Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1601-1700 από 3195
Έχ΄ να κάμ' ού Θιός απ' αυτό του σπίτ'
(1923)
Ευνοεί την οικογένεια αυτών ο Θεός
Είδα τουν ήλιου προυτότιρ' απού σένα
(1923)
Δηλαδή είμαι πρεσβύτερπς και πρέπει να ακούης το λέγω
Στού ζουμί βούτηξε
(1928)
Προκειμένου περί γυναικός ελευθερίων ηθών με την οποίαν συνευρέθη τις τελευταίος όστις και ως διαφθορείς κατηγορείται και εκβιάζεται, ίνα συζευχθεί των διευθαρμένων
Π' γιλάει λάχανα στον κήπο του φυτρώνουν
(1928)
Δια τον περιγελώντα τους άλλους δια παθήματα, τα οποία θα τον εύρουν
Με τν ντροπή γω κι με τ' διαφουρά σεις
(1928)
Λέγεται προς αποκτήσαντα επιθυμητόν τι επιδιωκόμενον υπό δυο
Ήρθαν τ΄ άγρια να βγάλν΄τα ήμερα
(1928)
Ερμηνεία: Επί αυθαιρεσίας ή αυτοδικίας
Ούτι μπάλουμα στουν κώλον τ΄ δεν έχη
(1928)
Επί παμπτώχου και ελεεινού
Είχαμι τ' γριά αρρώστη, σπαργάνισε κι ο γέροντας
(1928)
Όταν το κακό μεγαλώνη
Έχεις θεό, έχ'ς κι παραθιό
(1928)
Όταν έχης τη βάση, τα άλλα έπονται. Αν έχει π.δ.χ. Σπαρμένο χωράφι, μπορεί να περιμένεις καλό από βροχή, αλλιώς τι καλό περιμένεις
Κάποιον ρώτησαν, πούθεν είσι, κι είπι : Απ΄ το χωριό τς γυναίκας μου
(1928)
Ότι αγαπητότερη εισ τον άνδρα είναι η γενέτηρα της συζύγου του
Ημείς δεν έχουμι τσιμπλουμάτα θέλουμι κι μαυρουμάτα!
(1928)
Όταν ελλείποντος του ανακαιοτέρου επιζητεί τις το ωραιότερον
Δεν έπισ' η ζάχαρ' στου νερό
(1928)
Εις σπεύδοντα προς επιτέλεσιν έργου, ενώ δεν επιβάλλεται η σπουδή
Ναχα πουτάνας ριζικό, ναχα πουτάνας τύχη
(1926)
Εκ της επικρατουσης δοξασίας ότι η κοινή γυνή έχει τύχην
Μας έβαλι γάνις αυτήν
(1922)
Ερμηνεία: Μας κατήσχυνε
Δε βάνου γάνα ιγώ στου μούτρου μ'
(1922)
Ερμηνεία: Δεν κατασχύνομαι
Κρατάει του γκέμ'
(1922)
Ου τάδε κι πέρασε καλά, αλλιώς θα κακοπέρναϊ
Δεν ξέρου που το 'χου του γρέκ' σήμερα
(1922)
Ερμηνεία: Είμαι (ήμουν) συσκοτισμένος, γρέκ'= ο τόπος της διαμονής ζώων και μεταφορικώς ανθρώπων, (τύπου λύπ' έχου)
Δίνου παίρνου
(1922)
Έδ'νε κι έπερνι, εδουκι πήρι, θα δώκ' θα πάρ', κυρίως τριτοπρόσωπων.
Γουρ' νουκούμασο
(1922)
Σημ.: Ο οικίσκος εν ώ διαμένει ο χοίρος, ακάθαρτος. Εκ τούτου η μεταφορική σημασία. Ερμηνεία: οικία, εν ή υπάρχει μεγάλη ακαθαρσία.
