Αναζήτηση
Αποτελέσματα 101-200 από 591
Πάντα τα πονηρά πουλιά πιάνονται από δυό φτερά
(1891)
Σημείωση: Είληφεν η παγίς τον μυν
Αν έχ' ο σκύλλος 'σπίτι, έχει κι' ατσίγκανος προφήτη
(1896)
Επί απίστων
Κατά σένα φφούρνομ και τα παξιμάδια σου = Tel maitre tel valet
(1895)
Σημείωση: Παρεμφερής: Κατά τον Μαστρογιάννην κλπ.
Έχει κι' ο κόρακας γενιά κι' η αχελώνη (γ)ένεια
(1893)
Επί ασήμων
Που σηκωθή με το θυμό με τη ζημιά καθίζει
(1893)
Περί των οξύθυμων
Είδα και πολλούς σπανούς μ' είχαν κάπου κάπου τρίχα
(1895)
Ερμηνεία: Προς αναιδεστάτους
Όποιος πλερώση εμπροστά, δυό φορές τρώει
(1892)
Ερμηνεία: Καθόσον ακολούθως ο λαβών τά χρήματα και ών ασυνείδητος και το πράγμα δυσκολεύεται να δώση και τά χρήματα να επιστρέψη
Ξεσκωτίστηκα 'ς τα γέλια
(1893)
Ερμηνεία: Επί υπερβολικού γέλωτος
Μπαΐλισα 'ς τα γέλια
(1893)
Ερμηνεία: Επί υπερβολικού γέλωτος
Δουλεύει σαν τ' αλόγο
(1893)
Θα κόφς το κιφάλιν αθες και το κιφάλιν αθε
(1895)
Ερμηνεία: Ταύτην την φράσιν λέγοντες εννοούμεν του ανδρικού αιδίου την κεφαλίν, δηλαδή δεν δύνασαι τίποτε να κάμης
Κόφτ' αλάφια
(1893)
Ερμηνεία: Είναι τερατολόγος και φλύαρος
Πως πάν οι στραβοί στον Άδη; Βλέποντας ένας τον άλλον
(1894)
Γλέποντας
Έχω τον άσσο μου
(1893)
Έχω τον σκοπόν μου
Κει που βρέξ, μαυρίζ', κεί που χειμάσ' ασπρίζ'
(1893)
Ερμηνεία: Εκ των εξωτερικών σημείων δύναται να συμπεράνη περί της εσωτερικής καταστάσεως
Ακόμη [δ]έν εθώκαμε[ν] κ' οι πετεινοί κουκίσαν
(1891)
Ερμηνεία: Επί απροόπτων
Ήτο(ν) κι άσουρα τ' αρνιά είχαν και πλατυάν ορέαν
(1893)
Επί των καμπορρημονόντων
Τ' αρσενικό σφαχτό του λύκου (ή του μαχαιριού)
(1894)
Επί των κινδύνων ους διατρέχουν τα άρρενα
Άδεια κοιλιά, τρα(γ)ού(δ)ια δεν ηξεύρει
(1896)
Ερμηνεία: Επί των αδιαθετούντων
Τα ζύια τση νύχτας
(1893)
Ερμηνεία: Μεσονύκτιον
Απ' του βουβό του πουτάμι να φουβάσι
(1893)
Ερμηνεία: Πρέπει να φοβήται τις μάλλον τον σιγώντα ή τον βοώντα. Διότι ως ο μεν κροτών ποταμός ποιεί τινα προσεκτικόν, ο δ' ήσυχος απατην παρασύρει, ούτω ο βοών άνθρωπος ποιεί τινα να προφυλάσσηται, ο δε σιγών δύναται να βλάψη
Του κόσμου το νεγέλασμα τον κόσμο νεγελάται
(1894)
Ότι συνήθης οι άξιοι γέλωτος γελώσε τους άλλους
Άλλος δρώνει κι' αποδρώνει κι' άλλος χαροκοποτρώει
(1893)
Ερμηνεία: Επί των ασωτευόντων εκ κληρονομίας. Χαροκοποτρώει = ασωτεύει
Η αρρωστιά κι η αρχοντιά γνωρίζεται που τα μακρυά
(1893)
Καρπάθου
