Αναζήτηση
Αποτελέσματα 5401-5500 από 5927
Μήπως έρριξα 'ς τάστρα για να σου είπαν αν θα ζήση ή θα πεθάνη;
Μαντεύω δια των άστρων
Άσπρους κώλους, μαύρους κώλους στού π΄τάμ' φαίνιτι
(1918)
Εις δυσχερή έργα φαίνεται η ικανότης εκάστου
Σήμερα του γείτονα, κι αύριο της γειτόνισσας
(1909)
Μη χαίρεσαι εις την συμφοράν του άλλου
Όποιος ακούει ένα και κρίνει δυό έχει της κουρούνας το μυαλό
(1912)
Audiatur et eltera pars
Αστράτ'από το Ζάλογγο βάλε μέσα τ' άλογο, αστράφτ'από τη Δραγουμή θέλης μπάστ'το θέλεις μη
(1879)
Εννοεί το Ζάλογγο και τη Δραγούμη της Παραμυθιάς. Οι στίχοι λέγονται εκ πρόγνωσιν του καιρού
Όταν αρέζεις στους πολλούς, θα ειπή πως δεν αρέζεις στους προκομμένους
(1909)
Χρειάζεται πολύς ζήλος δι' εκτέλεσιν
Ο ατζαμής κι ο παλαβός είν' ένα πράγμα!
(1910)
Ατζαμής = άπειρος
Άμα χορέβκουν τ' άστρη, για νερά, για αέρα
(1945)
Αν τρεμουλιάζουν τ' άστρα προβλέπεται βροχή ή άνεμος
Αυτό είνι λύσι μ' απού δω κι δέσι μ' απού κει
(1926)
Όταν τις ευρίσκεται εν εξαρτήσει και δουλεία και μόνον κύριον αλλάσσει
Σα σου τύχη πειρασμός, δέξου τον για αγιασμό
(1957)
Επιείκια προς τους οχληρούς
Κατά τόν πασά τ' ασκέρι
(1923)
Όπου δουλεύγει αφεντιά, έχει τιμήν και ρόα
(1876)
Μισθόν
Αρφανή στα σπάργανα και στο στεφάνι χήρα
(1909)
Συνεχώς ατυχίαι
Ποιός απέθανε; Όποιος πάντ' αρρώσταγε
(1909)
Καταδρομή τύχης
Θέλει έναπ ππαράν ν' αρκινήση τζιαί δέκα να σταματήση
(1953)
Δια τους φλύαρους
Άρκος έφαν τσ' έβρασεν φτωχός έφαν τσ' ερρίασεν, άρκος εποξύλωσεν τσ' ο φτωχός εγλύτωσεν
Ερμηνεία: Η σκληραγωγία και μαλθακότης
Όποιος τρέχει στην αρχή γλήγορα αποσταίνεται
(1880)
Κουράζεται. Αποκάμνει. Κόβεται
Αστέρι έπεσε ψυχή έσβησε
(1924)
Προλήψεις επί διαττοντών
Εσ' είσ' ωρέ Ζήκο; Εγώ είμ' ωρέ Τζιάμπο
(1929)
Ο χρόνος μεταβάλλει τήν φυσιογνωμίαν τού ανθρώπου τόσον, όσον μετά μακράν αποδημίαν καί αυτοί οι αδελφοί δέν γνωρίζονται όταν συναντηθούν
Ο αρφανός δεν χαίρεται χίλια κι' αν βασιλέψη
(1907)
Όλα τα αγαθά και αν έχει δεν αναπληρούν την μητρικήν αγάπη
Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος
(1910)
Εν χρήσει
Πιάστηκαν βλαμάδες στα βαγγέλια
(1940)
Το λέν κοροϊδευτικά σε κείνους πού μαλώνουν
Αρκοντιά χωρίς τα έχει φάσκελα του που την έχει
(1917)
Τα έχει=χρήματα
Απού ανεκατώνεται με τα πίτερα τόνε τρώνε οι κόττες
(1963)
Η κακή παρέα, κακό τέλος φέρνει
Η αρχοντιά μυρίζει από μακρυά
(1954)
Ευγένεια και καλοί τρόποι
Δούλευε να τρώς και κρύψε νά χ'ς
(1939)
Περί μη δυνατής αποταμιεύσεως ικανής εκ της εργασίας
Του ' ρφανού του φσόκκου ο κως εν' 'νεχτό
(1951)
Του ορφανού παιδιού ο κώλος είν' ανοιχτός
Αυτή βάνει ασπράδι
(1910)
Ερμηνεία: Φτιασιδώνεται
