Αναζήτηση
Αποτελέσματα 201-300 από 313
Αγιέρας τα πυρόνιασε
(1880)
Φράση
Παιδί πατρός
(1885)
Ερμηνεία: Του πατρός το παιδίον, φράσις παρομοιώδης δηλαδή εν τελώς όμοιον τω πατρί
Μάης άβρεχος κρασάς άμετρος
(1913)
Δείπνα πεθερά κι έλα να σε ψειρίσω
Εν Αθήναις : “ξύπνα πεθερά”
Για έβγα, ήλιε, για να βγής
(1877)
Ερμηνεία: Ειρωνική κατά ασχήμων και δύο ειδών γυναικών, αίτινες νομιζωσιν εαυτάς ωραίας, έχει σε των αρχών εξ' άσματος, όπερ έχει ούτος: Για έβγα ήλιε για να βγώ, για λάμψε για να λάμψω, πολλές καρδιές να κάψω. Εσύ κι αν ...
Αυτά τα λέγουν στο μύλο
(1877)
Ερμηνεία: Επί λόγων μη αρεσκούντων και αναξίων προσοχής
Άλλοι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει
(1893)
Ερμηνεία: Επί των παρά γνωμών γιγνομένων
Άδεια είχε το μουνί και να πάιζη την αμάδα
Ερμηνεία: Επί των αέργων των εις άχρηστα ασχολουμένων
Ου Θιός να σε φυλάη απού κενούργιουν άρχουντα και πλούσιον διακονάρη
(1893)
Ερμηνεία: Ότι οι νεόπλουτοι είναι σκληροί
Άσπρο είν' και το χιόν' μουν το κατρούν τα σκυλιά
(1903)
Ερμηνεία: Ου παν το λάμπουν χρυσούς
Άσπαρτο κι αγέννητο, τ' όνομά του Γιάννης
(1879)
Εκ αννεάρητων
Για ζούμε για πεθαίνομε για σ' άλλον τόπο πούμε
(1877)
Ερμηνεία: Επί υποθέσεων μακροποροθέσμων, έχει την πηγή της εξ' άσματος, ου η αρχή: για φάτε, πιείτε, βρε παιδιά, χαρήτε να χαρούμε, τούτον τον χρόνον τον καλόν, τ' άλλον ο Θεός το ξέρει για ζούμε
Γιάννινα χωριό, Λάρ(ι)σσα κουτσοχώρι, Κόν – τσα κασαπάς
(1876)
Ερμηνεία: Λέγουσιν οι Κονιτσιώται κομπάζοντες ότι εισί κάτοικοι πόλεως
Πάσχα δω, Πάσχα κει, Πάσχα και στα Λέλοβα
(1876)
Ερμηνεία: Έλεγέ τις ανόητος, νομίζων ότι το Πάσχα εορτάζεται, έπειτα απορών λέγει, και εις τας Λέλοβα
Αντί να μας βάλουν κέρατα, μας έκοψαν και τ' αυτιά
(1879)
Ερμηνεία: Επί των περιττά αιτούντων
Ου κόσμους το χει άργανου κι' ημείς λιαντί κουβέντα
Ερμηνεία: Επί των κρύφα λεγόντων τι όπερ είναι πασίγνωστον
Τ' άσπρισε τα γένεια τ'
Ερμηνεία: Επί των πεσεών χιόνια κατά των εορτών του αγίου Νικολάου
Η αρρώστια μπαίν' με το σακκί και βγαίν' με το βελόν'
(1882)
Ερμηνεία: Ορθοτάτη παρατήρησις γενομένη προς ασυνέτους και απειθείς νέους (βλ. και βγαίνω αρ. 21)
Αρχοντιά κ' η λάμπαις άδειαις
(1880)
Για τους φτωχοπερήφανους πυ θέλουν μεγαλεία και στερούνται το καθημερούσιο
Ας αστράφτει κι ας μη κόφτει
(1880)
Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, κ' οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους
(1877)
Ερμηνεία: Παρηγορητικώνς λεγομένη προς τους λυπουμένους διά τον θάνατον οικειακού ή συγγενούς
Απ' του βουβό του πουτάμι να φουβάσι
(1893)
Ερμηνεία: Πρέπει να φοβήται τις μάλλον τον σιγώντα ή τον βοώντα. Διότι ως ο μεν κροτών ποταμός ποιεί τινα προσεκτικόν, ο δ' ήσυχος απατην παρασύρει, ούτω ο βοών άνθρωπος ποιεί τινα να προφυλάσσηται, ο δε σιγών δύναται να βλάψη
Τρώγονται σαν τα κακά προγόνια
(1882)
Ερμηνεία: Εννοείται οίκοθεν ως ετεροπάτρια η ετερομήτρια εισίν ασυμβίβαστα...
