Αναζήτηση
Αποτελέσματα 301-400 από 1885
Έκαψεν το μαλέζ', ας έτον κ'έναν φαείν!
(1929)
Ερμηνεία: Επί κακού προερχόμενου εξ' ουτιδανού ή αποτυχίας εκ μικράς αφορμής
Ασσόν κόσμον κες ενερä' στα και τον Κοσμάν
(1918)
Εξ αιτίας του κόσμου συχάθηκα και τον Κοσμά
Όποιος αδειάζει το μέλι γλείφει τα δάχτυλά του
(1931)
Ο εργαζόμενος αμείβεται
Το εμπάλι μικρό και οι τρύπες μεγάλες
(1931)
Ερμηνεία: Επί ευτελούς μέσου θεραπείας μεγάλης ανάκης
Το μίντερ' ν ατ' παχύν εν
(1931)
Είναι παχύ το μιντέρι του = το στρώμα, εφ ου κάθεται
Το κακό 'κε λαλεί κ' έρχεται
(1931)
Ερμηνεία: Το κακόν έρχεται χωρίς να λαλή, ήτοι αιφνιδίως
Τα μερμέγκια νερό πίνουν
(1931)
Τα μυρμήγκια
Βρομάει παλαμήδα
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Ετζάκωσέ σε άμον Μεσαρέας ρόκαν
(1929)
Σ' έσπασε σαν αραπόσταρο της Μεσαρέας
Και 'κι οκνείς και λες άτο!
(1929)
Και πως δε βαρειέσαι που το λες!
Λύκον και πρόβατον 'ς έναν σακκίν 'κ' εμπαίν' νε
(1929)
Λύκος και πρόβατο σ' ένα σακκί δε μπαίνουν
Ας με λένε σουσπασίνα κι ας ψοφώ από την πείνα
(1929)
Ερμηνεία: Επί του αγαπώντος τας ματαίας επιδείξεις
Για τον οκνέαν πάντα έξεργος έν'
(1929)
Για τον οκνηρό πάντοτε είναι γιορτή
Αφ' το μυτί του εκρεμίστε
(1929)
Ερμηνεία: Από τη μύτη του γκρεμίστηκε, δηλαδή κατέβηκε
Εγώ είπα το κ' έκλαψα το
(1929)
Λέγεται υπό εκείνου, όστις ειπών τα δέοντα απεκδύεται πάσης ευθύνης
Ο κόχλον πα 'ς σο τζέπλ'ν ατ' βασιλέας εν'
(1931)
Και το σαλιγκάρι 'ς το τσώφλι του είναι βασιλιάς
Πολλά που παθάν' πολλά μαθάν
(1931)
Ερμηνεία: Όποιος πολλά παθαίνει πολλά μαθαίνει
Ο Μάρτης αφ' τη Σαρακοστή 'κε λείπει
(1931)
Ερμηνεία: Επί του πανταχού παρόντος
Χολά 'σκουμαι; κρούγω σε χαλά 'σκεσαι; κρούγω σε
(1918)
Κ. Μ. 93: Θυμώνω; σε δέρνω. Θυμώνεις; σε δέρνω
Ήνταν λέγ' νε οι γειτόν', το γαρκόν τράντα γορόσα
(1929)
Ό,τι λέγουν οι γειτόνοι, ο ταύρος τριάντα γρόσια έχει
Λύκον ετραυαγγέλιζαν κι ατός τ' αρνία τέρνεν
(1929)
Λύκο χαρτοδιάβαζαν κι αυτός τ' αρνιά κοίταζε
Κακόν είχες
(1929)
Ερμηνεία: Εις τον προσποιούμενον ότι ασθενεί
Ας τ' έναν ξύλον ιφτάρ' παλ' εβγαίν' και σταυρόν παλ' εβγαίν'
(1929)
Από ένα ξύλο και φτυάρι και σταυρός βγαίνει, δηλαδή γίνεται
Από καλαμί' εγένουμουν
(1929)
Ερμηνεία: Από καλαμιού έγινα
Ντο εν' η μυία και θα εν' και το χάλ' ν ατ'ς;
(1931)
