Αναζήτηση
Αποτελέσματα 901-1000 από 1012
Το καλόν θέλει κι αντίκαλον
(1874)
Το ευπαθείν απαιτεί και το αντ' ευ ποτείν
Ντο κ' εθέλενεν έτον
(1886)
Ερμηνεία: Ο κρής την θάλασσαν επί των προσποιουμένων φεύγειν εν οις διαφέρουσι ή γενικώρεον ων εφίενται ηφιλούσι
Και τη μυμύιας τ' εντέριν και τα γλαντιάζει
(1874)
Και του εντέρου της μυίας το έλαιον (είτι πάχος) εξαιρείται
Τερ την ούγιαν κ' έπαρ το παννίν, τερ τη μάνναν κ' έπαρ το παιδίν
(1874)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Ο κιρεμιτσής τογ κιρεμιτσήν κι θέλει
(1874)
Κεραμείς ουκ αγαπά κεραμέα
Άκωλον πιθάριν
(1874)
Πίθος άνευ πυθμένος
Όσοι στραβοί, όσοι κουτσοί, όλοι σον Άγη – Παντελέημον
(1874)
Ερμηνεία: Επί συνήθους συρροής πολλών εις ταύτο
Εν τη αλώ αυτού ούτε υει ούτε νίφει
(1874)
Ερμηνεία: Επί των πάντη αμερίμνων και αδιαφορούν των προς πάντα τα γινόμενα, ται μη ενοχλούντα αυτώ
Τ' έναν κοχίζει και τ' άλλο φτύρκεται
(1874)
Το μέν βήττει, το δέ πτάρνυται. Ερμηνεία: Επί των πάντων επιληψίμων
Το ξύλον ας σομ παράδεισον εξήβεν
(1874)
Ερμηνεία: Επί των διά λόγου μεν ουχί διά ξύλου δε (δαρμών) διορθωθέντων
Τη άρητω έδωκαν δέρμα κατεργάσασθαι, η δε κατέσχεν αυτό ως αντιμίσθιον
(1874)
Επί των καταχρωμένων τη ανατεθείση αυτοίς εργασία
Σ σουν θάλασσαν να πάη νερόν κ ευρήκει και εις την θάλασσαν εάν πορευθώ ύδωρ συχ ευρήσει
(1874)
Ερμηνεία: Επί των μη ανευρισκόντων εφ' α' απεστάλησαν και περ ευχερών όντων. Σημ. Όμοια παρά ταις αρχαίας ( εν δε λίθαις εμάχουντο, λίθον δ' ουκ ην ανελέσθαι)
Χωρίς άνεμον ανεμίσκεται
(1874)
Χωρίς ανέμου, δηλαδή και ελλείποντος ανέμου ανεμίζεται
Απλώνεις και σωρεύεις
(1874)
Ερμηνεία: Επί των ποιούντων τι ανεξαρτήτως και επί των ποιούντων τι άνευ αδείας και περ άλλης δέον, (= απλούς τε και συνάγεις)
Εγώ απιτάζω το σκύλον κι' ο σκύλον τ' ουραδινάτ
(1877)
Ερμηνεία: Επί εκείνον όστις πέμπει άλλον, όπου αυτός επέμφθει, εξ' οκνηρίας
Κόφτω κρομμύδια ς σα γένι' ατ
(1877)
Ερμηνεία: Το επαινώ ψευδής ένα αποκτήσω την εύνοιαν του
Η ψσή την ψσήν όνταν κι θέλ' ποπά πως στεφανώνεις;
(1877)
Κρώμνη
Τα λόγια 'ς σο σακκίν κ' εμπαίννε
(1896)
Ερμηνεία: Εκάστη συμπερηφωνημένη πράξις δέον να συνοδεύηται δι εγγράφων νομίμων
Μαθίζω σε ποσ αβά εφτάνε έναν φούστουρον
(1896)
Ερμηνεία: Απειλητική προς τση μη θέλοντας αναγνωρίσαι ικανότητα
