Αναζήτηση
Αποτελέσματα 301-400 από 1058
Όπ' έχει κριούς τον Μάϊ φαίνονται
(1893)
Ερμηνεία: Επί των κατόπιν αποδεικνυομένων
Όποιος πονεί, γαουρινα φωναζει
(1893)
Φωναζει ή ασυριάζει = κραυγάζει
Παλαιός φραγμός δεν καιεται
(1893)
Ότι τα αρχαία έθιμα επικρατουν
Ο σκύλος που βάζει δε βακά
(1893)
Για αυταδά σου κορνωσή φορείς το βαρυτσάμαλον
(1893)
Επι των εκ της κακής διαγωγής των πασχόντων. 1) αίξ έχουσα δέρμα λευκού ταύτα τα προς τα οίκοθεν ήμισυ, καλό δέ το έμπροσθεν μέλαν. 2)κουδούνιον βαρύ, ο αναρτάται εις ζώα απομακρυνόμενα ή εισερχόμενα εις καλλιεργημένα μέρη, ίνα ακούεται καρόθεν προς...
Γεννάριν μήνα χλά(δ)ευγε καλού κακού του φέγγου
(1893)
Ότι αι εργασίαι μας δέον να γίνωνται εγκαίρως, αι δε προλήψης να μη παρατηρούνται
Το πολύ περίσσιο χαλά και το ίσιον
(1893)
Ερμηνεία: Επί πλεονεκτών
Η αλουπού 'χεν αργαdιάν κι εκείν' εσταχολό(γ)ει
(1893)
Προς τους τα σ΄αυτού παραμελούντας και εις πάρεργα ασχολημένους
Επήε να πή τα ψώματα κι είπι την αλήθειαν
(1893)
Γλώσσα αμαρτάνουσα τ' αληθή λέγει
Η κάττα η εφτακελλού τα (ιδ)ικά της ρίχτ' αλλού
(1893)
Επί των επιρριπτόντων άλλοις τα εαυτών ελαττώματα
Πη(δ)ά η αίγα, πηά και τ' ακλουθό της
(1893)
Ερμηνεία: Επί των ομοίων τοις γονεύσι τέκνων
Ο βουρκόλακας τρώ(γ)ει τη γενεά του
(1893)
Προς τους κακοποιούντας της κακίας
Όπ' έχει κόρην ακρι(β)ή(ν) το(ν) Μαν (sic) ήλιος μη την ι(δ)ή
(1893)
Ερμηνεία: Ότι ο ήλιος κατά Μάρτιον είναι καυστικός, εφ' όσον η επιδερμίς είναι εύτροφος
Αχάριστου χαριστίκον στο μαχραμά το δένουν
(1893)
Οτι των αχάριστων τα δώρα φυλάσονται. Όταν συμβή φιλάργυρος να τα δώση δώρον τι, πολυλογής γίνεται περί αυτών τίνι τρόπω να φυλαχθή το δώρον εκείνο. Τινές μάλιστα τρώπον αυτό, αν είναι νόμιμα, προς διάκρισιν, άλλος το ...
Βρωμείς, δε βρωμείς, δάκτυλα, δάκτυλάς μου 'σαι
(1893)
Επί των συμπαθούντων οικείων
Θαρρούσιν εις την έρημον, και πανεγύριν είναι
(1893)
Ερμηνεία: Επί των επιχειρούντων δεινά έργα ως αρεστά
Εσού κακό χερόβολον κι' εγώ κακό δεμάτι
(1893)
Ότι η κακή αρχή φέρνει κακόν τέλος
Άικος κριτής, δίκια η κρίσι του Θεού
(1893)
Άικος = Άδικος
Εφά(γ)αμεν εμείς μαζί πολύν αλάτι και ψωμί
(1893)
Περί των καλών γινεσκόντων αλλήλους
Από τον ΄Αδη δεν εβγαίνει χαρά
(1893)
Ότι δεν πρέπει να προσδοκώμεν ακατόρθωτα πράγματα
Άψετε λύχνον της γριάς να κουρέψη δέκ΄αρνιά
(1893)
Επί των ματεθνυσκούντων ακαίρως
Άδεια κοιλιά, τρα(γ)ούδια δεν ηξέρει
(1893)
Ερμηνεία: Επί των εξ' ασιτίας μη εργαζομένων
Εμπάτε σκύλλ' αλέσετε, κι αλεστικόν μή δόσετε
(1896)
Επί των παραμελημένων περιουσιών
Η αλεπού 'χεν αργασιάν κ΄εκείν' εσταχολό(γ)αν
(1896)
Επί των επιδιδομένων εις πάρεργα
Άς αλέθ΄ ο μύλος, κι ας ευγαίν ο κτύπος
(1896)
Επί των αδιαφορούντων εν κατακραυγή παρανομιών αυτών
Λείψ' από το μισθό μη σου κολλληση κρίμα
(1893)
Ερμηνεία: Επί αγνωμόνων
Αν δεν πονέσης γόνατα καρδιάν δε θεραπεύγεις
(1893)
Επί τν ενεργούντων απ' ευθείας προσφάτως τα έργα των.
