Αναζήτηση
Αποτελέσματα 501-600 από 5200
Έναπ παιϊ εν αρφανεύγ' από πατέρα
(1935)
Δηλαδή, η στέρησις κυρίως της μητρός και ουχί του πατρός είναι η αληθινή ορφάνια
Ορφανό αρνί και κόσκινο κγουϊρούχμε; (κι ουρά σαν το κόσκινο;)
(1938)
Επί του ασυμβιβάστου της πολυτελείας προς την πενίαν
Εβκαλέμ με άσσον τζαί τριαντάνα
(1940)
Εκ του σχετικού παιγνιδιού με χαρτιά
Δος του πέντε παράδες ν' αρχινά και δέκα να μη δίνη
(1907)
Φλύαρος
Σ' έχου χουνέρι κάβουρα να πουρπατείς στα κάρβουνα
(1929)
Συλλογή Πελίς – Αβέτ
Ποιός αγοράζει γουρούνι στο σακκί;
(1912)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Ούτε τ' θιρμασιά τ' δε δίν'
(1915)
Πολλοί νεκροί που κάθονται σ' αρρώστου το κιφάλ'
(1961)
Αικατερίνη Μάντζου, ετών 36, του δημοτικού
Και τα ορφανά πορεύονται κ' οι χήρες 'κονομιώνται
(1961)
Χρυσαυγή Στ. Διαμάντη, ετών 66, αγράμμ.
Είπεν ο γάαρος του πετεινού τζιεφάλα
(1951)
Είπε ο γάϊδαρος του πετεινού κεφάλα
Έχει νέφτι 'ς το κώλο
(1916)
Ερμηνεία: Επί αεικινήτων
Γελά κι ο νοικοκύρης σαν νάναι μισαφίρης
(1909)
Αυθάδειας, αναισχυντία
Βγαίνω 'ς το κλαρί
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Πότε πίττα μέ τυρί, πότε πίττα μοναχή
(1959)
Για τον πτωχό που στερούνταν και περνούσε όπως, όπως
Σαν του μυλωνα την πίττα
(1959)
Για δουλειές ασυλλόγιστες και αλογάριαστες.
Παντρεύκ' ο ορφανός, χάθη' η νύχτα
(1902)
Ερμηνεία: Οι πτωχοί πάντοτε είναι ατυχείς
Να είχα Πάσχα νατρωγα, ξέπασχα να φόριγα
(1909)
Πενία
Πότε πίττα και φακή πότε πίττα μοναχή
(1909)
Άρτον κι ξηρόν
Αν κάνανε ούλες μυίες μέλ' θα κάνανι κι τα νταβάνια
(1914)
Σημείωση: Νταβάνι = είδος εντόμου
Βάλε το καρυδόφυλλο και φάε την εβδομάδα
(1938)
Μια εβομάδα μετά την πεντηκοστή είναι η αποκριά, δηλ. Πρώην πασχαλινή μια βδομάδα από μη άμα βάλουν το καρυδόφυλλο
Του κυνηγού το σπίτι έρημο και του ψαρά πεντέρημο
(1959)
Δηλαδή των κυνηγών και των ψαράδων τα σπίτια δεν βλέπουν προκοπή
Αστιβές στον τράφο νάτσι μέσα
(1928)
Δεν είναι δηλαδή κλαδί ή αστοίβη να στερεωθή στον τράφο
Τσίdα – φούdα και τάσπρα πόυdαν
(1931)
Λέγεται για τους περήφανους
Ο καθένας τη -μ – πορδή του μοσχοκάρυδο την κάνει
(1916)
Δικαιολογίαν εγωϊστών
Δικό μας είναι το πανί, δικό μας και το χτένι, κι η κόρη που το υφαίνει
(1909)
Ιδιοκτησία
Άσπρα μαλλιά μαύρα γαμήσια
(1914)
Ερμηνεία: Επί των εχόντων τι απερισκέπτως, κακά δ΄αποτελέσματα εχόντων
Πνίγεται σ' ένα ποτήρι νερό
(1959)
Στά μικρά καταγίνεται
Σε πουλεί και σ' αγοράζει
(1959)
