Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1001-1058 από 1058
Εγιώ μην εις τον πόλεμον, κι άνδρας μου μου 'φηγάτον
(1896)
Επί των αφηγουμένων ψευδώς
Βγάλε 'πό κει που κρέμμεται, και β]άλ' εκεί 'που χάσκει
(1896)
Επί των οικονομούντων
Βρωμείς κ' εσύ κι ατός σου, βρωμεί κι αθθότυρός σου
(1896)
Ότι αι αμοιβαί του γλίσχρου είνε επιβλαβείς
Δανείζου καλοπλέρονε, και πάλι στρέφε κ' έπερνε
(1896)
Λαβών απόδος και πάλιν λήψη
Δ]ανεικά κι' α[δ]ιά[βε]ρτα
(1896)
Επί των μη αποδιδόντων τα χρησιδάνεια
Βρωμείς δεν βρωμείς, δικός μου 'σαι
(1896)
Επί των συμπαθούντων τοις οικείοις
Βρέξε κώλο ν φα [γ] ε ψάρι
(1896)
Τα καλά εν κόπω κτώνται
Σα(ν) θέλ' η νύφφη κι ο γαμβρός, τύφλαις να 'χ' ο πεθθερός
(1896)
Επί των άνευ της γνώμης των γονέων των συζευγνυομένων
Όλ' έχουν για τον μισσευμόν κ' η γριά 'χει για το θέρρος
(1896)
Ερμηνεία: Ότι έκαστος προς το συμφέρον του αποβλέπει
Ξεύρ' ο θιός που 'ν' τά πλούτη
(1893)
Εις τους χάνοντας εν τοίς χαρτοπαιγνίοις
Οι δυό τον έναν δέρνουν τον, κ' οι τρείς καταπονούν τον
(1896)
Ότι η μεγαλητέρα δύναμις καταβάλλει την μικροτέραν, ου δ' Ηρακλείς προς δυό τους γαρ Μιλιωνίδας έφυγεν
Ανύπανdρος προξενητής, για λό(γ)ου του γυρεύγει
(1896)
Άχαρος προξενητής εαυτόν αφορά
Άλλος έχει τ' όνομα, κι' άλλος έχει την χάριν
(1896)
Επί των στιγματιζομένων αθώων αντί των ενόχων
Ήρταν τα πετούμενα, να βγάλουν τα καθούμενα
(1896)
Ερμηνεία: Επί των νεωστί αφικνουμένων όταν πιέζωσι τους αυτόχθονας
Ήτον άσουρα τ' αρνιά, είχασιν κι ορίαν πλατειάν
(1896)
Επί ασήμων μεγαλαυχομένων
Η καλή 'μέρα, που το πορνό(ν) δείχνει
(1896)
Ότι ο ικανός εκ νεότητος δελούται
Η καλή γυναίκα, φαίνεται ΄που τα ΄μμάδια
(1896)
Επί απρονοήτων
Η κάττα για το ψάρι, πουλεί τ' αμπέλι της
(1896)
Επί αδηφάγων
Παρασκή λι(γ)οψωμούσα Σά(ββ)ατο μέρα κοντουσα
(1893)
Καταληπτή
Σκύλος που δε βακά όσο θέλ' ας γαυγίζη
(1893)
Βακά = δαγκάνει
Όπου γυρεύγη τα πολλά χάνει και τα λία
(1893)
Λία = λίγα
Αλλοίμονον απού πεινά κι ερπίζει 'που τη(ν) γειτονειά(ν)
(1896)
Επί των φρούδα ελπιζόντων
Έχου(ν) και το(ν) μπάρμπα Γιάννην, σάιν το(ν) γά(δ)αρον που κλάνει
(1896)
Επί ασήμων
Έχει κι ο οβρηός σπαθί, κ' εις το κρούσσος θέ να βγή
(1896)
Επί δειλών καυχομένων
Εσύ γρηά που διακονάς αλεύριν έχεις και πουλάς
(1896)
Εις τους υποκρυπτομένους επί ανεχεία
Αχαλίνωτη κυρά, με τα ρούχα της τα βάλλει
(1896)
Ερμηνεία: Επί των λίαν αυθαδών
Απού την Πόλιν έρκομαι, κι' εις την κορφήν κανέλλα
(1896)
Επί ασυναρτήτων
Άψετε λυχνί της γρηάς, να κουρέψη δέκ΄ αρνιά
(1896)
Επί των ακαίρως πραττομένων
Αργεί ο Θεός, και σκα ο φτωχός
(1896)
Επί των πιεζομένων
Ηύρ' ο γύφτος τη γενειάν του, κι' ανα(γ)άλλιασ' η καρδιά του
(1896)
Επί των ευθυμούντων εν τη συναντήσει ομοίων των
Θαρρούσιν εις την έρημον, και πανυ(γ)ύριν είνε
(1896)
Ερμηνεία: Επί των επιχειρούντων δεινά έργα ως εύκολα
Ηύρες άμμον κ' εκυλίστης, κ' ηύγες όξω κι εκαυχκήστης
(1896)
Επί των επιτυχόντων ευνοικήν περίστασιν
Θαρρούν η μαυρομμάταις, πως δε θωρούν η τσιμπλομμάταις
(1896)
Επί των εγωϊζόντων
Ίσια ίσια γιαύταδά σου, εκρεμμάσασιν τ΄αυτιά σου
(1896)
Επί των επαναλαμβανόντων κακάς πράξεις.
Ηύρες το λουλλού(δ)ι, να πάρης μυρω(δ)ίαν
(1896)
Σφαίρα κατά πρανούς
Θέλεις θέριζε και ένε, θέλεις ένε και κουάλει
(1896)
Επί των συνεργαζομένων επί δόλω
Ο πειρασμός δεν είχεν εργασίαν κι' ι(γ)άμει τα παι(δ)ιά του
(1893)
Ερμηνεία: Επί των κακοποιών
Όποιος πορπατεί, σκιάν ακάθθα θα του μπη
(1893)
Σκιάν=καν, τουλάχιστον [εν Κρήτη και σκιάς]
Όποιος πνιέται τα μαλλιά του σύρνει
(1893)
Ερμηνεία: Επι των εν αναγκη παρανομούντων
Όποιος πουλεί στο σπίτι του πουλεί στην Βενετίαν
(1893)
Εύληπτος (?)
Ο ένας κόβγει κι' ο άλλος ράφτει
(1893)
Ερμηνεία: Επί ομοίως ψευδολογούντων
Όταν κι' α παλαιώση το βλαντί του γαάρου στρατουρα δε γίνεται
(1893)
Βλαντί = Πολυτελές ένδυμα, στρατουρα = εφίσπιον
Όπου περάσ' ο σαλιάρης φαίνου(ν)τ' οι αποσσαλιοί του
(1893)
Ερμηνεία: Επί φλυάρων
Όπου πα' ο παπάς παν και τα ράσα του
(1893)
Όμοια τη: Όπου παν τα χέρια παν κ' τα πόδια
Όπου σκοντάψη το ταχύ ολημερούς σκοντάφει
(1893)
Η κακή αρχή κακώ τέλος φέρει
Από το βουόν ποταμόν άπεχε τα ρούχα σου
(1893)
Το ή τον, βουόν ή βουβόν
Η συντεχνιά κ' η κουμπαριά μόνο(ν) το(ν) πρώτο(ν) χρόνον.
(1896)
ότι η μετέωρος φιλία δεν διατηρείται επί πολύ.