Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1701-1800 από 12472
Αγάλι, αγάλι γίνεται, η αγουρίδα μέλι
(1956)
Με την υπομονή όλα γίνονται
Για της αγάπης τον καημό πίν' η γλάστρα το νερό
(1956)
Όταν ένας κάμνη ένα τι για χατήρι άλλου
Θέλω ν' αγιάσω, μα δε μ' αφίνουν οι διαόλ'
(1956)
Για έναν που οι τρωγυρινοί δεν τον αφίνουν ήσυχο και τον παρορμούν να κάμνη πράγματα που δεν θέλει
Αγάπη χωρίς πείσματα δεν έχει νοστιμάδα
(1956)
Τα μικροεπισόδεια στους ερωτευμένους κάμνουν την αγάπη τους πιο γλυκειά.
Κόψε με, αγά μ', ν' αγιάσω
(1956)
Περίπαιζαν εκείνον πού υπέκυπτε χωρίς αντίδραση
Μ'κρό πισκέσ 'κι πουλλή αγάπ'
(1952)
Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που έχουν μεν την διάθεσιν, δεν έχουν όμως τα υλικά μέσα να δώσουν δώρα
Έφαγε τούν ανικαφά τ'
(1958)
Μετάφραση: Εκ του τούρκ. Nafaka = τα αναγκαία προς διατροφήν και συντήρησιν
Έναν καιρό 'μουν άγγελος τώρ' αγγελίζουν άλλοι
(1957)
Για τους ξεπεσμένους όταν βλέπουν άλλους να βρίσκονται στο προσκήνιο αντ' αυτών
Ως που χάρτει ο αγάς μου πάει ο αρκάς μου
(1957)
Όταν εκδηλώνεται μία προστασία καθυστερημένα, ενώ γίνηκε πιά το κακό
Αγάλι' αγάλια φύτευεν ο φρόνιμος αμπέλι, κι ήρτε καιρός που γίνηκε η αγουρίδα μέλι
(1952)
Από τη συλλογή Μακρή
Η αγάπη πα' ομπροστά
(1952)
Αγαπάει κανείς περισσότερο τους καινούριους φίλους ή συγγενείς που κάνει, παρά τους παλιούς
Άγιον είχε
(1957)
Όταν γλύτωσε κάποιος από ξαφνικό και σίγουρο κίνδυνο
Η ματαφκιασμένη αγάπη μοιάζει με τα ματαζεσταμένα λάχανα
(1952)
Δηλαδή, δεν έχει την πρώτη αξία
Τ' άη-Δημητριού, τι 'σαι συ και τι 'μαι γω λέει το νιο κρασί στο παλιό
(1952)
Ερμηνεία: Τ' αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρ.) ανοίγουν τα νέα κρασιά
Ο αγάς έχει κι αλλού αγά
(1957)
Όσο μεγάλη θέση κι αν έχει κάποιος, υπάρχει κι άλλος στον οποίον υπακούει
Τσ' αγιά Μαρίνας ρώγα και τ' άη Λιός σταφύλι
(1952)
Προν. Της αγιά Μαρίνας είναι στις 17 Ιουλίου και του προφήτ' Ηλία στις 20 Ιουλίου. Τα σταφύλια ωριμάζουν ύστερ' από τις σταφίδες
Τα μετρώ, τα ξέρω 'ς τα δάχτυλα
(1950)
επί πράγματος γνωστοτάτου εις τινα ή προς ο ούτος είναι επιδεξιώτατος (1) Νικολάου Πολίτου, Παροιμ. 4,312...
Του άλλαξα τον αδόξαστο κτλ.
(1950)
Ερμηνεία: Διά να δλώσωμεν ότι εδείραμεν τινά ανηλέως λέγομεν του άλλαξα την πίστι, το σταυρό, το Χριστό, την Παναγία, όπου σταυρός, Παναγία, Χριστός είναι ταυτόσημα προς την πίστι. Αι φράσεις νοούνται μεταφορικώς εκ του βιαίου διά πολλών μαρτυρίων εξαναγκασμού των Χριστιανών προς εξωμοσίαν. Αλλά λέγεται και του άλλαξα τον αδόξαστο 'ς το ξύλο ή τον αντίθετο. Ταύτα φαίνονται περίεργα, διότι ο αδόξαστος και ο αντίθετος=διάβολος δεν εποτελούν θρησκείαν, την οποίαν ν' αναγκασθή τις δια ξυλοδαρμών ν' αλλάξη. Έχουν λοιπόν ανάγκην άλλης ερμηνείας. Είναι γνωστόν ότι ένας από τους παράγοντες της γλωσσικής δημιουργίας είναι και η ειρωνεία, ταύτης δε ο τελεταίος εξελικτικός βαθμός είναι η λεγόμενη αντίφρασις, καθ' ην μία έννοια εκφράζεται διά της όλως αντιθέτου έννοιας. Λέγομεν π.χ. Αυτόν τον άνθρωπο τον ξέρω από την καλή ενν. Μεριά και εννοούμεν το όλως αντίθετον, δηλαδή όχι τας αρετάς του, αλλά την φαυλότητα του. Είναι γνωστόν επίσης ότι οι χυδαίοι εις τας βλασφήμους ύβρεις των αποφεύγοντες τα ιερά ονόματα μεταχειρίζονται επί το ευφημότερον το αντίθεος, οιόν τον αντίθεό σου. Λοιπόν κατά ένα είδος αντιφράσεως ευφημητικώς ελέχθη και του άλλαξα τον αντίθεο και κατά τούτο του άλλαξα τον αδόξαστο...
