Αναζήτηση
Αποτελέσματα 201-300 από 10257
Τα πουδάρια γύρσαν κι βαρούν του κιφάλ'
(1925)
Ερμηνεία: Επί ευεργετηθέντος, όστις ανταποδίδει κακόν αντί του καλού
Άσπρου είν' κι του χιόν' κι του κατ' ράν τα σκ'λιά
(1928)
Ερμηνεία: Διά να αποδείξουν ότι οι λευκότεροι κατά το δέρμα δεν είναι και οι ωραιότεροι·μάλιστα τουνατίον ότι το λευκόν χρώμα είναι τι σύνηθες και δεν προκαλεί εντύπωσιν. Τουναντίον το μελαχροινόν χρώμα ως σπανιότερον είναι ...
Δεν απόμεινε μύτη
(1926)
Ουδέν ή ουδείς απέμεινε, Από την συνήθειαν των Βυζαντινών να σχίζουν ή να κόπτουν την ρίνα των πταισάντων
Ένα χρόνον άσπορους, δέκα ερήμους
(1928)
Διά τον μη εκ συστήματος γεωργού, όστις δια την ακαταστασίαν του στερείται του αναγκαίου άρτου
Κόβ' κουρόμπλα
(1927)
Κουρόμπλα = κορόμηλα
Όριον έθος να πάη και ου παρελεύσοντος
(1920)
Ερμηνεία: Επί πάσης κακήν κακής απολλυμένου
Τουν έλατου απ' πάν' αρχινάν κι' τουν καθαρίζνι, όχ' απ' κάτ' για να μπουρούν να κατίβνι ύστερα
(1925)
Παροιμία λεγομένη, όταν συμβουλεύεται η κανονική πορεία των πραγμάτων
Τ' άσπρα πρόβατα παντρεύνι τα μαύρα κούτσουρα
(1926)
Ερμηνεία: Τα χρήματα γίνονται αιτία αποκαταστάσεως και της μάλλον δυσμόρφου κόρης
Το 'βαλα τη φλόγα
(1929)
Το παρημέλησα τελείως
Μαζεύτηκε σαν το ασουγιά
(1924)
Προς δήλωσιν του υπό ασθενείας ή γήρατος κυτρωθέντος
Δεν κατεβάζει η κούτρα του!
(1924)
Είναι κουτός, κυρ' δεν είναι επίνοητικός
Και την κόττα και την πόρτα
(1928)
Ερμηνεία: Επί μη αρκουμένου εις μίαν ωφέλειαν προκειμένου να εκλέξη μεταξύ δύο αποκλειομένης της ετέρας
Μώρ ασουραύλιστη κι' ατουμπάνκτη! Εμένα με σουραβλίσανε και με τουμπανίσανε!
(1924)
Κατά τους Γελλινιώτες, όταν εν Καρυά γυνή τις ερίζει προς άλλη από τους γάμους και οποίας δια πένθοι ή άλλον λόγον δεν έπαιξαν μουσικά όργανα, την ονειδίζει με τ' ανωτέρω
Άρτσι βούρτσι
(1926)
Λόγια που δεν λέγονται, απρεπή και ανακατωμένα
Άρτσι βούρτσι
(1926)
Αρμενική
Ούλις οι αστένειες κουλάν, μουνάχα ένας τσακ΄σμός δεν κουλάει
(1926)
Τσακ'σμος = σπάσιμο, θραύση
Μου κάθισε αγκάθι
(1925)
Επί συνεχούς ενοχλήσεως
Και τα φτωχά τρανεύουνε και τ' αρφανά βαστιούνται, και τάρημα παντρεύονται κι οι χήρες κονομιούνται
(1929)
Φρασεολογία παρηγορητική, λεγομένη πολλάκις κι ως μοιρολόγι, καταδεικνύουσα την πρόνοιαν του Παντοδυνάμου Θεού περί των πλασμάτων αυτού και ιδία των αναξιοπαθούντων
Να σε φυλάη ο Θεός από καινούργιον άρχοντα κι' από παλιό διακονάρη
(1929)
Ο πρώτος θρασύς και υπερήφανος, ο δεύτερος πονηρότατος και κόλαξ, αμφότεροι δε ενίοτε κακοί και επικίνδυνοι
Δέ δίνει ούτε τις ψείρες του
(1926)
Χαρακτηρισμός του γλισχρού, του φιλαργύρου
Τόδονη τς αστραπής κι του πύρ
(1925)
Παροιμ. Φρασ. λεγομένη επί του αστόχως διαχειρισθέντος υπόθεσιν τινα
Κόβει χοντρές
(1927)
Φράσις σημαίνουσα υπερβολήν
Αρχόντεψε ο αϋφαντής και πάει στα ουράνια, και κρέμοντ' απ' τον κώλο του μασούρια και καλάμια
(1924)
Λέγεται για ανθρώπους που υπερηφανεύονται όταν πλουτίσουν
Πολλοί πεθαμένοι στέκουν στου αρρώστου το κεφάλι
(1922)
Επί των επισκεπτομένων ασθενείς και τελευτώντων προ του θανάτου αυτών
Όποιος ανακατώνεται με τα πίτυρα τον τρών' οι κόττες
(1922)
Αναάλογος τη : “μαζί με το ξερό καίει και το χλωρό”
Τί παλεύετε καί φρίζει ο κόσμος; Μιά βολά ο ένας, μιά βολά ο άλλος!
