Αναζήτηση
Αποτελέσματα 901-1000 από 1058
Κωλοκουρ' αραχνιασμένη δεν ανεμιλα μοτάρια
(1893)
Κωλοκούρ' = αναβλαστάνει, ανεμιλά = Κλώνους, βλαστους, μοτάρια = το στέλεχος το εναπομένων του εντός δένδρου – η κωλοκούρα
Η αρχοντιά κι' ο βήχας κρουμόν δέν έχουν
(1893)
Κρουμόν = κρύψιμον
Ακαμάτρα μ΄ ελαλούσα άμ 'εγιώ καματερ' ήμουνκ' ή 'καμνά το χρόνον ένα μασουράκιν όργον
(1893)
Όργον =νήμα, Ερμ.: Επί οκνηρών, όταν διαφημίζονται
Γάμος χωρίς παιγνί(δ)ια φάβα χωρίς κρομμύ(δ)ια
(1893)
Ότι ουδέν αρεστόν ένευ θυσίας
Δεν ευρίσκει η βολή του μή(τ)ε κ η πελεκητή του
(1893)
Ευκολία του. Επί ιδιότροπων
Εάπαν η κόρη το χορό κι' ηύρεν άνdραν λυριστήν
(1893)
Επί ττων απολαυόντων τα της προδιαθέσεως των (sic)
Βγάλ' από 'κει που κρέμμεται και βάλε εκεί που χάσκει
(1893)
Ελλείπει, είναι κενόν, επί των οικονόμων
Απ' αυτά που λες κυρά μου χορτασμένη' είν' η κοιλιά μου
(1893)
Ερμηνεία: Επί των περιττολογούντων
Ας με λέ(γ)ουν προϊστίναν κι' ας λιμάσσω που την πείναν
(1893)
Ερμηνεία: Επί των κενοδόξων
Η καλή πέτρα στο καντούνι θα πάη
(1892)
Καντούνι = γωνία, ακρογωνιαίος λίθος
Πως περνού στη Βενετία με τη πάσα μαριολίαν
(1893)
Ερμηνεία: Επί απατεώνων
Κάπου κ' κάπου να βρεθή κάπου και που να λάχη
(1893)
Ερμηνεία: Επί εκλεκτών κ' σπανίων
Α(γ)απά ο Θεός το(ν) κλέφτη(ν), α(γ)απά και τον νοικοκύρην
(1896)
Ότι οι άδικοι δεν επιτυγχάνουσι πάντοτε, οι δε δίκαιοι προστατεύονται υπό του Θεού
Να ξυπνήσ΄ η κουρεμένη και να ιδή το πάπλωμά της
(1893)
Ερμηνεία: Επί ανελπίστων
Ξύσε ξύσ΄ η αίγα ήβγαλε τ΄ ομμάτι της
(1893)
Προς τους εξα απρονοησίας ζημιωθέντας
Απού το στόμα σου, κ' εις του Θεού τ' αυτί
(1896)
Επί ευχομένων
Ακόμη [δ]έν εθώκαμε[ν] κ' οι πετεινοί κουκίσαν, [Ακόμα δεν εθώκαμεν]
(1893)
Σημ.:εθώκαμεν =επλαγιάσαμεν, κούκισαν=έκραξαν
Η μαχαιριά γιατρεύγεται μ΄αουροπηλο(γ)ιά 'πομένη
(1893)
Αουροπηλο(γ)ιά=εξύβρισις, κακή ομιλία
Άλλα 'ν' τα μόδια του λαγού κι' άλλα 'ν' της λαουίνας
(1893)
Λαουίνας = λαγουδίνας. Επί των λίαν διαφερόντων οικείων
Δεν ευρίσκου μαυρομμάτα και υρεύου τσιμπλομμάτα
(1893)
Επί του μ' επιτυγχανόντων κατά τας αξιόσεις τας
Ωσάν εύρης τον οκνιάρη τι το(ν) θέλεις το(ν) προφήτην
(1893)
Ερμηνεία: Επί των φιλοσοφούντων οκνηρών
Ο άσωρος βους ηξέρει του μαύρου τις κεντές
(1893)
Ότι ο πονηρός διαγιγνώσκει ταις πράξεις του άλλου πονηρού
Ωσάν εύρης φαϊ φάε σαν ι(δ)ής ξύλο κόψε
(1893)
Ότι αναλόγως των περιστάσεων δέον να προσφερώμεθα
Μάζεψε τα πλυμένα σου και τα αποστάτια σου
(1893)
Αποστάτια σου = αποσκευαί
Γλυκάθηκεν η γρηά 'ς τα σύλα, κ' εμπαινοβγαίνειν κ' εζήτα
(1896)
Ερμηνεία: Επί ευεργετουμένων, όταν επανέρχωνται προς τούτο
Όπου ταύλα και μαdήλι, και καλώς τον κυρ Βασίλη
(1896)
Επί των προσερχομένων εις πάσαν συναναστροφήν
Σαν δεν είσ' από γ)ενειάν, πως να σου πρέπ' η αρκοντιά
(1896)
Επί των νεοπλούτων πλην αγενών
Όπ΄ έχ΄ αμπέλι ΄άς βάλλ΄ αργάτες, και καράια καλαφάτες
(1896)
Ότι έκαστος εξοικονομεί τάς ανάγκας του
Όλ' έχου για το μισσεμό κ' η γριά 'χει για το θέρρος
(1896)
Ερμηνεία: Ότι έκαστος προς το συμφέρον του αποβλέπει
Αρνόν έριφον τρίμερον κούσκουνα δυο (δ)εκάμερον
(1893)
Ότι είναι φαγώσιμα
Π' ακούει ένα και κρίνει δυοό κακός κριτής είναι
(1893)
Μη δικάσης πριν αμφοίν μύθου ακούσης
Αλλού παπάς, κι' αλλού τα ράσα του
(1896)
Επί ακαταστάτων
Χέρι το 'κοψ' η αφεντιά δε πονεί
(1893)
Ότι πάν το διεπόμενον υπό νόμο είναι αρεστόν.