Το προζύμι μ' έκοψεν
(1874)
Την ζύμην μου εξήντλησεν
Καινούργον κόσκινι μ' που κρεμάνω σε;
(1877)
Ερμηνεία: Επί των ζητούν των τρόπον να δείξωσι των ευαρέσκειαν του εις καινουργές ή νέον τι
Τογ κώλον ατ κι τερεί και ς σο Κιαγούρ ταγούν κεάν ς σα ξύλα πάει
(1896)
Ερμηνεία: Επί των επιχειρούντων έργα ανώτερα των δυνάμεων τους
Ο κωφόν γαμεί τημ μάναν του παλαλού
(1874)
Ο κωφός γαμεί την μητέρα του μαινομένου
Α ση κυρού ατ το μυτίν ερρούξεν
(1874)
Ερμηνεία: Επί των εχόντων τα ηθικά του πατρός ελαττώματα
Το καλόν πουλίν ας τ' ωβόν αθε κι αν τσιβίζ'
(1896)
Ερμηνεία: Η ικανότης εν μικρά ηλικία κατά δηλοί ας γένεται
Ώς που να λες πάτερ ημών
(1874)
Π εξέρ και κάθεται γραν έναν σαλβάρ και ποις κ' εξέρ δύο
(1896)
Ερμηνεία: Ο έμπειρος αν και υποπίπτη εις ολιγωτέρας όμως πάντοτε ζημίας
Λύκος εποταμίζεν
(1874)
Ο λύκος παρεσύρθει υπό ποταμίου ρεύματος (ή επνίγη εν ποταμώ)
Όσον τον διάβολον γρόσια έσει
(1888)
Ερμηνεία : Όσα ο διάβολος τ.ε. πλουσιώτατος έστιν
Κλιμένον κεφαλήν ακονιμένον σπαθίν κι κόφτει άτο
(1874)
Κεκλιμένων κεφαλήν ουδέ τεθηγμένον ξίφος κόπτει
Το έξ το μήλον κόκκινον και τ' απέσ σαπεμένον
(1877)
Ερμηνεία: Επί των έξωθεν μεν φαινομένων ωραίων και καλών πραγματικώς δε μη όντων τοιούτων
Τα σαχτάρια μ΄ θολώνω και τρώγω κ΄ εσέν μινέτιν κι΄φτειάγω
(1886)
Την τέφραν μου ύδατι φύραν εσθίω (αντί άρτου) σοι δ΄ ου καταφεύγω
Το λύκον ετραυαγέλιζαν κ' εκε΄νος έλεεν του πόπα τα αιίδια α κι' αν πάνγε
(1877)
Ερμηνεία: Επί εκείνων οίτινες άλλα διανοούνται και λέγουσι ενώ άλλα συμβουλεύσουσι εις αυτούς
Ο λύκον το μαλλίν ατ αλλάζ και το χούω ατ κι αλλάζ
(1877)
Ερμηνεία: Επί των μοχθηρών των προσποιουμένων ότι γίνονται αγαθοί
Τ' αρνία και τα πρόγατα να κλαίουν που κ' έχουν μάνναν και κύρην
(1874)
Κατ' αίγας αγρίας
Όλον το τέρτι μ τση πεθερά μ ο θάνατος
(1886)
Ερμηνεία: Επί μικρού τινος δυστυχήματος, προς το οποίον αδιαφορεί τις
Η κακέσα η νύφε τημ πεθεράν αίτς σ'αποδαύλια καθίζει
(1874)
Η κακή νύφη βάζει την πεθερά της να καθήση 'ς τ' αποδαύλια, δηλαδή 'ς το κατώτερο μέρος της εστίας
Το νύσιν ας σο κρέας κι χωρίεται
(1874)
Ο όνυξ ουκ αν χωρισθείη του κρέατος
Ο Χαλήλ αγάς εξέρει άτο
(1874)
Ο Χαλήλ αγάς γινώσκει περί τούτουΙΙΣυνοδεύεται από κείμενο......