Τι είναι η μυίγα και τι θα είναι και το χάλι της
Τη μυίας τ' ιντέρα αγλαθάζ'
(1931)
Της μυίας τ' άντερα ξεδιαλύγει
Δύο κορυφές, δυο στεφάνια
(1924)
Εννοεί τις κορυφές που σχηματίζουν τα μαλλιά στο κεφάλι
Το κορίτσς ν' αφήνν' ατο, γιά dαουλτζήν παίρ γιά ζουρνατζήν
(1918)
ΚΜ 92: Αν τ' αφήνουν το κορίτσι ή dαουλτζή παίρνει ή ζουρνατζή. Dαουλτζής τουρκική, τυμπανοκρούστης κατά τον χορόν. Ότι οι μη έχοντες ώριμον νουν δεν πρέπει να αφήνωνται ελεύθεροι να κανονίζουν κατ' ιδίαν θέλησιν τας πράξεις των
Ο λύκον τα πόδας ατ' να εμέτρανεν κουζούμ κ' εχόρταζεν
(1918)
ΚΜ 83: Ο λύκος αν μετρούσε τα βήματα του, φαγεί δε θα χόρταινε. Ότι δια να ζη κανείς δεν πρέπει να σκεφθή τους κόπους
Όλ π' άφτνε κι μαερεύνε
(1918)
Π. Μ 82: Ούλ ποιός άφνε
Η εγραία για σεν το ετοίμασε
(1929)
Η γριά για σένα το ετοίμασε, Ειρωνικώς προς τον σπεύδοντα ν' απολαύση τι δι' άλλους ωρισμένον
Με τ' αράεμαν 'κ' ευρήκ'νανε σε
(1929)
Με τη ζήτηση δε σ' εύρισκαν
Και τα δαιμόνια είχαν γάμον!
(1929)
Επί του επιθυμούντος τι ουχί αρμόζον εις αυτόν
Με το ζόρ' ποπάς 'κι γίνεται
(1929)
Με το ζόρι παπάς δε γίνεται. Χαλδ. Ιδέ Προηγουμένην
Ας είχα τον άντραν μ' κι άς έμ' και 'ς ση κυρού μ
(1929)
Επί του επιθυμούντος τ' αδύνατα
Άρκος, λύκος, μουχτερός και τη νύχτα γυρευός
(1929)
Μουχτερός = χοίρος, γυρευός = ζητιάνος
Ας σον Θεός έναν ημέραν πα να κλέφ'ς καλόν έν'
(1929)
Από το θεό και μια ημέρα να κλέψης είναι καλό πράγμα. Δεν πρέπει να κοπιάζωμεν πολύ, αν μέλλη να ελαττωθή έστω και κατά μίαν ημέραν η ζωή
Το βίον είπαν ατο 'πού θα πας; και είπεν' 'ς σο βίον
(1931)
Είπαν 'ς τον πλούτο “πού θά πάς;” κ' είπε “'ς τον πλούτο”
Πολλές ελαιές, πολλές πίκρες
(1924)
Εννοεί τίς ελιές τού προσώπου
Τρελλόν αν δαρμενεύης, κρύον σίδερον δουλεύεις
(1931)
Δαρμενεύω = συμβουλεύω
Πολλά που νουνίζ' πολλά παθάν'
(1931)
Νουνίζω = σκέπτομαι
Έβαλεν κ' επέβαλεν κ' επήρεν κι ας σο σκεύος
(1929)
Έβαλε κι απέβαλε και πήρε από το σκεύος
Αν ίνουμαι μια 'λα ακόμη νύφη, ετότισο καλά προτσυνώ
(1929)
Αν γίνω ακόμη μια φορά νύφη, τοτέ καλά προσκυνώ
Το παλαϊον το βουδ' εβγάλλ' τ' αυλάκ'
(1929)
Το γέρικο το βόδι βγάζει τ' αυλάκι
Ας σο τουλωτον το ποτάμ' να φογάσαι
(1929)
Από το σιγανό ποτάμι να φοβάσαι
Άλλα νουνίζει ο γάϊδαρος κι άλλα η γαϊδαρίνα
(1929)
Άλλα σκέπτεται κλπ.
