Αναζήτηση
Αποτελέσματα 901-1000 από 5927
Κάθε τάβλαν τζαι μαντήλιν νάσου τζαι τον κύρ Βασίλην
(1940)
Ειρωνικώς δια τους αρεσκομένους εις φαγοπότι. Κατ' επέκτασιν και δια τους αναιδείς, τους προσερχομένους όπου διασκέδασις
Ετσύλλησέμ με το σκουφίν του βαρ(ο) υπνά
(1940)
Εκ του πανελληνίου μύθου του εφιάλτου
Βάστα με να σε βαστώ
(1940)
Αλληλοβοηθούμενοι επιτυγχάνομεν ό,τι έκαστος χωριστά δεν θα κατώρθωνε
Το πολλά η φως 'ς σα μάτεα ου βλάφτ
(1881)
Ή το πολλά η φως 'ς σα μάτεα ου βλάφτ κι βγάλλ
Το πρόβαν κ' έμαθα τ' αΐδ κάπης λέγνε
(1881)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Γεννήθηκα τσ' αποκριές
(1957)
Και συνεπώς δε φοβούμαι κανέναν, δε λογαριάζω τίποτε
Είνι πουλλά στου μύλου; - Σαν πάμι γλέπουμι
(1893)
Ερμηνεία: Ο χρόνος είναι διδάσκαλος
Του ψάρ' βρουμάει απ' του κιφάλι
(1893)
Ερμηνεία: Της καταστροφής κοινωνιών η οικογενειέν αιτιοί είσιν οι διέποντες
Βαστά σ' ο τόπος Διγενή γιατ' είσ' αντρειωμένος
(1940)
Λέγεται δι' όσους εντιμώνται όχι διά τα προτερήματα των, αλλά διότι είναι πλούσιοι και έχουσι “μέσα”
Ζουρλός παπάς σε βάπτισεν!
(1940)
Ο ανήφορος θα δείξη της γριάς το παίνεμα
(1889)
Ερμηνεία: Ναύς παλαιά ούχι πλευσίμη (Πόντου;), Ερμηνεία: επί των καυχωμένων διά πράγματα περί α αδυνάτως έχουσιν
Μεγάλ' μπούκα να φας, μεγάλουν λόου να μη λες
(1891)
Ερμηνεία: Δεν πρέπει να καυχάσαι
Μπρος στη φ'νή τσ' ο Λάζαρος
(1943)
Ο διάβολος πωλεί τυρί, χωρίς να έχη γίδια
(1912)
Δια τον κλέπτην και ληστήν
Αλί 'ς τον ανδρειωμένον, που τον πιάσουν δυό σπασμένοι
(1917)
Σπασμένοι = σπάδοντες. Ερμηνία : Δια των καταδιωκόμενον υπό πολλών
Τρώει τα σίδερα
(1957)
Είναι ασυγκράτητος
Αφαντάθρωπος κουμπάρος, άφαντ' είν' η κουμπαριά του
(1894)
Ερμηνεία: Επί ασήμην
Καλώς τα ξυπνητούρια
(1892)
Παρά των μητέρων προς τα τέκνα οσάκις ταύτα γενικώς κ΄ ησύχως εξυπνήσωσιν
Απιρασμέν' βρουχή ταρλαγάν' δε χράζιτι
Ταρλαγάν' (τον) = είδος κάπας
Θέλ' ο Θεός κι αθθιούν τα δέντρα
(1893)
Επί των εκ θείας προνοίας προσγιγνομένων
Τ' ακαμάτη το μαχαίρι πάντα κόβγει
(1876)
Γιατί συχνά το ακονεί
Έχω για τη γούνα σου ράματα
(1940)
Απειλή
Με τρώει η ράχη μου!
