Αναζήτηση
Αποτελέσματα 11-20 από 57
Μεριά μας δέρνει ο θάνατος, μεριά κι ο Γενιτσάρος
(1923)
Εις την ογδόην ο θάνατος και ο Τούρκος (Γενίτσαρος) αναγνωρίζονται ως κίνδυνος ισόβαθμος και ο λέγων την παροιμίαν ταλανίζει εαυτόν δια την δυσχερή θέσιν, εις την οποίαν ευρίσκεται μεταξύ θανάτου και Γενιτσάρου
Κάθεται σάν αγάς
(1923)
Δια της πρώτης παροιμίας, με την οποίαν χαρακτηρίζει τους αέργους ευπόρους ο ελληνικός λαός, υποδηλοί ως χαρακτηριστικήν ιδιότητα τους Τούρκου άρχοντος την οκνηρίαν, την νωθρότητα του νου και του σώματος, το καθησιό. Επειδή ...
Αλί στουν Αλή που χασι του γάϊδαρουν τ' κι π'λαλεί για να τουν βρή
(1923)
Χάσι = Που έχασε, Π'λαλεί = και πηλάλεί, τρέχει
Που μένα τουν Αλή σι σένα τουν Καραλή ου γάϊδαρους που μ' έδουσις νέ λαλεί π' λαλεί. Για σαράντα πέντι, για διαβόλους σι παίρνει.
(1923)
Σι σένα = Είς σε., νέ = ούτε
Από τον Αλή στο Χούσο
(1923)
Επί των από κακού εις χείρον μεταπιπτόντων. Βλ. Και παραλλαγ. Αύτοθι. Ταυτόσημος είναι η κοινοτάτη παροιμία, από τον Άννα εις του Καϊαφα
Γίdε νdέρατ νέ ούνdε κάνε
(1923)
Όλα τα γουρούνια μια μύτη έχουν.Λαογρ. Α' 651. Οι Αλβανοί περί των Τούρκων.