Αφ' του βολονίου την τρύπα επέρασε
(1929)
Βολόνι = βελόνα
Άλλ' ετάγ' νε κι άλλ' ευρήκ' νε
(1929)
Άλλοι κάνουν κι άλλοι βρίσκουν
Ας έης κι ας έχωμε, άμα ίλα ας έχωμε
(1929)
Ας έχης κι ας έχωμε, αλλά προ παντός ας έχωμε. Σαντ. Χαλδ. Το ατομικόν συμφέρον υπεράνω πάντων
Γλώσσαν μόνον έχ'
(1929)
Έχει
Ο Θεόν δί' τα φάβατα που 'κ' εγροικούν να τρώγ' ν άτα
(1931)
Ο Θεός δίνει τα κουκιά σ' εκέινους που δεν ξέρουν να τα φάγουν
Ο Θεόν δί' τα φάβατα που 'κ' έχ΄ δόντια να τρώη άτα
(1931)
Ο Θεός δίνει τα κουκιά σ' εκέινους που δεν έχουν δόντια να τα φάγουν
Ο Θεός εμέν 'κ εθέλεσεν κ' εγώ ατόν
(1931)
Ο Θεός δε θέλησε εμένα κ'εγώ αυτόν
Π΄έχει κύρην έχ, ευγενειά, π΄έχει μάναν, παρέβγαν, π' έχει αδέλφα σπλαχνικά και αντρεμέντσα είναι
(1931)
Όποια έχει πατέρα έχει ευγένειαν, όποια έχει μητέρα έχει και τιμητικό κατευόδωμα κι όποια έχει αδέρφια σπλαχνικά είναι αντρειωμένη
Ποιός εχάσεν την εντροπήν και να ευρήκ'ς άτο;
(1931)
Ποιός έχασε τη ντροπή για να τη βρης;
Όλα ομματάσκουν, τ' αχούλ' μαναχόν 'κι όμματα σκέται
(1931)
Αχούλι= μυαλό, ερμηνεία: όλα τα πιάνει το μάτι, το μυαλό μονάχα δεν το πιάνει μάτι
Που να γράφτωμ' άτο;
(1931)
Ερμηνεία: που να το γράψωμε; 'ς το ανώφλιο ή 'ς το κατώφλιο;
Σ' σόν ήλον ήντσαν 'κ' έκαμεν ουδέ 'ς εβόρραν έφαγεν
(1931)
Όποιος δε δούλεψε 'ς τον ήλιο μήτε και έφαγε 'ς τον ήσκιο
Σ σην ώραν 'κ έβρεχεν, παρ' ώρας εχαλάτζωνεν
(1931)
Ερμηνεία : Σ την ώρα δεν έβρεχε, παρά την ώρα χαλάζι έρριχνε. Επί του γινομένου ουχί εις τον πρέποντα καιρόν
Σ σό δώ μ' α δώ μ' α έμαθεν, 'ς σό να 'κ' εδεβγατίστεν
(1931)
Σ το δώσε μου δώσε μου έμαθε, 'ς το πάρε δέ συνήθισε. Κρωμ. Επί του πάντοτε ζητούντος, μή δίδοντος δέ ποτέ
Στάζ' το δόντ' ν' ατ'
(1931)
Στάζει το δόντι του. Τραπ. Επί του υπερβολικώς ορεγομένου τι δυσαπόκτητον. Πβ. 546
Τα τουβάρα παλ' ωτία έχ' νε
(1931)
Και οι τοίχοι έχουν αφτιά
Το γλυκόν η γλώσσα εβγάλλει τ' οφίδιν ας σο τρυπίν
(1931)
Η γλυκειά γλώσσα βγάζει το φίδι από την τρύπα
Τον ήλιον λούεται
(1931)
Επί του υπερβολικώς κλαίοντος
Κρεμάει το ζωνάρι του, του πάτησαν το ζωνάρι
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Έκαμεν τζι' ο Γεννάρης νήλιον
(1945)
Ο καιρός συνήθως τον Γεννάρη είναι βροχερός ή συνεφιασμένος και σπάνια αίθριος. Η παροιμία λέγεται και μεταφορικά για ανθρώπους που σπάνια γελούν και που είναι πάντα κατσούφηδες
Έργατα και δουλείας
(1929)
Ερμηνεία: έργα και δουλειές
Σ' ετεάν τον κόσμο άλλοι βάλλουν το κι άλλοι βγάλλουν το
(1931)
Σε τούτον τον κόσμο
Ο λύκον κουζούμ' κι φυλάττ'
(1931)
Ο λύκος δε φυλάγει λειχούδι
Τ' άλλ' τ' άλλ' την Κερεκή
(1931)
Την παραπάνω Κυριακή
Η τζουκαλού εκυλίστε και ηύρε το καπάκι της
(1929)
Η τζουκάλα εχύλισε κλπ.