(1925)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Αυτός κόβει κάτι ρέπες!
(1924)
Λέγει μεγάλα ψεύδη
Οι αρρώστιες bαίνουν με το σακκί και βγαίνουν με το βελόν'
(1922)
Επί των νόσων ως δυσεκβλήτων
Των αρχόντων τα παιδιά με την ακουή παντρεύονται
(1928)
Η παροιμία λέγεται επί της φήμης
Παστρική καλή μου νύφη το παπουτσι στο τσουκάλι
(1922)
Ερμηνεία: Επί ρυπαρών και ανεπιτηδείων
Όνομα κι μη χουριό
(1922)
Ερμηνεία: Όταν κατακρίνης τινα ως μη ηθικόν, μη αναφέρης το όνομά του, ομιλεί γενικώς
Μη γυρεύεις της μάννας σου τα χάδια
(1924)
Μη γυρεύεις μεγάλα πράγματα, μεγάλες καλωσύνες, μεγάλες περιποιήσεις
Όποιος ανακατώνει μέλ΄, αγλείφει τα δάχτυλά του
(1922)
Ερμηνεία: Επί των οφειλομένων εξ υποθέσεων και επιχειρήσεων, ων μετέχουσιν
Κει που έβαλε ο γνωστικός το μάτι, έβαλε ο ζουρλός το χέρι
(1924)
Πολλά τα οποία ο φρόνιμος επιθυμεί αλλ' εκ σεβασμού ή άλλου τινός αποφεύγει, εκτελεί ο τρελλός
Δε βλέπει τη μύτη του από το μεθύσι
(1925)
Ερμηνεία: Επί οινοπότου
Κεραμίδια που δεν τρέχουν μην τ' ανακατώνης
(1922)
Ανάλογον με το: Μη κίνει κακόν ρυ κείμενον
Άμ θα γυρίση ο σβώλος !
(1924)
Θα γυρίση ο τροχός της τύχης και οι ευτυχούντες τώρα θα δυστυχήσουν και οι δυστυχούντες θα ευτυχήσουν
Εννιά βολές μέτρα και μια κόβε
(1929)
Αι σοβαραί αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνωνται βεβιασμένα, αλλ' αφού εκ των προτέρων υπολογίζωνται και σταθμίζωνται όλαι αι συνέπειαι αυτής
Στη χούρχουρη του μύλου
(1927)
Φράση χρησιμοποιουμένη ως απάντησις εις μωρολογούντας
Κάμε καλό να σ' εύρη κακό
(1929)
Ή βάρ' το τ' αρχοντόϊπουλο, ή μη το μαγαρίζεις
(1929)
Εις σπουδαίας περιστάσεις του βίου του ο άνθρωπος πρέπει να συμμορφώνεται αναλόγως με την σπουδαιότητα αυτών, ώστε η εμφάνισίς του να είναι καθ' όλα αξιοπρεπής. Τα ημίμετρα και η επιφυλακτικότης πρέπει να αποκλείωντα
Τ' άστρα πιάνει
(1924)
Αρνιέται κάτι, διαμαρτύρεται
Κακή αρχή κακό τέλος
(1920)
Τάσπρα ξυπνούν τον αωϊάτη
(1928)
Ο τάδες δε δίνει μήτε τη θέρμη του
(1924)
Είναι πολύ φιλάργυρος
Άσπρα θέλει το κεσέμι και τα θέλει και πεσίνι
(1920)
Άσπρα=χρήμα
Η κατάρα καταρωτά κι όπου 'ναι δίκιο πιάνει
(1928)
Καταρωτά = ερωτά πολύ
Άσπρο χαρτί, μαύρο μελάνι
(1929)
Ερμηνεία: Ινεπ. Ειρωνικώς επί παροχής απέναντι του χρέους χρεωστικού ομολόγου