Ιστορ. Λεξικό λήμμα αλλάζω, τόμος Α, αρ. 1 – Ιστορ. Λεξικό λήμμα αδόξαστος – Λεξ. Δελτίο λήμμα 4, σελ. 96 – Ιστορ. Λεξικό λήμμα αντίθετος, αρ. 2...
Ιστορ. Λεξικό λήμμα αλλάζω, τόμος Α, αρ. 1 – Ιστορ. Λεξικό λήμμα αδόξαστος – Λεξ. Δελτίο λήμμα 4, σελ. 96 – Ιστορ. Λεξικό λήμμα αντίθετος, αρ. 2...
Καιρός παιδιά Καιρός πανιά
(1957)
Ερμηνεία: Ανάλογο με το: Καιρός παντί πράγματι
Εξίκι να με γένη
(1957)
Από την τουρκική έκφραση “εξίκ ολσούν” = ας μου λείπει
Δεν ξέρει να μοιράσει δυο γαδάρων άχερα
(1957)
Τόσο κουτός και ανάξιος είναι
Με το νου ηύρανε τη θεότη
(1957)
Πολλές απορίες λύονται με τη σκέψη
Βγαίνει λάδι
(1957)
Επιπλέει δηλαδή σαν το λάδι, βρίσκει τρόπο να δικαιωθεί για τα παραπτώματά του
Ο πώχει τη μύγα σκιάζεται
(1957)
Τον καλόν καιρό και την καλή μέρα να τα τσουβαλιάζεις
(1957)
Ερμηνεία: Να επωφελείσαι από κάθε ευκαιρία και μάλιστα από τις καλοκαιρίες για δουλειές του υπαίθρου
Θα το κάνεις και θα πείς κι' ένα τραγουδάκι
(1957)
Όταν έδειχνε κανείς διαθέσεις να αποφύγει κάποια ενέργεια
Στα καλά καθούμενα
(1957)
Όταν γίνεται κάτι απροσδόκητα
Να με κάψει ο Θεός
(1957)
Ερμηνεία: Είδος όρκου
Να 'χει πουτάνας ριζικό και ακαμάτρας μοίρα
(1957)
Η πρώτη κάποιον καλόν θα μπλέξη κι η δεύτερη μη κάνοντας καμμιά δουλειά, στολίζεται και χτενίζεται κι έτσι πετυχαίνει το σκοπό της
Χρυσά μου χέρια στα ξένα αλεύρια
(1959)
Εύκολα κι αλύπητα ξοδεύει κανείς το βιός που δεν έκαμε κόπο να τ' αποχτήση
Θα σι βάλου στ' ν κουρφή
(1957)
Την θέσε κουρφή δηλ στην άκρη στο τζάκι ή στη γωνία, την θεωρούσαν ως την τιμητικώτερη θέσι
God delays, but does not forget=Ο Θεός αργεί, αλλά δεν λησμονεί
(1959)
Βουλγάρικη παροιμία
Ου λύκους έχει του σβέρκου χουντρό, γιατί κάνει τ'ς δ'λειές μαναχός τ'
(1956)
Λέγεται για τους άξιους που δεν αφίνουν τη διεκπεραίωση μιας εργασίας σ' άλλους αλλά την κάνουν οι ίδιοι και γι' αυτό γίνεται η δουλεία τους άρτια
Αντάμα κουβεντιάζομε κι' αχώργι' ακούμε
(1953)
Όταν κανείς, ενώ φαίνεται ότι παρακολουθεί μίαν ομιλίαν, δεν δίδη προσοχήν και δεν αντιλαμβάνεται το περιεχόμενον αυτής, λέγομεν την ανωτέρω φράσιν
Άλλο είν' το κάτσε – κάτσε κι' άλλο το μανικοτράβα
(1953)
Ερμηνεία: Αι φιλοφρονήσεις και αι φιλικαί διαθέσεις προς ένα τον οποίον επιθυμούμεν τάχα να φιλοξενήσωμεν και περιποιηθώμεν είναι πολλάκις προσποιηταί
Κάηκ' η μπάμπω στο κουρκούτι ...φυσάει και το γιαούρτι
(1953)
Ερμηνεία: Ενίοτε ο άνθρωπος παίρνει τέτοιον φόβον, ώστε λαμβάνει τα μέτρα του και εκεί όπου ουδεμία απολύτως ανάγκη φόβου παρίσταται
Καλημέρα χώρια του
(1953)
Λέγεται επί των ανθρώπων των ευυπολήπτων, των αξιοπρεπών, των αδιαβλήτων, τους οποίους και ιδιαιτέρως πρέπει κανείς να χαιρετά, όταν ευρίσκονται ομού μετ' άλλων, δια να φαίνεται ούτω η τιμητική διάκρισις