Σ σουν θάλασσαν να πάη νερόν κ ευρήκει και εις την θάλασσαν εάν πορευθώ ύδωρ συχ ευρήσει
(1874)
Ερμηνεία: Επί των μη ανευρισκόντων εφ' α' απεστάλησαν και περ ευχερών όντων. Σημ. Όμοια παρά ταις αρχαίας ( εν δε λίθαις εμάχουντο, λίθον δ' ουκ ην ανελέσθαι)
Τ' έναν τ' αύτσίν ατ' εν κοντόν και τ' άλλο ξάϊ κ' εφθάνει
(1874)
Ο έτερος πους βραχύςέστιν αυτώ οδ' έτερος ουδ' εξικλείται μέχρις εδάφους. Ερμηνεία: Επί των άγαν πεπηρωμένων
Δια του ετέρου ωτός εισερχόμενον δια του ετέρου εξέρχεται
(1874)
Ερμηνεία: Επί των μη θελόντων υπακούειν παραινέσεων.
Εκρέμασε τ' ωτία
(1874)
Ερμηνεία: Λεγομένη σκωπτικώς προς αποτυχόντας.Και παρ' Ομήρω κυριολεκτικώς επί κυνός “ου ώτα καββαλεν” Οδ.Ρ302
Τη γυρεύου το σακκούλιν κ' εμπορείς να γομώσης
(1886)
Ερμηνεία: Πτωχού πήρα ου πίμπλαται
Το ξύλον ας σομ παράδεισον εξήβεν
(1874)
Το ξύλον από του παραδείσου παρήχθη
Αύγουστον γαστρών(ει) και ο Σταυρίτας γεννά
(1874)
ο μέν 'Αύγουστος' κνίσκει, όδε σεπτέμβριος γεννά. Εμην: π. εμφαίνουσα ότι το αποτέλεσμα κακού τίνος καιπερμή αμέσως παρουσιαζόμενον ύστερον ποτ εκδηλωθήσεται
Άφς καυλία τημ ψωλήσ σ και κράτ τ' εμόν
(1874)
Εαί, ω εστυκείς, την στην ψωλήν και κράτει την εμήν
Η τσούνα κ επαιδεύκετον και τα τσινοπούλια τς επαίδευεν
(1874)
Η κύων εαυτήν μη διορθούσα τους σκύλακας διώρθου. Ερμηνεία: Επί των μη ποιούν των αυτών, άπερ τους άλλους ιατρός αυτός. Σημείωση
Το γλυκύν η γλώσσα εβγάλει το φίδιν ας' σο τρυπίν
(1874)
Η γλυκειά γλώσσα εξάγει (ή εκφέρει) τον όφιν της οπής
Δυό καρπούζια 'ς έναν κολτούκ αφκά κι εχωρούνε
(1877)
Κολτούκ = αμασχάλη
Εν καίρωσι γυαλάκα
(1888)
Ερμηνεία: Επί των εμπεσόντων ένεκα σκότους ή μέθης εις κοιλώματα και διαβραχέντων
Τήγ χολή σ άπς ς σόμ πιρνόν και την δουλειά σ μή αφήνεις 'ς σόμ πιρνον
(1874)
Την μέν χολήν άφες ες αύριον το δ' έργον (;)
Αΐκα χοντρά κ' έμαθα
(1886)
Λέγονται συνήθως οσάκις ερωτάται τις περί πολύ μεγάλων ή πολύ μικρών πραγμάτων, περί ων αγνοεί
Αΐκα ψιλά ψιλά κ' έμαθα
(1886)
Επέμενέσ σε η άπα και τ' άπλπιν
(1874)
Καταληφθήσαν η άπα και η άλως
Τ' αδέλφια όνταν εντουσύσεναν, οι παλαλοί εξαιρούσαν
(1877)
Ερμηνεία: Επί της ταχείας διαλλαγής εριζώντων αδελφών
Τον βίον ερώτεσαν, πού θά πάς και είπεν σόν βίον
(1877)
Ερμηνεία: Επί νέων ευτυχημάτων των πλουσίων
Αγκιστροκλέφτας ομοιάζει
(1874)
Προς αγκιστροκλεπτών ομοιάζει
Το γαίμαν ρέμαν εγένετο
(1874)