Ό,τι παθαίνει το κορμί, τα φταί(γ)ει το κεφάλι
(1896)
Ερμηνεία: Επί των εξ απρονοησίας των παθόντων
Διάτασσε συ το(ν) κάττη(ν) σου, κι εγιώ την αλαπού(ν) μου
(1896)
Επί των ιδίων έκαστος διενεργών
Κάθε λόγος, έχει τον αντίλο(γ)όν του
(1896)
Παντί λόγος, λόγος παλαίει
Από 'πίσω 'που τον δάκτυλόν σου μη κρύβγεσαι, γιατί φαίνεσαι ούλος
(1896)
Εν όλω δρασκάζεις
Αν ε(ν) το τα καλά, τα (β)ού(δ)ια δε(ν) τα 'σφάζαν
(1896)
Ερμηνεία: Επί των επιλησμόνων τους ευεργέτας
Ος του λολλού να πιη, να ης το νου του
(1896)
Ότι η μέθη προδίδει τα ελαττώματα
Εσύ κακόν χερόβολον κ' εγιώ κακόν δεμάτι
(1896)
Κακή αρχή, κακόν τέλος
Εγιώ 'καψα τα ρούχα μου, να μη με τρων οι ψύλλοι
(1896)
Ερμηνεία: Επί των απαλλαχθέντων εκ πιέσεων
Η νύχτα κ' η αυγή, β)ουθά 'ς την (ν μοναχή(ν
(1896)
Ερμηνεία: Επί φιλοπόνων
Δεν έχω με το τι 'παθα, μόνον το τι θα πάθω
(1896)
Ερμηνεία: Επί αναξιοπαθούντων
Ηύρες άμμο κι εκυλίστης κι ήβγες όξω κι εκαυχίστης
(1893)
Ερμηνεία: Επί των χωμένων εν τυχεραί περιστάσεις
Ίσια ίσια γι΄ αυτά(δ) σου εκρεμμάσασι τ΄ αυτιά σου
(1893)
Προς τους επαναλαμβάνοντας τα κακάς έξεις των
Άλλα λέ' η λύρα μας κι' άλλα η τσαμπούνα μας
(1893)
Ερμηνεία : Επί των άλλα αντ' άλλων αποκρινομένων
Θέλ' ας βρέχη θες ας χιονίζη
(1893)
Επί των εν ώρα τρικυμίας αμερίμνων
Ήρταν οι κριοί να βγάλουν τα προύβατα
(1893)
Ερμηνεία: Δι' επήλυσης παραγκωνίζοντας της αρχήθεν εγκατεστημένης
Άπιαστα ψάρια κ' πουλιά δέκα πέντε στο παρά
(1893)
Επί των αβέβαιων
Σύντεχνε κι' αν εμιλούμε συχνογύριζε την πίτταν
(1893)
Ότι προς το προκείμενον έργον συνεχής η προσοχή δέον να είναι
Ξεύρει κι΄ ο χωριάτης τίνα είν΄ το μελικούνι
(1893)
Ερμηνεία: Επί απολιτίστων
Ένα τό ΄χεν η κουτρούλα, κ΄ ή βαλλέν το κ΄ηυγαλλέν το
(1896)
Επί τών πτωχών και υπερηφάνων
Εμπερδεύτηκα 'ς το(ν βάτο(ν, μή(τ)ε 'πάνω μή(τ)ε κάτω
(1896)
Επί των περιπλεχθέντων εις δικαστήρια
Εντροπιάστ' η αραπίνα, που 'μουζώθ' η κακομοίρα
(1896)
Επί των αναισχύντων αισχύνην ποιουμένων
Ακάλεστος γά(ϊδ)αρος 'ς τον γάμον τι γυρεύγει;
(1896)
Επί των προσερχομένων απροσκλήτως εις γάμον
Άλλα μελετούν τα βούδια, κι άλλα ο βουδολάτης. Άλλοι μεν βουλαί ανθρώπων άλλα δε ο Θεός κελεύει
(1896)
Επί των μη συνεννοουμένων μετά των προϊσταμένων των
Ακαμάτης και φαγάς, άλλο δε(ν του μερετέρει μόνο(ν να γ)ινή παπάς
(1896)
Επί των λίαν οκνηρών
Ακόμη δεν τον είδαμε, και Γιάννη τον ευγάλαμεν
(1896)
Επί των προϋπολογιζόντων τα αβέβαια
Εμείς γελούμεν δέκ'οκτώ, και 'μάς γελούσιν εκατό(ν)