Η μάπα και τ' αλώνιν επόμεναν άτον
(1929)
Η μάπα και τ' αλώνι του έμειναν, Κερ. Επί του καταντήσαντος εις μεγάλην πενίαν
Και τον δάβολον εβγάλλει ας σό τρυπίν
(1929)
Ερμηνεία: Και το διάβολο τον βγάζει από τη τρύπα
Μουσκάρ' αν έχ', θα γεννά
(1929)
Αν έχη μοσκάρι, θα γεννήση
Ο γέρον πάντα γέρος έν', πάντα μυρίζ' κοσέαν
(1929)
Ο γέρος πάντοτε γέρος είναι, πάντοτε βρομά τραγίλα. Χαλδ.
Αφ' τα σύκα 'ς τα σταφύλια
(1929)
Επί μικρού χρονικού διαστήματος, όσον δηλαδή μεσολαβεί μεταξύ της ωριμάνσεως των σύκων και των σταφυλλιών
Ο κακόν ο γειτονάς ευτάει σε με το βίον
(1931)
Ο κακός γείτονας σε κάνει με περιουσία
Ντο έβρεξεν ο ουρανόν η γη να μη 'κ' εδέχτεν
(1931)
Τί έβρεξε ο ουρανός που να μη το δέχθη η γη;
Τα πολλά π΄ αραεύ΄ χάν΄ και τ΄ ολίγα
(1931)
Όποιος γυρεύει τα πολλά χάνει και τα λίγα
Τον άρκον εδίωξαν ας σ' ορμάν κ' εκρέμ' σαν 'ς σο πάγ'
(1931)
Επί του ωφελουμένου εν τη καταδιώξει του
Το νερό κοιμάται κι ο εχτρός κε κοιμάται
(1931)
Ερμηνεία: Επί της διαρκούς επιβολής του εχθρού
Το γέλασμα έχ' τσαι κλάψιμο
(1931)
Επί λύπης κατόπιν γέλωτος
Σ τ' αποκαμάρωμαν έρθεν
(1931)
Ήρθε ' ς τ' αποκαμάρωμα, ήτοι εις το τέλος της στέψεως. Σαντ. Επί του βραδέως έλθοντος
Ο ήλιος του Γεννάρη τζιαι τα λόγια της πολιτιτζιής εν έχουν πίστιν
(1945)
Ο καιρός του Γεννάρη είναι πάντα άστατος
Εμαύρυνεν το κατζίν άτ
(1929)
Μαύρισε το πρόσωπό του
Σ σο γάλαν π'εκάεν εφύσεσεν και 'ς σο ταν'
(1931)
Ερμηνεία: Όποιος κάηκε 'ς το γάλα φύσεσε και 'ς το γιαούρτι
Σ ση σουρβάν π'εκάεν φυσά και το ξύγαλαν
(1931)
Ερμηνεία: Όποιος κάηκε 'ς τη σούπα φυσά και το γιαούρτι
Τον κωφόν τον βασιλέαν είπεν άτο
(1931)
Το είπε και 'ς τον κουφό βασιλιά
Θυμήσου τον κι ας έρθη
(1929)
Άλλ' τερούν και σπάν'νε κι άλλ' τρώγ'νε και σπάν'νε
(1929)
Άλλοι κοιτάζουν και σκάνουν κι άλλοι τρώγουν και σκάνουν
Αν έχ' μουσκάρ', θα γεννά
(1929)
Αν έχη μοσκάρι, θα γεννήση, Τραπ. Χαλδ.
Ρίχνω πέτρα πίσω μου
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...