Αναζήτηση
Αποτελέσματα 341-350 από 416
Εδεκί μας μιάν ιληάν κ' ηκκρέμμασί μας έναν τουλούμιν εις τη ράχι μας
(1941)
Λέγεται δια τους δίδοντας μικρόν τι δώρον ή παρέχοντας μικράν τινά εκδούλευσιν και ζητούντας είτα να αποσπάσωσι πολλαπλασίονα. Κατά λέξιν “μας εχάρισε μιάν εληά και μας εφόρτωσεν ένα ασκόν δια να του γεμίσωμεν λάδι”
Που εν γροικά γουνιού λαλιάν παραγουνιάς πααίνει
(1941)
Όστις δεν συμμορφούται προς τας συμβουλάς των γονέων του, καταντά να περιφρονήται παρά πάντων. Και η Γραφή: “ο τοις γονεύσι μη πειθόμενος ου κατευθυνθήσεται”. Και “ευχής ουκ ακούει θεός γονέων ουκ ακούοντος”. Και “υιός ...
Βράννει μι τον ζουμίν του
(1941)
Λέγεται δι' εκείνον όστις αρκείται ει' τα εαυτού ουδένα ενοχλάν και ουδενός την αντίληψιν εξαιρούμενος και όταν έτι ευρίσκεται εν ανάγκη
Εν πατά 'ς τη γην απ' την χαράν του
(1941)
Ο μεγάλην έχων χαράν αισθάνεται εαυτόν εύθυμον, ελαφρόν, πετώντα υπέρ τους άλλους
Εν ηγέλασαν τα χείλη του
(1941)
Λέγεται δια τον δυστυχή όστις μέχρι του θανάτου του ουδεμίαν ησθάνθη χαράν
Βούλοι οι γύφτοι μιά γεινιά
(1941)
Ευερμήνεστος. Οι αρχαίοι έλεγον : “άπαξ εχίνος τραχύς”
Χύθηκιν η μαειργιά μας, πάει η κουμπαριά μας
(1941)
Η φιλία μη στηριζομένη επί της αμοιβαίας εκτιμήσεως και αγάπης αλλ' επί του συμφέροντος είναι εφήμερος. Οι αρχαίοι έλεγον 'ζει χήτρα, ζη φιλία
Έβαλιν του νηρόν εις του 'γδιν κη πουπανά του κη κάθετι
(1941)
Λέγεται δια τους περί τα ανάξια λόγου ασχολουμένους και δη μετ' επιμονής
Είπιν του του “ναι”
(1941)
Συγκατένευσε