Ήμεις οι ζέν ιδώ ήμαστι σαν τ' δροσούλα στου κλαράκ'
(1922)
Ερμηνεία: Ευκόλης προσβαλλόμεθα από ασθένειαν και αποθνήκομεν ελλείψη θεραπευτικών μέσων (Αρτοτινός εν Κεφαλοβρύσης
Του παπά το πετραχήλι ποταμός είναι και χείλη
(1926)
Ερμηνεία: Όσον μικράν ενορίαν και αν έχη ιερείς τις, πάντως ικανοποιείται
Απάντρευτος προξενητής για μπάντα ντου γυρεύει
(1926)
Μπάντα = τεμάχιον υφάσματος όπερ κρεμάται εις τους τοίχους
Τ' παπά του στάρ' τ' παπά κι του γαϊδούρ'
(1922)
Ερμηνεία: Όταν ζημιούμεθα εξ αιτίας μας
Αν δεμ παινέψ'ς του σπίτι σ', πέφτ' κι σι πλακών'
(1923)
Δηλαδή έκαστος επαινεί τα εαυτου περισσότερον, έστω και καλυτέρων του άλλου
Μην τρας τγ καβάλλα, τήρα πίσου τμ πεζούρα
(1923)
Δηλαδή αιτιώμενος της οικονομικής σου καταστάσεως, μην παρατηρής τους ευπαρωτέρους σου αλλά τους απορωτέρους
Του πιδίκ' σ' κι του σκυλάκ' σ' όπους τα μάθ'ς κάν'νι
(1923)
Χαρακτηρισμός της ανατροφής, της λαϊκής
Τρεις τ' καδού είμι τώρα
(1922)
Σημείωση: κάδους, ο=βάρος 30 οκάδων, αλλά και μέτρον χωρούν τόσον βάρος. Το μέτρον τούτο είναι εν χρήσει εν Τριχωνία και Ναυπακτία. Ερμηνεία: Κυριολεκτικώς: ενώ αλέθομεν έναν κάδο, ο μυλωνάς κρατεί διά ζάγι οκάδες 3, ...
Να ζ'τάη κανένας είνι ντροπή, είνι κι' θαραέταιζ'
(1922)
Υπό του συλλογέως αναφέρεται ρητώς ότι είναι παροιμία
Τουν έχου στα δυό για να μ' κάμ' τη δουλειά
(1922)
Ερμηνεία: Αμφιρρεπη
Τ'ν έκουψι τ'ν ίγγλα αυτός
(1922)
Ερμηνεία: Απέθανε
Πήγ εκεί π' ερνουβουλάει ου διάουλους
(1922)
Σημείωση: Αντιστοιχεί προς την κατάραν στις αυτόθι συζηθίζεται: να σας ικεί να ερνουβουλάει (ο δαίμων)
Φτάν΄ να μην το χ΄ η κούτρα τ΄ να κατιβάζ΄ ψείρες!
(1922)
Ερμηνεία : Η αφυϊα είναι αθεράπευτος
Κάθι δ'λειά έχ' του ταλίμ' τ'ς
(1922)
Ταλίμι = ρυθμός, τάκτ
Είν' αλάργα του σκουτάδι; Κλεισ' τα μάτια να του ιδής
(1926)
Όταν η αλήθεια είναι χειροπιαστή, αρκεί να θέλη ως να την αντιληφθή
Μι τν αραδούλα σ', κι ας είσι κι παπαδιά
(1922)
Ερμηνεία: Λέγεται προς επιχειρούντα να παραβιάση την επιβαλλομένην τάξιν εις ύδρευσιν, πότισμα κλπ.
Είνι κόσμους να μη ρμών' ου τόπους
(1926)
Δηλαδή άνθρωποι οπισθοδρομικοί
Δεν τ' του παίρν' κουτί
(1923)
Δηλαδή δεν του καταβιβάζει τον εγωισμόν του, τον υπακούει
Δώδεκ' Αποστόλοι καθένας τον πόνο του
(1926)
Ουδείς άνθρωπος άνευ βασάνων και περιπετειών
Άμα ιδής τούν άλλουν π' τρώει τα φύλλα απ' του πράσσου, μήν περιμέν'ς να σ' δώκ' κουτσάν'
(1925)
Παροιμία πρός αναμένοντα κάτι πού δεν είναι δυνατόν
Τα πιράου ούλ' απ' τ' γούλ'
(1925)
Παροιμιώδης φράσις τα κατασπαταλώ, Τα πέρασι ούλα απ' τ' γούλ' αυτός!