Καλά νιάτα και κακά γηράματα
(1882)
Ερμηνεία: Επ' εκείνων, οίτινες νέοι όντες δεν φροτίζουνε δια το γήρας, αλλά την νεανικήν μόνον ευφυΐαν
Πόθεν, που, πως και πόσα;
(1876)
Αχ τη Λειβαδιά, στη Θήσα, Θόδωρος, πεντακόσια
Μνήσθητι μου Κύριε, όταν έλθης εύτη βασιλεία σου
Ακολουθήται από σταυροκόπημα. Εμένα μου το είπε; Μνήσθητι μου Κύριε όταν έλθης εν τη βασιλεία σου, (προσευχητική επί κλήσις και επιφώνημα εκπλήξεως)
Το σημερινό μην αφήνεις για αύριο
(1882)
Ερμηνεία: Ου γάρ οίδα τι λέγεται η έπτουσα.
Αλλού τα κακαρίσματα κι' αλλού γεννάν οι κόττες
Αλλού τα καρκαλίσματα κι' αλλού γεννάει η κότα
Απ' ένα αρνί θά βγάλης δυό τομάρια;
(1880)
Τό αδύνατον, τό ακατόρθωτον. Διά τούς απλείστους, πλεονέκτας
Βάλε κλειδί στη γλώσσα σου και χιόνι στην καρδιά σου και χαλεινό στο πείσμα
(1880)
Ομοία και του Λουκιανού τον δίστιχον
Απ' ένα αρνί θά βγάλης δυό προβιαίς;
(1880)
Τό αδύνατον, τό ακατόρθωτον. Διά τούς απλείστους, πλεονέκτας
Απ' του Νώι τουν κιρό κουβεντιάζς
(1893)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Έκαμε κ' η νοσσίδα φτερά
(1880)
Νοσσίδα = νεοσσίς, πολάκι, μικρό κοττόπουλο
Ου κόσμους τόχει άργανου κ' ημείς λιανή κουβέντα
(1893)
Ερμηνεία: Επί των κρύφα λεγόντων τι, ενώ είναι πασίγνωστον
Αρχοντιά και τράγια ψώρα
(1880)
Δια τους ψωραλέους, καυχισιάριδες, όπου τους λείπει και το ψωμί
Μέγας ει Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου
Εν τη ευχή του Μ. Αγιασμού και εντώ βαπτίσματι. Βήκε το πατάμι απάνω και χάλασε, χάλασε, έναν κάμπο χωράφια. Τι λες; Αλήθεια; Μέγας ει Κύριε (και θαυμαστα τα έργα σου) ή τα έργα του
Πάει η κάψα με τον Αύγουστο
(1880)
Μαλώνομε γειτόνισσα; Και εγώ στα νύχια στέκω
(1879)
Ερμηνεία: Επί φιλερίδων και φιλονείκων
Πάτα μ' τη φτέρνα να μαλώσωμε
(1881)
Ερμηνεία: Επί οξυθύμων και φιλονείκων
Αμαρτία εξωμολογημένη ουκ έστιν αμαρτία
Τώκανα τώρα και σού ζητάω να με σχωρέης, αμαρτία εξωμολογημένη ουκ έστιν αμαρτία. Επί ομολογούντων το σφάλμα των
Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θιός κιλεύει
Ερμηνεία: Επί των παρά γνώμων γινομένων
Τ' αναπιασαν τα προζύμια
(1913)
Ερμηνεία: Επί εναρξεως ερίδων μεταξύ ατόμων, εχθροπραξιών μεταξύ κρατών
Των γερόντων τα παιγνίδια όλο σκόρδα και κρομμύδια
(1882)
Ερμηνεία: Πάντα των γερόντων δεν έχουν ουδεμία χάριν και ηδονή
Άφησ' ο Γιάννης την κλεψιά κ' επιάσε το ζευγάρι
(1879)
Ερμηνεία: Επί των μεταβαλόντων επάγγελμα
Σ' έχω γω στο λαιμό μ'
(1884)
Πως παν κόρακα τα φτιρά σ'; Όσουν παν μαυρίζουν
Ερμηνεία: Εφ' ην η κατάστασις βαίνει επί τα χείρω
Ας με λεν Αλημπεΐνα, κι' ας ψοφώ από την πείνα
(1879)
Ερμηνεία: Επί ματαίας ευγενείας και παραγαθίας
Για την τριχιά πά' η τζιούμα
(1877)
Τζιούμα = άντλημα
Τρείς μήνες έχ' η άνοιξη και τρείς το καλοκαίρι, τρείς έχει κι' ο χινόπωρο, τρείς κι' ο βαρύς χειμώνας
(1882)
Ερμηνεία: Επί διαιρέσεως του έτους
Αστράτ'από το Ζάλογγο βάλε μέσα τ' άλογο, αστράφτ'από τη Δραγουμή θέλης μπάστ'το θέλεις μη
(1879)
Εννοεί το Ζάλογγο και τη Δραγούμη της Παραμυθιάς. Οι στίχοι λέγονται εκ πρόγνωσιν του καιρού
Όποιος τρέχει στην αρχή γλήγορα αποσταίνεται
(1880)
Κουράζεται. Αποκάμνει. Κόβεται