Εσύ γριά που (δ)ιακονείς αλεύριν έχεις και πουλείς;
(1893)
Επί την ανέχειαν υποκρινομένους
Σαν τα τρωες με τη μαρκούτα ε τα διαλο(γ)ιούσου(ν) τούτα
(1892)
Μαρκούτα = δυσανάγνωστο
Εμβερδεύτηκα στο βάτο μή(τ)ε πάνω μήε κάτω
(1893)
Ερμηνεία: Επί των εμπλεχθέντων – κυρίως εις δικαστικόν αγώνα
Μακρύς μακρύς καλό(γ)ερος και κούφια η κεφαλή του
(1893)
Ότι οι υψηλοί συνήθως ευήθεις
Από τα καλά (δ)ουλέματα πάρ' ο πειρασμός τα μισά
(1893)
Ως μόνη ερμηνεία προστίθεται : “παρεμφερής τη “Από τα κακά (δ)ουλεμένα”
Ωσά ρα(γ)ίση το γιαλί πλειό του γιατριά δεν έχει
(1893)
Ερμηνεία: Επί των πασχόντων
Ανέπιασε τον α(γ)αθόν, να πη τα μυστικά του
(1896)
Ευνόητος
Ανελαμπή ψήνει κουκιά καρβουνοdιά το φά(β)α
(1893)
Καρβουνοdιά = ανθρακιά
Άψε φουρναρού το φούρνο και καλόν αρνό σου φέρνω
(1893)
Επί των ελπιζόντων ασέβεια
Απανωκούμ ίλο καυκί χαρά φτωχού
(1893)
Απανωκούμ ίλο = υπερπλήρης, Ότι και τα ευτελή τους πτωχούς περιζήτηντα
Εγιώ μην εις το πόλεμο κι ο άλλος μου 'φηγάτον
(1893)
Φηγάτον=αφηγείτο,διηγείτο. Επί των διωγμένων ανύπαρκτα.
Άεννος ζευγάς 'ρημιά σπιδιού
(1893)
Ά(γ)εννος=ο άνευ καταγωγής ή ο άπειρος – επί των φύσει ανεπιτηδείων
Επόμεινε Γιώτα μονάχη σαν το πουλί στο κλα(δ)ί
(1893)
Επί των λίαν ζημιουμένων
Εντροπιάστ' η αραπίνα, που 'μουζώθ' η κακομοίρα
(1893)
Επί των αναισχύντων αισχύνην προσποιουμένων
Διάταξε συ τη κάττα δου κι εγιώ την αλαπού μου
(1893)
Επί των μη εκτελουμένων διαταγών
Αν είσαι και παπάς με το νεπέτι σου θα πας
(1893)
Νεπέτι = Σειρά
Α(ν) εθθυμού(ν) το τα καλά τα (β)ού(δ)ια δε τα σφάζουν
(1893)
Ερμηνεία: Επί των αχαρίστων κ' αγνωμόνων
Βαθυά βαθυά ξελίσγωνε κι αναρι' αναρια σπέρε
(1893)
Ξελίσγωνε = ανασκαπτε
Αυτό το φά(β)α λάκκον έχει και το λά(δ)ι καμαρώνει
(1893)
Ερμηνεία: Επί των υπαινισσομένων εκ προθέσεως (sic)
Εχ' άγγελος πετρά(δ)αν και κακόν αργό(ν) στον νου του
(1893)
Άνευ ερμηνείας των λέξεων
Αποπαντή δε χιόνι σεχ κι η γριές αρνούς εθρέψαν
(1893)
Επί των επιμένων, όταν κατά την εποχήν του τοκετού των ποιμνίων των δεν καταπίνη χιών προς βλάβην αυτών
Άγιος που δε θαματουργεί τη δόξα τι τη θέλει;
(1893)
Ομή ευεργετείν δεν κρένει να δοξάζεται
Ανε(β)άστα γρα το γέρο τον έχωμεν το θέρος σαν αποθερίσωμε να τον κρεμμο(β)ολήσωμεν
(1893)
Ανεβάστα = Υποστήριξε, επί των δί' ιδίδέλειαν ειρινιουμένων ποσωρινάς τινας
Ρίξε τ' αυτιά σου πίσω ν΄ακούσης τη σούρα σου
(1893)
Σούρα=συκοφαντία
Που δε λου(γ)αριάζει το(ν) Μα' κακό Μάην έχει
(1893)
Ερμηνεία: Επί των μη προβλεπόντων
Μή(τ)ε ξυνός και ρίξου(ν) σε, μή(τ)ε γλυκύς και φα(ν) σε
(1893)
Ότι παν μέτριον άριστον
Πετά πετά ο κόρακας και το κορακόπουλον
(1893)
Ερμηνεία: Επί των ομοίων τοις γονέσι τέκτων
Άουρος ως γεννηθή κι η κόρη σαν εγγαστρωθή
(1893)
Ότι η εύδεια(;) του μεν άρρενος εκ γεννετής του δε θήλεως εν τη ενηλικιώτητι