Ατζαμής κι ο παλαλόν έναν είν'
(1929)
Ο αρχάριος κι ο παλαβός είναι ένα πράμα
Άστρα κουρτά
(1929)
Άστρα καταπίνει, Χαλδ. Ιδέ 239
Εξήβεν ασπροπρόσωπος
(1929)
Ερμηνεία: βγήκε ασπροπρόσωπος
Κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά υστερνός στη Ρώμ'
(1922)
Ερμηνεία: Επί δοξομανών
Ένας κόμπους π' λυέτι μι τα χέρια, γιατί θα τουν λύσου μι τα δόντια
(1926)
Όταν ενα πράγμα γίνεται εύκολα, διατί να μεταχειριστώμεν μέσα πολύπλοκα
Ξέρει το μάθημά του απ' όξου κι ανακατωτά
(1922)
Ερμηνεία: Επί των καθ' υπόδειξιν λαλούντων και δρώντων
Μωρέ άσπρου δουλεία να μην κάνη το κοιλιόρεμα
(1920)
Άσπρου πράμα δεν έγινε φέτο. Εις το ενού λεφτού δουλειά δε σου κάνει, έχομεν την μετάφρασιν μετά τον εξαφανισμόν του τουκ. Άσπρου
Παρά τυροπάππουλα κι' όξω κώλος, πειο κάλλια 'γριοξυλοκέρατα και μέσα κώλος
(1929)
Ερμηνεία: Επί των ευχαριστουμένων ζην δια ξηρού άρτου μετ' ειρήνης ή των εχόντων πλούτη πολλά μετά διχονοιών
Κι αυτός κακό χειρόβολο κι εγώ κακό δεμάτι
(1926)
Ερμηνεία: Επί των ομοιβάθμως δυστρόπων και εξίσου εριστικών
Άστραψ΄ απ΄ το Ζάλογγο βάλε μέσα τ' άλογο
(1926)
Εννοεί το Ζάλογγο (Άνω και Κάτω) της Παραμυθιάς. Η λαΐκή μετεωρολογία παρετήρησε ότι άμα αστράφτει από εκεί, θα έχομεν βροχήν
Ασήμαδος γίνητσε
(1924)
Επί ανθρώπου, (εξηφανίσθει)
Ασταύρωτο κορίτσι
(1924)
Άπιαστο, διαβολεμένο
Πουλλοί νικροί κάθουντι στ' αρρώστου το κιφάλι
(1923)
Δηλαδή, εγγίζη ο θάνατος
Αυτό είνι λύσι μ' απού δω κι δέσι μ' απού κει
(1926)
Όταν τις ευρίσκεται εν εξαρτήσει και δουλεία και μόνον κύριον αλλάσσει
Κατά τόν πασά τ' ασκέρι
(1923)
Αστέρι έπεσε ψυχή έσβησε
(1924)
Προλήψεις επί διαττοντών
Εσ' είσ' ωρέ Ζήκο; Εγώ είμ' ωρέ Τζιάμπο
(1929)
Ο χρόνος μεταβάλλει τήν φυσιογνωμίαν τού ανθρώπου τόσον, όσον μετά μακράν αποδημίαν καί αυτοί οι αδελφοί δέν γνωρίζονται όταν συναντηθούν
Αυτός κόβει κάτι χοντρές
(1924)
Λέγει μεγάλα ψεύδη
Εγώ γελώ τους δώδεκα και χίλιοι γελούν με μένα
(1929)
Κακόγλωσσοι και χλευασταί είναι συνήθως εκείνοι που έχουν τας περισσοτέρας κακίας και τα περισσότερα ελαττώματα
Ζήσε, μαύρε μου, να φας χλωρό τριφύλλι
(1929)
Μια κατάστασις σώζεται μόνο εις την κατάλληλον εποχήν, ενώ η άσκοπος έχει ως συνέπειαν τον βέβαιον όλεθρον