Το αίμα ρεύμα (Δηλαδή: Ροή αίματος) εγένετο. Ερμηνεία : Επί μεγάλης ταραχής και θορύβου
Το γαίμα νερό δεν γίνεται
(1874)
Δια τους συγγενείς, όσον και αν είναι εχθρός, η συγγένεια τους συμβιβάζει
Εύρεν παλαλά χωριά και σωρεύ πολλά φυλυρία
(1896)
Ερμηνεία: Επι ασυνειδήτων καταχρωμένων απλότητα και καλοκαγαθίαν άλλων
Όνταν κ ευρήκω τηγ χανούμαν κείμαι και με των δούλων
(1874)
Όταν μι εύρω (επιτύχω) την κύρίαν, συνέρχομαι την υπηρέτρια. Ερμ. Η παραιναίσα στέργειν τους παρούσιν, έως αν ευρεθώσι τα βελτίω
Ηύρα τημ φωλεάμ μ
(1874)
Σημ. Ευρήκα την φωλεάν μου
Τ' οκνεαρκον τ' οδαύδ τηγ Κερεκήν ειπεν “ας αλωνίζωμε”
(1896)
Ερμηνεία: Επί κουτοπονήρων οκνηρών
Καθώς κ' ελάλησεν ο κολογκυθάς οφέτος Πάσκα κι θα έχομε
(1896)
Ερμηνεία: Επί παρατεινομένης υποθέσεως
Καλόν τυρίν, 'ς σι σκύλ' τ' αγγίν
(1874)
Καλόν μεν τυρίον, εν κυνέω δ' ασκώ
Πόνον κ ειδεν κ' η καρδιά τ' ολόϊον εν
(1874)
Πόνον ουχ επρακως (ου γευσάμενος) ακέραιος (ασινής) εστί την καρδίαν
Όποιος καυκάται να πάγη 'ς σομύδια σέσκεται έως τ' οφρύδια
(1874)
Ο καυχώμενος απελθείν μις (οστρακοδέρματα) αγρεύσην χέζεται μέχρις οφρώων
Κλάσμαν που θα πας; Σ σο γέλος και ς ση χαράν
(1877)
Ερμηνεία: Επί των παρεπομένων τοις δυο τούτοις είδεσι της εκκενώσεις του εν τοις εντέροις αέρος
Ας σον πιρνόν ς σο κλαδίν εκράνες
(1877)
Ερμηνεία: Προς τους ποιοίν τας τι λίαν πρωΐπαρακαίρως
Το λόγο μ ας σο κιφάλ έκοψεν
(1877)
Ερμηνεία: Επί των ευθύς διαλόγου φιμούντις τινα
Η κλαίη 'ς σο μυτήν ατ κρατεύ
(1877)
Ερμηνεία: Επί των συνήθως κλαυόντων δια παραμικράς αιτίας
Τα κολογκύθια λώρωσαν, κορίτσια παρακαθέσιεν
(1874)
Αι κολοκυνθέαι εξέφυσαν στήμονας κόραι εφεσπερεύετε (διότι τότε μακρότερη ήδη αι νύκτες)
Ο κλέφτας ευρήκ' τογ κλέφταν
(1874)
Ο κλέπτας ανευρίσκων ποιείται εταιρείαν μετά του κλέπτου
Να σύρ ο κλέφτας τημ φωνήν, να φοβηθή π' εχάσεν
(1874)
Ρηξάτω φωνήν ο κλέπτης, ίνα φοβηθή (είτε δηλιάση) ο απολέσας
Ξένον πόνος όνερον
(1874)
Ξένος (είτε αλλότριος) πόνος εις ευ όναρ
Με το κεφάλι σ έπαθες ατ
(1874)
Ερμηνεία: Τοις εαυτοί περοίς φλίσκεσθαι
Εκυλίε το κουτί κ' επή' εύρε το πώμα
(1886)
Επί ανθρώπου επιτυχόντος συνέταιρον ή φύλον ομοίον του κατά τα ήθη
Δος άτον πέντε παράδες ν' αρχινά και δέκα να μη στέκ'
(1886)
Επί φλυάρου
Το αίμαν με το αίμαν κι πλύσκεται, με το νερόν πλύσκεται
(1886)
Δηλοί ότι το κακόν δεν δύναται να εξαληφθή δι' άλλου ομοίου έργου, αλλά δια του αγαθού.