Σι(γ)ουρομπερούκλωνε, να μη καμπο(γ)υρίζης
(1893)
Εκ των απρονοήτων, παραινετική (ευχαριστουμεν)
Το κρασί κι' ετούτ' η κούπα μου 'βαλαν τα τέτοια ρούχα
(1893)
Ότι η ασωτεία φέρει την δυστυχία
Άθθρωπος τ' αθθρώπου μοιάζει, και το πράμα του πραμάτου
(1893)
Ερμηνεία: Επί των ομοιομόρφων
Άνθρωπος ανθρώπου μοιάζει και το πράμα παραφέρνει
(1892)
Παραφέρνει = παρομοιάζω
Ξενοθερίζεις τρα(γ)ου(δ)άς, κακό χειμώνα θάχεις
(1893)
Ερμηνεία: Επί των μη προνοούντων
Ένα χαλί ξεροσυκιά του κόρακα η βάρδια τινα να φα η γλεσερού τίνα να κάμ' ασκά(δ)ια
(1893)
Γλεσερού = αγροφύλαξ (άνευ άλλης ερμηνείας)
Για καλό και για κακό θάψετέ το(υ) για λιακού
(1893)
Ερμηνεία: Επί των προφυλλαττόντων από τα εναντία
Σα τα 'τρωγες με τη μαρκούτα ας τα (δ)ιαλο(γ)ούσου τούτα
(1893)
Μαρκούτα = λεκάνη
Αν είν' τα Σάββατα μακρυά η Παρασκευές κοντά 'ναι
(1893)
Ερμηνεία: Επί των προσεχώς περιμενομένων
Αν έχης μοίρα διά(β)αινε, και ριζικό περπατεί
(1893)
Ότι τα πάντα υπό τη τύχη διέεινται
Από μακρυά να κουραστής από σιμά ν' αργήσης
(1893)
Δέον να προτιμώμεν τα πολύκοπα και βέβαια από τα ολιγόκοπα κ' αβέβαια
Ετούτος ο ανήφορος θα φέρη και το χώμα
(1893)
Χώμα = κατηφόρεια
Παρά γααρο(γ)ύρεμα κάλλια γααρο(δ)έσιμον
(1893)
Επί των προβλεπτικών
Ά δε πονέσης γόνατα, καρδιά δε θεραπεύγεις
(1896)
Ότι τα καλά διά κόπου κτώνται.
Για τον οκνιάρη μισθεργό(ν), πάντα είνε σκύλη 'ς το χωριόν
(1896)
Ερμηνεία: Επί των οκνηρών
Έμπλασε(ν το λά(δ)ι μας, μέσα 'ς το τσικάλι μας
(1896)
Ερμηνεία: Επί των ζημιοθέντων προς ωφέλειαν συγγενών
Όπ΄ έχ΄ αμπέλι ΄άς βάλλ΄ αργάτες, και καράβια καλαφάτες
(1896)
Ότι έκαστος εξοικονομεί τάς ανάγκας του
Ο 'μπροστινός γά(δ)αρος, δ)ιατάσσει τόν οπίσω
(1896)
Η σή προμηθεύ συμφορά, διδάσκαλος
Διάλεξε ξανα(δ)ιάλεξε, 'πηρ' αποδιαλέ(γ)ουδια
(1896)
Επί των μη αρεσκομένων
Ξυνά του στομαχιού γλυκιά της κοιλιάς
(1893)
Ότι τα φάρμακα ωφελούσαν την υγείαν
Γα(δ)άροι (δ)υο μαλλώνουσι για ξένο χλωρονόμι
(1893)
Χλωρονόμι = χλωρή νομή, από κουκιά, κρόμμνα, φασόλια
Άρπαξε να φας και κλέψε ν' αποτάξης
(1893)
Περί αρπαγήν κλεφτών
Σά(ν πέσ' ο λύκος 'ς τό μανδρί, βουαί του π' έχει τό 'να
(1896)
Πρός τούς ενδεείς όταν ζημιωθώσιν
Άθθρωπος τ' αθθρώπου μοιάζει, και το πράγμα του πραγμάτου
(1896)
Ερμηνεία: Εύληπτος επί των ομοίων
Ένα χάλι ξεροσυκιά, του κόρακα η βάρδια
(1896)
Ερμηνεία: Επί των προφυλαττόντων τα ευτελή
Ανεκούκλει το κουκλί, ανεκούκλει το και συ
(1896)
Ερμηνεία: Επί των επιλησμόνων τους ευεργέτας
Που κυνη(γ)α δυό λα(γ)ούς, δεν πιάνει κανένα
(1896)
Ο δυό πτώκας διώκων ουδέτερον καταλαμβάνει
Ο λύκος κι' αν ε(γ)έρασε(ν το(ν νού( όπου χεν έχει τον
(1896)
Φύσιν πονηράν μεταβαλείν ου ράδιον
Ό,τι 'πη ο κόσμος, κι' ο Κοσμάς
(1896)
Ερμηνεία: Επί των προς την κοινήν γνώμην ομοφονούντων