Τ΄ είχες γριούλα μ΄; Τ΄ είχα πάντα
(1925)
Παροιμία κατά το : τ΄ είχες Γιάνν΄; Τ΄ είχα πάντα. Λέγεται επί τίνος όστις δεν μεταβάλλει κατάστασιν επί το βέλτιον
Του δικατρία είν' ουβρέϊκους πόντους
(1925)
Παρομοιώδες όταν παίζουν την κουτσίνα και φθάνη ένας στα 13 λέγη: Να και μου μίνια ακόμα, να μην είμι στουν Ουβρέϊκουν τουν πόντου, γιάτ' θα χάσου
Μιγάλουσι του γαϊδουράκ' μίκρινι του σαμαράκ'
(1926)
Ανεπαρκή φαίνονται τα εν χρήση μέσα της ζωής εκ τον ευημερήσαντα οικονομικώς
Καλουγέρ' στου φαΐ! Ούλ' ιδώ είμαστι
(1926)
Λέγεται προς τινα όστις αποφεύγει συνιστωμένην εργασίαν ενώ λίαν πρόθυμος είναι προκειμένου να μετάσχη φαγητού
Ιγώ ουρίζου του σκύλου μου κι ου σκύλους τ'ν ουρά τ'
(1926)
Τω τρίτω τινί όμοια και αλλήλοις όμοια
Δε σου δίνω ό,τι σηκώνει ο μελίdακας
Ο μύρμηξ
Ου κλέφτς δεν ξαίρ' που να δέσ' το άλογο τ'
(1926)
Ο ένοχος φοβείται τι κρίνων εκ των ιδίων
Μόνο εσύ είχες μαύρο γαϊδαρο;
(1926)
Προς οικειοποιουμένων ξένον πράγμα διότι ομειάζει προς απολεσθέν ιδικόν του
Και στον ακούτραφα έχω μάτι εγώ!
(1926)
Δεν μου ξεφεύγει τίποτα, είμαι λίαν προσεκτικός
Μαθάν τίπουτα του πιδί ή κ'λάου κουτρώνια στου βράχου
(1925)
Παροιμιώδης φράσις λεγομένη ως ερώτηση προς τινα περί της προόδου του παιδιού του εν τω σχολείω
Όθι τρώει ου λύκους, τρώει κι ου κόρακας, όθι τρώει ο κόρακας, δεν τρώει κανένας
(1925)
Δια τους καρπουμένους των ξένων άνευ της σχετικής ανταποδόσεως
Να! Π' θα κάμς κουκούλια συ!
(1928)
Ερμηνεία: Επί πρωϊμου εκδηλώσεως εμφύτων σωματικών κι πνευματικώ αρετών μικρού παιδιού
Είσαι σαν αγκάθι από παλιούρι
(1951)
Τόλεγαν σε κείνους που πείραζαν τους άλλους ή τους έβαναν λόγια. Το παρούλι (-παλιούρι) είναι θάμνος με αγκαθωτά κλαδιά, όπως η ακακία. Με τις βέργες του έκαναν βουκέντρια
Σόπου ο δϊέβος 'ηρανέσκει 'ίνεται άιος
(1951)
Οταν γερνάει ο διάβολος, γίνεται άγιος. Για τους γέρους που το ρίχνουν στις προσευχές, ενω πέρασαν τα νιάτα τους στην αμαρτία
Υρεύκα σε πάνου, ηύρα σε κάτου
(1951)
Σε γύρευα πάνου, σε βρήκα κάτου
Κόμης 'ς την μάν dου τζο 'εννήθη
(1951)
Ακόμα δε γεννήθηκε απο τη μάνα του
Το βυνατό το ξίδι το στδεύο του στσίνει τα
(1951)
Το δυνατό το ξίδι τ' αγγειό του το σκίζει. Το λένε ειρωνικά, όταν κανείς θυμώνει. Λεβ. 176.
Έχ' κουλουσφίξ' αυτός
(1923)
Δηλαδή ανάγκην μεγάλην
Θα ιδρώσ' ου κώλους σ' για τα ζωής σήμιρα
(1923)
Δηλαδή θα κουπιάσης πολύ
Κρέμετ' η καππότα στ' ζυγαριά
(1928)
Ερμηνεία: Επί παντελούς ελλείψεως χρημάτων
Δε σι βάρισε κρύους αέρας ακόμα
(1923)
Δηλαδή δεν έπαθες διά να διδαχθής
Ότις πίνει βερεσέ κρασί, μεθά δύο φορέδες
(1951)
Όποιος πίνει βερεσέ κρασί, μεθάει δύο φορές. Πόντ. Α. Π. αρ. 304: Βερεσιάν κρασίν πού πίν', δύο φοράς μεθύ'
Ποίκ' τα τσ' αδά, νdα ιδούμε!