(1957)
Θα φάω ξύλο
Τρώεται με τα ρούχα του
(1957)
Είναι μεμψίμοιρος
Ατού που μαθες κι πας τι κεφάλι σου θα φας
(1894)
Ερμηνεία: Επί των επιχειρούντων κακάς πράξεις
Ούτι νιρό να πιή δεν d' δίν'
(1915)
Ούτε ελάχιστον καιρόν αναπαύσεως. Ιδίως λέγεται επί υπεροχής εν παιγνιδίω
Ένα μουζούρι αλάτσι έχουνε μαζί φαωμένο
(1938)
Είναι πολυ σχετικοί και φίλοι
Πε, πε, εν να το πη τζι ο κώλος σου
(1931)
Άμα ένα ευχάριστο για σένα πράμα, το λες και το ξαναλές απ' την χαρά σου
Νέθε, νέθ' η παπαδιά κι' ο παπάς ξεβράκωτος
Ερμηνεία: Επί των προσποιουμένων φιλοπονίων γυναικών ενώ πράγματι είναι λίαν οκνηραί
Πράμα γνωριζάμενο, δίχως κρίση παίρνεται
Κρητική παροιμία, εκφράζουσα απ' ευθείας ωρισμένον κανόνα δικαίου.
Από δώ παίρνουν το γαίμα
(1876)
Και χειρονομία = όσα λέγεις είναι μηδέν
Μηάλην εμποτσά φάε και μηάλο λο μημ πης
(1930)
Ερμηνεία: Επί των υπερφρονούντων και εαυτούς βλαπτόντων
Είδα ω έρον παπά κι ήθαβγε μωρά παιδιά
(1928)
Γίνονται δηλαδή πολλά αταίριαστα πράμματα
Όπου δεν αγροικά γερόντων καθίζει κλαιόντων
(1895)
Ερμηνεία: Φρόνιμοι και πολύτιμοι αι των γερόντων συμβουλαί και υποθήκας ως εμπείρων όντων
Απου σουμαδιακό άθρωπο να φοβάσαι
(1893)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Όποιος είναι πούξω που τον χορό ξέρει πολλά τραούδια μ' άμα έμπτη μέσα τα χάννει ούλα
(1895)
Ερμηνεία: Επί των κατακρινόντων διάτι όπερ και οι ίδιοιταν επιζειρήσουσι δεν θα δυνηθώσι να το πράξωσι
Μοναχός σου χόρευγε τσ' όσο θέλεις ππήα
(1934)
Μακράν των φθονερών ομμάτων των άλλων είναι τις ελεύθερος να συμπεριφέρεται ως θέλει
Ανάρια τις επισκέψεις σου γαμπρέ, για να 'χουν νοστιμάδα
(1963)
Συμβουλή προς τους νυμφίους
Τουν έπιασ' η πουλια
(1893)
Ερμηνεία: Επί των εχόντων κατεστιγμένον το πρόσωπον
Ρίχνω τ' αυτιά μ' πίσω
Ερμηνεία: Προσέχω εις ότι λέγουσιν οι άνθρωποι περί εμού.π.δ.χ. “ου θαρρείς ότι είσαι κάτι τι,για ρίξε όμως τ' αυτιά σ' πίσω κάτι ν' ακούσης”.
Το τσουβαλ τουζ και αν ρύεται βολόν εν κατασταίνει
(1881)
Ερμηνεία: Επί πλουσίου όστις και αν αποβάλη μέρος του πλούτου δεν καταντά όμως πτωχός
Αλεσματικά φουρνιάτικα του μυλώνα 'ν' η πίττα
(1938)
Το λέν όταν θέλουν να δείξουν πως πληρώσ' εδώ, πληρώσε εκεί, δε μένει στο νοικοκύρη τίποτα
Ποιός σ' δίν' τ'φέκ' στούμ bόλιμου
(1915)
Επί του αδυνάτου του δανεισμού εργαλείων κατά την εποχήν της κατ' εξοχήν χρησιμοποιήσεώς των
Μου φάενε τ' αφτιά μου
(1957)
Μετά φορτικότητος απαιτεί
Βάστα κώλε να φας αβκόν
(1940)
Πρέπει να δεινοπαθήσωμενμ δια να κερδίσωμεν. Εικών εκ τυ τσουγκρίσματος αυγών. Συνήθως τσουγκρίζουν πρώτον με το μυττερόν του αβκού, και σαν σπάση τούτο με το πλατύ του, “τον κώλον”. Αν σπάση και τούτο ο νικήσας κερδίζει ...
