Αναζήτηση
Αποτελέσματα 161-170 από 303
Πού πάν' ς έρημο βιό;... Πά' να ρημάξω κι άλλα
(1929)
Η παροιμία λέγεται είς εκείνους, οι οποίοι από απληστίαν διαρπάζουν και σφετερίζονται αλλότρια κτήματα εγκαταλειφθέντα προσορινώς από των κυρίων των εξ ανωτέρας βίας
Το ήμερο τ' αρνί βυζαίν' δυο μάννες
(1929)
Κερδίζει πάντοτε ο ήσυχος και φρόνιμος άνθρωπος
Τ' αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη
(1929)
Είναι τη αληθεία κινητήριος δύναμις το εκ της εργασίας προσδοκώμενον ασφαλές κέρδος
Είν' αργύρης άρρωστος
(1929)
Δεν έχει διόλου χρήματα
Καλά είν' τα φαρδομάνικα, μόν' τα φορούν οι δεσποτάδες
(1929)
Λέγεται επί εκείνων, οίτινες, ενώ είναι παντελώς φτωχοί και οπωσδήποτε ανίκανοι, επιζητούν δόξες και τιμές και υλικές απολαύσεις των οποίων η πραγματοποίησις καθίσταται αδύνατος
Στην καλή τη γίδα κρεμούν κουδούνι
(1929)
Οι άνθρωποι από φθονον και κακεντρέχειαν είναι επιρρεπείς εις το να συκοφαντούν πρόσωπα ικανά και σημαίνοντα
Στην αναβροχιά καλό είν' και το χαλάζι
(1929)
Λέγεται τότε όταν στην έλλειψη και το ελάχιστον κάτι μας ωφελή
Απ' τ' ολότελα καλ' είν' κι η Παναγιώταινα
(1929)
Το ολίγον είναι πάντοτε προτιμότερον από το μηδέν
Όλ' ορίζουν την αλούπα κι η αλούπα την ουρά της
(1929)
Λέγεται επ' εκείνων, οι οποίοι βαρύνονται να μας παράσχουν μιαν μικράν εκδούλευσιν και προσπαθούν να επιφορτίσουν ή να πείσουν άλλον να την εκτελέση
Πάει το βόϊδι μας πάει κι η σεμπριά μας
(1929)
Διαλύεται κάθε συντροφιά και λησμονείται πάσα συγγενική σχέσις η φιλική, όταν εκλείψη ο κυριώτερος συνδετικός δεσμός