(1896)
Επί των εμπαιζομένων όταν εμπαίζωσιν άλλους
Διάλεξε ξανα(δ)ιάλεξε, ε(δ)ιάλυσεν ο νους του
(1896)
Επί των λίαν περιαπτομένων
Εμείς ψωμί δεν έχομεν, καί ΄μεις ψωμί πουλούμεν
(1896)
Επί των απερισκέπτων και ανοικονομήτων
Κλώθει κι ανεκλωθαρίζει και τ' αγράττι δε γεμίζει
(1893)
Ερμηνεία: Επί ανεπιτηδείων
Γύφτικον ΄σπίτι καύγεται, κ΄ οι γύφτοι περιχαίρουνται
(1896)
Ότι των ενδεών αι ζημίαι παρορώνται
Αχάριστον χαριστικό ν, 'ς το ν μαχραμά ν γεμένον
(1896)
Ερμηνεία: Επί ευτελών δωρημάτων
Δέν είνε 'ίζι μέ νερό(ν), μόνον νερό(ν) μέ 'ρίζι
(1896)
Επί τών ομοίων λόγων
Σ τ' ανδρός το(ν νόστον η κιλλή, εξάψαν η πο(δ)ιαίς της
(1896)
Επί των αγαλλομένων εν τη επανόδω των συζύγων των
Ξεύρ΄ η πάπια που ΄ν΄ η λίμνη
(1896)
Προς τους ειδότας τα της εργασίας των
Ας με λέ(γ)ου(ν) προεστίνα(ν), κι' ας 'ποθαίνω 'που την πείνα(ν)
(1896)
Ερμηνεία: Επί των κενοδόξων
Αρκόντισσα κ' η παστρική, ξεσυναρίζου(ν)νται μαζή
(1896)
Διότι η καθαριότης αξιούται περί τω πλουτώ
Βαθειά βαθειά ξελίσγονε, κι αναρι αναρια σπέρ(ν)ε
(1896)
Ερμηνεία: Επί προσφόρω καλλιεργεία
Αν είν' τα σάββατα μακρυά, η Παρασκαις κοντά 'νε
(1896)
Ερμηνεία: Επί προσφάτων αποδείξεων
Α(β)άρετο(ν) παι(δ)ί, χαρά 'σπιdιού
(1896)
Ερμηνεία: Επί φιλέργων τέκνων
Αλλού κτυπούν οι ποταμοί, κι' αλλού κτυπούν τα ρυάκια
(1896)
Επί των πραττόντων άλλ' αντ' άλλων
Απρίλλης με τα λούλλουδα, κι ο Μάης με τα ρό(δ)α
(1896)
Σαφεστάτη
Ακόμη δεν ηύγεν απού τ' αυγό, και πετά 'ς τον ουρανόν
(1896)
Επί ανηλίκων και απόρων
Έχει κι' ο κόρακας γενειάν, κ' η αχελώνα γένεια
(1896)
Επί αγενών
Α(ν δεν έχης γέρο(ν, δός κι' α(γ)όρασε
(1896)
Επί γερόντων
Δεν εστιχού(ν) το(ν) γά(δ)αρον, και (δ)έρ(ν)ου(ν) το σαμάρι
(1896)
Επί τιμωρουμένων αντί άλλων ισχυρών
Η καλή (γ)ειτόνεισσα, κάμνει καλή(ν) γειτόνεισσσαν
(1896)
Ότι η αποποίησις οικειακού σκεύους καθιστά την έλλειψιν επαισθητήν
Είχεν ή λουβή κουττί, κ΄ ήξιεν το κ΄ εθώρειν το
(1896)
Επί των ανξίως καυχωμένων
Δος του λολλού να πιη, να δης τον νου του
(1896)
Ότι η μέθη προδίδει τα ελαττώματα
Δε(ν) κάμνουν νόμον, για το(ν) Κουμεντήν
(1896)
Ότι το έθος επικρατεί
Λείπ' ο κάττης κι αρκιούν(ν)ται οι ποντικοί
(1896)
Επί των ατακτούντων εν απουσία των προϊσταμένων των
Απαπαντή δεν ΄χιόνισε κ΄η γρηαίς αρνιά ΄νέθρεψαν
(1896)
Ερμηνεία: Όταν κατά την εορτήν της Υπαπαντής δεν χιονίζει είνε καλός οιωνός επί των ποιμνίων
Η πείνα τον ευγενικός, α(δ)ιάντροπο(ν το(ν κάμνει
(1896)
Αναγκα και θεοί πείθονται