(1951)
Κάμε το κι εδώ, να το δούμε
Του κάτ' του κιφάλ' του τρώει τ' απάν'
(1925)
Παροιμιώδης έκφρασης, το εκ τα αφροδίσια έκδοτον καταστρέφει νοερώς τον άνθρωπον
Ορέ, σαν του μαστραπά τ' Τάσ' κατάντσι!
(1925)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Ούλου η κάτ' η μεριά θκη μας είνι
(1925)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Στ' Γαλατά κι στ' Γαλατά, αλλά βαριόμι τα κλουθουγυρίσματα που είπι κι νια αλπού νια βουλά
(1925)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Να τα λέμε κι να μην ξεροκοκκινίζουμε
(1928)
Όταν επιβάλλεται ειλικρινής εξομολόγησις πταίσματος
Γράφ' ξιγράφ' τα δυό καλύτερα
(1926)
Ερμηνεία: Δύναται ο ειδήμων να συμβουλεύη τα καλύτερα αλλά τα ξεγράφει, διότι δεν συναινεί εκείνος, τη παραγγελία του οποίου γίνεται η δουλειά
Οπόχ' αμπέλια ας τρυγά κι οπόχει δρόμο ας τρέχη
(1926)
Έκαστος το εαυτού
Εγλυκάθη η γριά στα σύκα κι' όλη νύχτα τ' ανεζήτα
(1926)
Όταν δυσκόλως αποβάλλη τις κακίν έξω αποκτηθείσαν
Όλα τα γαϊδούρια, όσα μοιάζουν, είνι θ'κά σου;
(1926)
Προς διατεινόμενον ότι ξένον τι αντικείμενον ανήκει εις αυτόν, διότι ομοιάζει κάπως προς ιδικόν του, όπερ απώλεσε
Γλυκάθηκι η γριά στα σύκα, θα φάη και τα συκόφυλλα
(1926)
Επί απληστίας γινομένης κατόπιν δωρεάς τίνος
Είνι γιά λ'βάν'σμα αυτό τ' αρνί!
(1923)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Τ' διακουνιάρ' κουμμάτια δος τ' κι απε τς στράτις τς ξέρ'
(1926)
Προς αποπέμποντά τινα όστις ζητεί κάτι
Ένας κόμπους π' λυέτε με τα χέρια, γιατί θα τουν λύσου με τα δοντια
(1925)
Δεν είναι αναγκαία δυσκολώτερα και πολύπλοκα μέσα προς επίτευξην σκοπού τινός, εφ' όσον είναι δυνατά άλλα εύκολα και κοινά
Πρώτα μάγειρας, κι ύστερα 'γούμενος
(1926)
Εκ των κάτω πρέπει ν' ανερχέται τις εις τα μεγάλα αξιώματα
Έβγα μαννα μ' να ιδής του γιό σ' τουγ κόρακα, που σ' φέρν' ένα βρουκόλακα
(1914)
Ερμηνεία: Όταν ταιριάζει νύφη και γαμπρός εις σωματικά ελλατώματα
Τρία βόδια ζευγάρια (είν' αυτός)
(1926)
Όταν φλυαρή τις
Αν με ιδής, κακατσίδα να με ειπής
(1926)
Κακατσίδα = το ακανθωτόν περίβλημα των καστάνων
Κάλλιου αμόνι και σφυρί, παρά γάλα και τυρί
(1926)
Εκ' μέρους γύφτου = σιδηρουργού
Κάνω γάμο, φάμ' πιδιά μου φάου ιγώ κι η φαμιλιά μου
(1926)
Όταν τις εν ημέρα πανηγύρεως του χωρίου του, ότε το επισκέπτονται, πανηγυρισταί από ξένα χωριά δεν έχει ξενιζόμενον τινα, παρ' όλα τα έξοδα φαγητών κλπ. Άτινα υπέστη
Ας είνι, θα βγή στ μ πλύσ'!
(1926)
Το λέγουν, άμα κανένας υποπέση εις κάποιο σφάλμα
Τώρα σι ηύρα, τώρα στάκα! Είσι συ!
(1923)
Δηλαδή, είσαι ανυπόμονος, ζητείς να συντελέσης την εργασίαν σου αδιαφορών αν ευκαιρή ο παρ' ου ζητής την επιτέλεσιν ταύτη