Το αστρί του πουνέντε ρώτα ή την αγάπη που 'χα πρώτα
(1957)
Άστρο του Πουνέντε αυτό θα σε οδηγήση
Με γέρο γραίο αρμένιζε, σουρόκο παλληκάρι
(1952)
Γραίος (ιταλ.) Β.Α. Άνεμος, σορόκος και σορόκος, (ιταλ.) Ν. Α. Άνεμος. Καλό είναι ν' αρμενίζη (ταξιδεύη) κανείς , όταν έχουν περάσει μέρες που φυσάει ο γραίος ή όταν άρχισε ο σιρόκος
Αρρώστου τσιέρα φαίνεται και νηστικού μαγούλες
(1952)
Τσιέρα και τζιέρα (ιταλ.) όψη, πρόσωπο. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς και τον άρρωστο και τον πεινασμένο
Αστραψιές τση νυχτός, βροχή τση μερός
(1952)
Δηλαδή θα βρέχη την άλλη μέρα
Ο άρρωστος θέλει γιατρό, κι ο πεθαμένος κλάψα
(1952)
Αντί να κλαίμε για έναν άρρωστο, καλύτερα να τρέξουμε στο γιατρό
Αφού κλέψ'νε τ' άλογο, ύστερα κλούνε την πόρτα
(1956)
Για τον απρονόητο που δεν λαμβάνει εγκαίρως τις προφυλάξεις αλλά μετά το πάθημα
Αν δε δαγκάση οχιά έχεις και παρηγοριά μ' αν σε δαγκάση αστρίτης σιάτα και λιοπάτα
Από αλβανόφωνα χωριά του Άργους
Ο έσω τόπον ου ποιεί τω έξω
Ερμηνεία: Ήκουων δη περιαδόμενον τούτο το δημωδές, ως: ... ενόμιζον επί βαλανείου τούτο λέγεσθαι και θεάτρου, επί δε αρχιερέων ουκ αν προσεδόκησα ή εκκλησιάς
Άστριος μου με τον άστριον άτου 'κι ταιριάζει
(1940)
Το άστρο μου με το άστρο του δεν ταιριάζει. Για την ασυμφωνία δυο χαρακτήρων, προκειμένου για αντρόγυνο, αδέρφια ή φίλους
Αέρα κουπανάς
(1910)
Ματαιολογείς
Αυτός είναι ο άσωτος υιός
(1910)
Του Ευαγγελίου, επί διεφθαρμένου
Αυτός κόβει κάτι χοντρές
(1924)
Λέγει μεγάλα ψεύδη
Ο αγέρας κόβεται με τη βροχή
(1952)
Μαϊστράλι (ιταλ.) ΒΔ. Άνεμος
Αρκόντου και μωρού, καθώς του δόξει
(1952)
Μωρός=τρελός
Πόσοι πεθαμένοι κάθονται στ' αρρώστου το κλινάρι!
(1952)
Πολλές φορές ο βαριά άρρωστος γίνεται καλά, ενώ πολλοί από κείνους που τον επισκέφτονταν πεθαίνουν πρώτα του
Όριον έθος να πάη, και ου παρελεύσοντος
Ερμηνεία: Επί παντός κακήν κακής απολλυμένου
Ο Πλάστης κάνει αρφανά τσαι τα καταϊκάζει, αμμ' έιναι πολυέλεος τσαί τα καλομοιριάζει
(1934)
Ο Θεός προστατεύει τα ατυχήσαντα ορφανά
Φεύgει το νερό, ΄πομέν΄ο νάμμος
(1951)
Φεύγει το νερό, απομένει ο άμμος
Τα άσπρα του τζυρού μου ισιώνουν την καμπούραμ μου
(1940)
Ερμηνεία: Την δυσμορφίαν συγκαλύπτει ως και ψυχικά ελαττώματα το παντοδύναμο χρήμα
Εν τζαί περνει αστάρκα
(1940)
Επί οξυθύμων που ανάβουσι και με το ελάχιστον
Ή δείρε τ' αρχοντόπουλο, ή χέρι μην του βάλης
(1952)
Μια και θα βρης το μπελά σου, δείρε το καλά, αλλιώς, παράτησέ το
Τσίτα – φούλα και τ' άσπρα πούλα
(1963)
Ερμηνεία: Λέγεται για ανθρώπους, που επιμελούνται την εμφάνισή τους, ενώ υποφέρουν και στερούνται
Ο παπάς μας ο καλός, πόχει τ' άσπρα τα πολλά
(1963)
Άσπρα=χρήματα