Αν θιά ποις με πίταν ποίσόμ με, κι' αν κ εν, μη αλευρώνης με
(1874)
Ει μοι πλακούντα (ή πόπανον) ποιήσεις, ποίησον, ειδέ μη μη με διαφλιτώσης
Ποπά παιδίν διαβόλ εγγόν
(1874)
Ερμηνεία: Ιερέως παις διαβόλου έγγονος
Σ σ εμόν το κεφάλιν θα μαθαίνεις να ξυρίγης
(1874)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Σα δυό κι πουλεί άτο
(1874)
Ουκ αντί δύο πωλεί
Με τα ξένα τα κόλλυβα τον κύρην ατ' ψαλμόν ποίει
(1874)
Ξένοις κολλύβοις υπέρ του (θανόντος) πατρός μνημοσύνον ποιείται
Ατα κοιλίαν κι γομώνουν
(1874)
Ταύτα γαστέρα ουκ εμπιμλώσιν
Η μάννα εν αγέννετος και μίαν γεννισκάται
(1874)
Ερμηνεία: Παροιμία δηλούσα το προσφιλές της μητρός
Η τσούνα αν κι σείζει τ' ουράδιν άτς, ο σκύλον κι σιμώνει άτην
(1874)
Εάν μη η κύων σείη την ουράν αυτής ο κύων ου προσερχεται αυτή
Ως τα να μαθάνης άτο πολλά καμίσια γράνεις
(1874)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Ο τσίνων εμάθισεν τημ παλαβόρταν
(1874)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Επέθανες και ντ΄ έποικες; Την γην χαράν εποίκες θανών τι προύργου εποίησας; τη γη χαράν εποίκσας
(1874)
Ερμηνεία: Επί των εξ ιδίων αφροσύνης δυστυχούντων “πυραύστου μόρος”
Σιλτούρ 'ς σα ξύλα ς σο νερόν, σαλτούρ ς σηγ χαμελέτεν
(1874)
Καρίων, ύπαγε προς ξυλείαν και κόμισον ξύλα, ύδωρ καιρίων ύπαγε εις τον μύλον
Είχαν άτα οι χασάντοι και επήραν άτα οι jασάντοι
(1874)
Είχον με τέως αυτοί οι απολωλεκότες, έλαβον δε οι κτησάμενοι. Ερμηνεία: Ποδηλούσα ότι πολλάκις εκ περιαγωγής της τύχης τα τέως άλλους ανήκοντα εις άλλους περιέρχονται. Σημείωση: Το μεν όνομα χασάντι (αντι οι χάσαντες) ...
Το σημερινόν τηγ χολή σ άψ ς σόμ πιρνόν και το σημερνόν την δουλειά σ μή αφήνεις 'ς σόμ πέρνόν
(1874)
Του μέν σήμερον θυμόν υπέρθου ες αύριον, το δέ σημερινόν έργον μή αναβάλης αύριο. Ερμηνεία: Π. Παραινούσα επέχειν μέν τον θυμόν, μή προϊέναι δέ τον καιρόν. άψ = άφες
Όλα τα πουλιά επέταξαν και κανείς κ΄ ελάλησαν και τ΄ ορτύκιν άμον ντο επέταξεν όλοι εκουγιξαν “βάρτα, βάρτα”
(1874)
Πάντων των πτηνών πετομένων ουδείς ουδέν εφθέγξαντο, του δ΄ όρτυγος πτάντος πάντες ενεβόησαν “προσοχή, προσοχή”. Ερμηνεία: Παροιμία λεγομένη ότε γίνεται την παρατήρησις περί πράξεις ή λόγου, καίτοι άλλους, πράξωσιν ή ειπούσι ...