Είναι πολύ ξυπνός και θα σε γελάση
Δεύτε προσκυνήσωμεν
(1959)
Θα αρχίσουμε πάλι πο την αρχή
Αρχοντικά πορεύγουσαι σα bοθ σου πιειάνει κιόλα
(1925)
Να βαδίζης περήφανα, να μην ανακατεύεσαι σε προστυχοδουλειές, καθώς σου πιάνει να βαδίζης
Η μικρή η τούφα έχει το λαγό
(1953)
Σαράντα γρόσσια τ' άλογο εξήντα το σαμάρι
(1928)
Όταν το ήττον σπουδαίον έχη μεγαλύτερον αξίαν εκείνου άνευ του οποίου είναι άχρηστον το ήττον σπουδαίον
Πλειότερο ψωμί τρώγεται με το λάδι (ομόνοια) παρά με το ξύδι (γκρίνιες)
(1930)
Παρεμφερής μέλι
Τον γάδαρον τον κόντρην τσηλάτον σάμα
(1940)
Συλλ. μαθητής Ευάγγελος Γεωργίου
Όποιος πηγαίνει στήν εκκλησιά καί καπνίζεται πρέπει καί νά λιβανίζεται
(1909)
Επί κακής διαχειρίσεως τών επιτρόπων
Το γαούριν μιαλινίσκει τζιαί το στρατούριν μιτσιανίσκει
(1953)
Όσον τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσον και τα έξοδα των γονέων γίνονται περισσότερα
Μαλώνουμε, συνυφάδα; Στα νύχια στέκουμαι
(1939)
Όταν δυό είναι έτοιμοι για καυγά
Στο οφίδ' και ορφάν' καλό μην κάμνης διότι θα σε δαγκώσουν αργότερα
(1962)
Οφίδ' = φίδι
Πότε πίττα και φλασκί, πότε πίττα μοναχή
(1922)
Ερμηνεία: Επί της ασταθείας της τύχης
Κάθ' αρνί από το ποδαράκι του
(1938)
Ερμηνεία: Καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του
Το κρασόβρεμα το γέρο, το λιανολίθαρο τον τοίχο
(1907)
Στηρίζει
Που τάβρ', ας τα κλαίη
(1963)
Σημαίνει αδιαφορία
Εγώ λέγω καλημέρα, κ' ικείνο, σπέρνω πολλά (φασόλια)
(1938)
Ερμηνεία: Επί των λεγόντων άλλα αντί άλλων
Αν αρτυθώ, να φάω αρνί
(1938)
Αν κάμω καμμιά πράξη, είτε καλή, είτε κακή ναν' τουλάχιστον μεγάλη
Σαν της παλαβής τα μαλλιά
(1922)
Φύρδην μείγδην
Κλαίς τονε τον αρφανό κι ας είν' και με τα ένια
(1925)
Αρφανό = ορφαν
Έκατσ' η πομπή 'ςτο διάβα και γελάει με τσου διαβάτες
(1917)
Δια γελοίον περιπαίζοντα τους άλλους
Αυτά ναν τα ειπής στη χούρχουρη του μύλου
(1918)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Τον κύτταξ από την κορφή ως τα νύχια
(1907)
Παρατηρητικά
Ακόμα δεν καβαλλίκεψε τα ποδάρια του τάραξε
(1915)
Ερμηνεία: Εις την γένεσιν της παροιμίας ταύτης αφορμήν έδωκε τις ο οποίος πριν αγοράση ίππον και ιππεύση εκίνει τους πόδας ως έχων αυτούς εις τους αναβολείς
Μιλήσανε του ευγενή τσ' απηλοήθη πούειχε
(1914)
Δηλαδή η ισχύς του πλούσιου
Ατσονdου μη νοίζεσαι το κρύο 'α σε πάρει ταρνά
(1951)
Τόσο μην ανοίγεσαι το κρύο θα σε πάρει γλήγορα
Ο Μάρτης ο γδάρτης, κι' ο παλουκοκάφτης
(1963)
Ερμηνεία: Ο Μάρτης κάνει δριμύ κρύο