σου
Του κακομοίρη το κερί κι αν άψη κιόλα σβήνει, 'ιατί του καλορίζικου η τύχη δεν αφίνει (ή δε d' αφίνει)
(1963)
Λέγεται και μόνο ο πρώτος στίχος
Άσχημε, χρυσέ μου άντρα τι καλό θα πρωτοφάμε ...
(1963)
Οι άσχημοι συνήθως προσπαθούν να σαγηνεύσουν δια του πλούτου, της νοικοκυρωσύνης και της εργατικότητος
Άλλα d' άλλα και τση Μεγάλης Παρασκευγής το γάλα
(1963)
, ο bαbάς σου; Λέει ο Δεσπότης. Λέει: Άλλα 'd' άλλα, Δεσπότα μου, και τση Μεγάλης Παρασκευγής το γάλα. ασκηστής = ασκητής, dίοτα = να πουν κάτι, κιού κιού κιού = με το πες πες, Άλλα 'd' άλλα, Δεσπότα μου, και τση Μεγάλης Παρασκευγής το γάλα = απο...
Άσπρος ήλιος, μαύρη μέρα
(1961)
Καλή αυκή μέρα κατζιή
(1966)
Πάσα αρχή και δύσκολος
(1960)
Πατάει ο βλάχος καλαμιά;
(1965)
Θεός και γείτονας
(1963)
Πότε Κυράμ' αρχόντεψες
(1962)
Καλή αρχή καλό τέλος
(1960)
Άσπρος ήλιος μαύρ' μέρα
(1965)
Άσωτος γυιός
(1965)
Αρχοντιά κι άδεια κοιλιά
(1965)
Το καλό αδουράκι κάνει δυο στράτες
(1963)
Λέγεται όταν λόγω αφηρημάδας κάμωμε διπλό κόπο, Π.Χ. Σαχλύ το κουβάριασες το φάδι. Πιάς τώρα το πείσμα σου ξανακουβάριασε το, μα το καλό αδουράκι, λέει, κάνει δυο κόποι
Ότι να λείπ' ο κάτης α τη 'ωνιά, παίζουν οι ποdικοί τον αρμαδούρο
(1963)
Δηλαδή, όταν λείπη ο αρχηγός κάνουν ότι θένε οι υποτακτικοί
Ένα dι θα κάμη κανείς ν' ακουστή
(1963)
Παραδείγματος χάρη: “Δουλειά ήτονε τώρα 'φτη να πάη να τρϋά τ' αbέλια των ανθρώπω να τόνε πιάσουσι να ενή ρεζίλι; -Μα ένα d' εδά θα...” Di=τι, κάτι, ν' ακουστή=να γίνη γνωστός, d' εδά=λέγεται ειρωνικώς εδώ...
Ζή σαν Κοτσάμπασης
(1962)
Γενικά ο Κοτσάμπασης είχε μεγάλην ισχύν και ήτο γενικός αρχηγός, εξ' ου και η συνηθισμένη φράσις
Η αγκίδα είν' μικρή, αλλά πονάει
(1965)
Οι προσβητικές φράσεις πάντα προκαλούν στεναχώρια
Το Μάρτη ξύλα φύλαε, μη gάψης τα παλούκια
(1963)
Ερμηνεία: Λέγεται επειδή είναι πιθανόν να κάνη κρύο
Ας μ' αγαπά ο πίσκοπος κ' οι διάκοι ας με μισούνε
(1962)
Συλλογή Ι. Χρυσικοπούλου
Το κουριαλόν επέθανε, γρϊά και 'έρος τόκλαιε
(1963)
Λέγεται με εύθυμη διάθεση, όταν στενοχωρείται κανείς για μια ζημιά ασήμαντη
Αρχοντιά χωρίς το έχει, τύφλα του κι όπου την έχει
(1965)
Για όσους κάνουν τον άρχοντα
Άσπρο είν' και το χιόνι
(1965)
Πολλοί νεκροί που κάθονται σ' αρρώστου το κιφάλ'
(1961)
Αικατερίνη Μάντζου, ετών 36, του δημοτικού
Και τα ορφανά πορεύονται κ' οι χήρες 'κονομιώνται
(1961)
Χρυσαυγή Στ. Διαμάντη, ετών 66, αγράμμ.
Στο οφίδ' και ορφάν' καλό μην κάμνης διότι θα σε δαγκώσουν αργότερα
(1962)
Οφίδ' = φίδι
Που τάβρ', ας τα κλαίη
(1963)
Σημαίνει αδιαφορία
Ο Μάρτης ο γδάρτης, κι' ο παλουκοκάφτης
(1963)
Ερμηνεία: Ο Μάρτης κάνει δριμύ κρύο
Άμ' αστάψη του Λιμνίτη γύρεβκε μόνην τζιαί σπίτιν
(1961)
Υπό Ουρανίας Αθνανασίου, ετών 40
Αλλού τα κακαρίσματα κι' αλλού γεννούν οι κότες, άλλη φιλεί τον αγαπώ, κ' εγώ μετρώ τις μπότες
(1962)
Ι. Χρυσικοπούλου Συλλογή
Ώσπου ζει, λέει, κανείς μαθαίνει
(1963)
Όμοιο προς το: Γηράσκω αει διδασκόμενος
Να σε φυλάει ο Θεός από νέο άρχοντα
(1965)
Λέγεται για τους νεόπλουτους
Που βρίσκει και βολεύγεται, τύφλα dου που παdρεύγεται
(1963)
Λέγεται κυρίως για τον άγαμο σε περίπτωση, που έχει σχέσεις με μια γυναίκα, αλλά και σε κάθε περίπτωση ικανοποιήσεως μιας αναγκης χωρίς Δεσμευση, χωρίς ευθύνες