Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1-100 από 2302
Απόχει χάνει
(1935)
Απόχει χάνει = απόει χάνει ή απέει χάνει
Άλλοι τρων στί κήπους κι άλλοι τρών τσί χτύπους
(1926)
Το κυνός κακόν ύς απέτισε
Αρχή ωδίνων
(1914)
Αλαφροκαμπανίζει
(1919)
Είναι ελαφρός, ελαφρόμυαλος
Ζυγίζη από τσ' αλαφρές
(1919)
Ερμηνεία: Δηλαδή: Είναι ελαφρός, ελαφρόμυαλος
Ασκημοφόργιε και μην εργάς
(1930)
Εργώ = κρυώνω
Το ινάτι βγάνει μάτι
(1919)
Απ' άσπρου τον έκαμε
(1919)
Τον εξηυτέλισε, Κονδυλάκης
Τοιούτος γαρ ημίν έπρεπεν αρχιερεύς
(1914)
Εβρ. Ζ. 26
Όποιος βαριέται κακιά γη
(1929)
Το ξύλο δεν κόβεται μονομιάς με το μανάρι
(1935)
Μανάρι = τσεκούρι
Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος
(1914)
Λουκ. Δ. 4...
Έλα παπού μου, να σου δείξω τα γονικά σου
(1919)
Γλαύκας εις Αθήνας
Εταίριαξαν τ' άστρα ντως
(1949)
Το λένε για τ' αγαπημένα αντρόγυνα, επειδή πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος έχει και το άστρο του
Του χωριάτη το σκοινί μονό δέ φτάνει και διπλό αβαντζαίρνει
(1919)
Αβαντζαίρνει = περισσεύει
Ποπανωθιός του κερατά ξυλιές του βγαίνουν κι όλας
(1919)
Ποπανωθιό = ποπάνω, εις επίμετρου
Που πάρη χίλια πέρπυρα και κακουδιά γυναίκα, τα χίλια παν' στο διάολο κ' η κακουδιά (ασχήμια) του μένει
(1919)
Πέρπυρα = υπέρπυρα – κακουδιά = καχεκτικός
Κακή αρχή κακό τέλος
(1920)
Οι ασφεντυλίες δεν κάνουν μεσοδόκια, παρά τα κυπαρίσσια
(1938)
Λέγεται για κείνους που δεν είναι άξιοι για σπουδάια πράγματα
Ίντα τσου και παρατσού. Τ' άσπρα μου' δωκα και τσούνε
(1949)
Σατιρίζει τους τσιγγούνηδες
Άρρωστέ μου, πχιέ νερό
(1961)
Λυγνά, χοντρά κάτεργα
(1917)
Μπουκαλής, 190, 1 – 5...
Εστοίχισε ο γαμάς στεγκούνι.
(1918)
Σέρνει απού τς αλαφρές
(1914)
Ζυγιάζει απού τσαλαφρές
(1919)
Ερμηνεία: Είναι κουφός αλαφρόμυαλος
Η αλήθεια 'ναι μαλωσαρά
(1919)
Ζωγραφάκις
Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον
(1919)
Συ όψει
(1914)
Έχε με παρητημένον
(1914)
Το βδέλυγμα της ερημώσεως
(1914)
Άρατε πήλας οι άρχοντες
(1914)
Αδικομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα
(1937)
Λέγεται για κείνους που χάνουν την περιουσία που απόχτησαν άδικα
Χίλια μετανοιώματα ένα άσπρο
(1918)
Αντιλαβού
(1914)
Αισχρόν έστι και λέγειν
(1914)
Προς το θεαθήναι
(1914)
Επ' εσχάτων των ημερών
(1914)
Διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού
(1914)
Του μουλουριού κλουθούνε όλα
(1914)
Και κυριολεκτικώς και μεταφορικώς
Όποιος ζη μεταζώνεται
(1930)
Σημεία και τέρατα
(1914)
Τα ζωντανά σιάζονται
(1930)
Απού ζη μεταζώνεται
(1930)
Ήρθε συρναμενος, κουναμενος
(1918)
Δηλαδή με θόρυβον και επίδειξην
Άξιο το μιστό του
(1935)
Θεέ μου, μη δώσης στην ψυχή του ανθρώπου τα όσα μπορεί να βαστάξη
(1936)
Εν άρθρω Ν. Καζαντζάκη, “Τι είδα, 40 ημέρες εις την Ισπανίαν”