Όποιος την έχει, δεν την χάνει, κι όποιος δεν την έχει, δεν την βρίσκει
(1953)
Εννοεί την ευγένειαν
Όπου δυό κ' εκείνους τρείς
(1891)
Ερμηνεία: Κατορθώνει να ευρίσκεται εν πάση συναναστροφή
Σην θάλασσαν κεκά πα αν κάθεσαι, όσον το παρακείται σε
(1911)
Και στη θάλασσα κοντά αν κάθεσαι τόσο νερό να ξοδεύης, όσο σου χρειάζεται
Θέλει να τοχ΄ η κεφαλή να κατεάζη ψείρες
(1893)
Επί των ικανών
Τ' αναμέλη τη γυναίκα ο Γληγόρης την επήρε
(1894)
Του αμελούς την σύζυγο επήρεν ο γρήγορος, ο ταχύς, ήτοι, όταν τις παραμελή υπόθεσιν, άλλος ταχέως ενεργών κερδίζει αυτήν
Όποιος καεί στον τσορμπά, φυσάει κι' του γιαούρτ'
Ερμηνεία: Για κείνους, που αφού ζημιωθούν, ύστερα προφυλάγονται
Εδέβασεν α κά
(1939)
Το κατέβασε κάτω. Κατάντησε αδιάντροπος, ανυπόφορος, ασυμμάζευτος ̇ ή χρεωκόπησε
Αυτός και μόνος και μοναχός του
(1894)
Ερμηνεία: Επί των λίαν ιδιότροπων
Από Θεό και γείτονα δεν κρύβεσαι
(1952)
Πύλαρος, από τη συλλογή Μακρή
Μεγάλη μπουκιά να φάς, μα μεγάλο λόγο να μην πης
(1939)
Κάτι που το κατηγοράς μπορεί να το κάμης κι εσύ
Άμα δης κιρασουβίτ' κόκκαλου βαστά κι γλείφ'
(1918)
Ερμηνεία: Ένεκα της φιλαργυρίας
Πόθεν είν' το κλωναράκι; Από τούτο το δεντράκι
(1922)
Ερμηνεία: Επί ατάκτων νεανίσκων ομοιαζόντων τοις εαυτών γνώσι
Μεγάλη βούκα φάε, μεγάλο λόγο μη λες
(1922)
Ανάλογος τω των αρχαίων: Το θείον φθονερόν επί των ευτυχούντων όπως μη υπεραίρωνται
Γαμπρό και νύφη έχασα τα δυο μου μάτια τάχω
(1894)
Ερμηνεία: Ότι τα τέκνα της είναι πάλιν ζώντα και επομένως η λύπη δεν είναι τόσον μεγάλη
Η γριά δεν είχε δλειά κι αγόρασι γρούν'
(1923)
Λέγεται δια το πολυάσχολον της περιποιήσεως χαίρον.
Κείνους που θέλει του καλό μ', μι κάμιν' κι κλαίω, κι κείνους π' θέλ' το κακό μ', μι κάμιν΄και γελώ
(1938)
Συμβουλή των μεγαλυτέρων προς τους μικροτέρους
Γέλα με να σε γελώ, να περνούμε τον καιρό
(1879)
Ερμηνεία: Επί των συναπατωμένων
Θέλω και δε θέλω, μα σαν είνε πάρα πάνω θέλω
(1919)
Λέγεται η παροιμία επί των προσποιουμένων ότι διστάζοντι να αναλάβωσι την επ' αμοιβή δικαστηρίαν υποθέσεως τινός ή να δεχθώσι τι, αλλ' ευθύς μεταβαλλόντων γνώμην εαν ή ο πρώτος προτείνει ή άλλος τις ήθελε προσφέρει εαυτούς ...
Είναι για όξ' από 'δώ
(1892)
Ερμηνεία: Κυρίως σημ. Ότι είναι τις διά καλύτερον τόπον του ιδικού μας. Αλλ' επειδή “όξ από δω” λέγεται ο διάβολος σημ. Η φρ. Αλληγορικώς ότι είναι τις αποδιοπομπαίος