Αναζήτηση
Αποτελέσματα 731-740 από 804
Κλαίω κλαίω και τον ήλιον ματώνω
(1874)
Ερμηνεία: Δηλαδή ορώ τον ήλιον αιματόχρουν
Η κακέσα η νύφε τημ πεθεράν αίτς σ'αποδαύλια καθίζει
(1874)
Η κακή νύφη βάζει την πεθερά της να καθήση 'ς τ' αποδαύλια, δηλαδή 'ς το κατώτερο μέρος της εστίας
Το νύσιν ας σο κρέας κι χωρίεται
(1874)
Ο όνυξ ουκ αν χωρισθείη του κρέατος
Ο Χαλήλ αγάς εξέρει άτο
(1874)
Ο Χαλήλ αγάς γινώσκει περί τούτουΙΙΣυνοδεύεται από κείμενο......
Σ σουν θάλασσαν να πάη νερόν κ ευρήκει και εις την θάλασσαν εάν πορευθώ ύδωρ συχ ευρήσει
(1874)
Ερμηνεία: Επί των μη ανευρισκόντων εφ' α' απεστάλησαν και περ ευχερών όντων. Σημ. Όμοια παρά ταις αρχαίας ( εν δε λίθαις εμάχουντο, λίθον δ' ουκ ην ανελέσθαι)
Τ' έναν τ' αύτσίν ατ' εν κοντόν και τ' άλλο ξάϊ κ' εφθάνει
(1874)
Ο έτερος πους βραχύςέστιν αυτώ οδ' έτερος ουδ' εξικλείται μέχρις εδάφους. Ερμηνεία: Επί των άγαν πεπηρωμένων
Δια του ετέρου ωτός εισερχόμενον δια του ετέρου εξέρχεται
(1874)
Ερμηνεία: Επί των μη θελόντων υπακούειν παραινέσεων.
Εκρέμασε τ' ωτία
(1874)
Ερμηνεία: Λεγομένη σκωπτικώς προς αποτυχόντας.Και παρ' Ομήρω κυριολεκτικώς επί κυνός “ου ώτα καββαλεν” Οδ.Ρ302
Το ξύλον ας σομ παράδεισον εξήβεν
(1874)
Το ξύλον από του παραδείσου παρήχθη
Αγί – Γιώρης όσον να χάται (ή όσον και άν χάβουται) πολλούς (ή καμπόσους) άγρους αξίζει (ή αρχήζει)
(1874)
Ο άγιος Γεώργιος όσον και αν ταπεινωθή, πολλών αγίων αντάξως έστιν. Παραλλαγή. Κάμηλος και ψώρισα πολλών άνων ανατίθεται φορτία. “Αετού γήρας, κορύδου νεότης”