Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1-10 από 10
Αίμα γκιαούρικο δε γίνεται Οθωμανός αν δεν το πάη
(1923)
Περίχωρα Καστορίας Π. Τσαμίσης
Πέθανε να σ' αγαπώ, ζήσε να σ' έχ' αμάχη
(1923)
Περί των σφοδρώς μισούντων
Του Ρώσου πρέπει τάλογον, του Φράγκου το καράβιν, του Άραβος η κάμηλος, του τουρκου ταγαλίκιν
(1923)
Εις την πρώτην παροιμίαν τον τονίζεται ως χαρακτηριστική ιδιότης του τουρκου, το αγαλίκι, να είναι δηλ., ο αφέντης, διά τον οποίον δουλεύουν άλλοι
Βλάκο πριλέγα dα dιdε jα ταξίdαρ
(1923)
Ο λύκος ταιριάζει να είναι εισπράκτορας, δηλαδή, ο ειπράκτωρ τ ων φόρων της τουρκικής κυβερνήσεως και ο λύκος είναι εξ ίσου άρπαγες και άπληστοι
Αρίφης έφαγεν αυγό κι αλείφθη ως τις πλάτες
(1923)
Η λέξις αρίφης και ερίφης προήλθεν εκ της τούρκικης αρίφ σημαινούσης τον άνθρωπον με τινα καταφρονητικήν απόχρωσιν. Η λέξις απαντά και ως κύριον όνομα
Κατά τόν πασά τ' ασκέρι
(1923)
Βρήκα πεθερά – σκύλα με νουρά, βρήκα πεθερό – βοϊδοκέφαλο, βρήκ΄ αντράδερφα – κοντοήμερα
(1923)
Η παροιμία είναι χαρακτηριστική διά τα συναισθήματα της νύμφης προς τους οικείους του συζύγου της. Βοϊδοκέφαλος = αγροίκος και ανόητος. Κοντοήμερα = είθε να λιγοστεύη ο θεός τας ημέρας των
Θα περάση ο πασάς
(1923)