Κάμε το καλό και ρίξ' το στο γιαλό
(1953)
Εις πάσαν ευκαιρίαν πρέπει ο άνθρωπος να κάμνη καλωσύνην χωρίς να λαμβάνη υπ' όψιν που αυτή απευθύνεται
Χαρ σαμού θωρώ αν gαό, τα τάρτε μ' εν' gατό
(1951)
Κάθε που βλέπω κάτι ωραίο, τα ντέρτια μου γίνοντ' εκατό//Αυτό τολέγαν και στο χορό οι Φαρασιώτες για τις όμορφες
Η καλημέρα εν' dου Θεού
(1951)
Ερμηνεία: Η καλημέρα είναι του Θεού//Το πρωί που ξυπνούσαν οι Φαρασιώτες, προτού πλυθούν και κάμουν το σταυρό τους, δεν έλεγαν καλημέρα
Είσαι καό, άμα λες πουά ψέματα
(1951)
Είσαι καλός, άλλα λες πολλά ψέματα
Τ' οψάρ ασ' σό κεφάλ βρωμά
(1951)
Τί σού λείπει κασσιδιάρη; Μαργαριταρένια σκούφια
(1953)
Λέγεται εις εκείνους, οι οποίοι έχουν αξιώσεις και απαιτήσεις προς απόκτησιν σπουδαίων πραγμάτων, μη συμβιβαζομένων προς την όλην κατάστασίν των
Τη δουλειά της νύχτας τη γλέπ' η μέρα και γελάει
(1953)
Γίνεται πάντοτε καλύτερα μια εργασία εν καιρώ ημέρας, παρά εν καιρώ νυκτός
Τοχ' μοναστήρ' το σπίτι του
(1953)
Λέγεται δι' εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι από αβρότητα και φιλανθρωπίαν περιποιούνται και φιλοξενούν τόσον τους ξένους όσον και τους αναξιοπαθούντας
Δε βλέπει πέρ' απ' τη μύτη του
(1956)
Είναι απρονόητος
Είναι στα μαχαίρια
(1956)
Είναι θανάσιμος εχθρός
Θα σου φάω το μάτι
(1956)
Θα σ΄εκδικηθώ
Πέντε μήνες ένας κόμπος πέντε κόμποι ένας μήνας
(1958)
Ερμηνεία: Επί των σπαρτών τα οποία αναπτύσσονται αποτόμως τον Μαρτιον
Όσο μένει η πίττα τόσο και καλός μουσαφίρης την τρώει
(1959)
Όσο μένουν ωρισμένα πράγματα, τόσο και παίρνουν αξία
Η παλαβουμάρα δεν πάει στα κλαριά
(1956)
Μωρία = παλαβομάρα
Μπήκι ο λύκους στ' άντιρα
(1956)
Όταν πεινάει πολύ κανείς
Από του λύκου το στόμα γλύτωσε
(1956)
Σώθηκε από μεγάλο κίνδυνο
Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει
(1956)
Για ένα που αυτοεπαινείται
Αλί στα μαρτιοκλάδευτα και στ' απριλοσκαμμένα
(1956)
Εκλαδεύτηκαν Μάρτιο, εσκάφτηκαν Απρίλη
Με ξένον σερ οφίδ κι πιάσκεται κι αν πιάσκεται σε φίδ' πα κρίμαν εν
(1953)
Με ξένο χέρι φίδι δεν πιάνεται κι αν πιαστή κρίμα στο φίδι
Το μάτι είναι αχόρταγο
(1956)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Να μη χαρώ το φως μου
(1956)
Η μοίρα μου το νάντρα μου ως θέλει μου το γκάμνει
(1957)
Ολα δηλαδή τα κυβερνά η μοίρα και αυτόν τον σύζυγον
Κουκκιά 'φαες και κουκκιά μαρτυράς
(1957)
Δηλαδή όπως σου τα είπαν τα πιστεύεις, χωρίς ιδικήν σου πρωτοβουλίαν
Ξέρ' ο βλάχος τ' έχει ο σάκκος
(1959)
Έδερνι τη γυναίκα τ' κ' είχε μια πέτρα στο σακκούλ'.
Ήρθε ο κόμπος στο χτένι
(1959)
Ομοία: Το χτένι θα κοπή
Ο καλός, καλό δε βλέπει
(1959)
Κάλλιο λόγια στο χωράφι πέρι μάγγανα στ' αλώνι
(1959)
Οι πρώτοι λογαριασμοί είναι και καλύτεροι
Από τον Άη– Στρύφωνα ως την Φανερωμένη
(1959)
Δηλαδή, άλλα αντ' άλλων