Έσταψε μπουμπούνισε, πάλε καθάριος νότος
(1894)
Ερμηνεία: επί των μετά τρικυμίαν πάλιν νότιον άνεμον πνέουντος
Πάει ντρέττα σαν του καβρού τη χαχάλη
(1892)
Ερμηνεία: Αλληγορικώς επί των παρεκτρεπομένων
Όσα σερνει η σκούπα
(1890)
Παίρνει κι' από τη μύγα ξύγκι
(1893)
Ερμηνεία: Επί αισχροκερδών και πλεονεκτών
Νε σκόρδο έφαϊ, νε σκουρδές μυρίζ'
(1891)
Ερμηνεία: Επί των αρνούμενων τι παντελώ, και απονιπτοντων τας χείρας αν και γνώσκοντων τα καθέκαστα της περί της ο λόγος πράξεις
Δεν παίρνεις χρυσό μήλο από το χέρι του
(1891)
Υπονοείται: Τόσον κακήν ασθένειαν έχει
Μουλώξτι τώρα, του Ουβρούθ θα γιννηθή
(1891)
Ερμηνεία: Όταν επιβάλληται δια να ειπή τις ασήμαντον τι, υπάρχει παράδους καθ' ήν κατά τον τοκετόν Εβραίας τινός επιβάλλεται αυστηρά σιωπή
Δε(ν) την επήρε τ' άστρο(ν μου τη(ν) περαματαριαν σου
(1896)
Επί των μη ευνοούντων
Ο κουτσός με τόνα πόδι και με τ' άλλο καλαπόδι
(1891)
Καλοπόδι = ξύλινο πόδι
Τι ασπρόχαρος έρθε τώρα
(1893)
Ασπρόχαρος λέγεται εκείνος που δεν επιφέρει θλίψιν πολλή στους συγγενείς
Χαίρω, μάνα, τον υιό σου κι΄α(δ)ερφή τον α(δ)ερφό σου
(1893)
Επί των αγαλλυομένων εκ υποδοχής οικείων
Άναψε κερί και βρες με
(1891)
Ερμηνεία: Θα φύγω, θα φύγω κρυφά. Π.χ. Αν βαστάξη καμούσον καιρό αυτό το κεσάτι, άναψέ κερί και βρες με
Καν το λαγό καλό μη σηκωθή και φύγη
(1894)
Ερμηνεία: Τους εξαπτομένους επί τη προς ωφέλειαν αυτών συμβουλή των άλλων
Έκαμε μιαν τρύπαν 'ς το νερό
(1895)
Απ' του Νώι τουν κιρό κουβεντιάζς
(1893)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Άσπρος ούλλος μαύρος ούλλος, ούλλοι γάου γάου κάμνουν
(1894)
Ερμηνεία: Λευκοί κύσες μαύροι κύσες όλοι γκάου γκάου κραυγάζουν
Ου κόσμους τόχει άργανου κ' ημείς λιανή κουβέντα
(1893)
Ερμηνεία: Επί των κρύφα λεγόντων τι, ενώ είναι πασίγνωστον
Σώσον Κύριε
(1894)
Ερμηνεία: Δι' ανθρώπους κακούς
Κοντό πουλάρ πάντα πουλάρ
(1893)
Πέντε μήνες ένα κόμπο, ένα μήνα πέντε κόμπ'
(1891)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Α εν αστράψη ε βροντή κι α ε βροντήσ' ε βρέχει
(1893)
Τίποτε δεν γίνεται χωρίς αιτία
Άσπρος γεννιέτ' ο κόρακας και κότσινος μαλλιάζει τσαι μαύρος κατασταίνεται τσαι του τσουρού του μοιάζει
(1895)
Ερμηνεία: Δηλοί ότι η κακή φύσις δεν μεταβάλλεται
Απάν ώτ με αστράφτ και μη βρόντος
(1896)
Ερμηνεία: Επί αντικειμένου λίαν προσφιλούς
Ο λεϊλεάκον το στούδ ξαμόν κ' επεκώ βουκούται άτο
(1896)
Ερμηνεία: Παντός επιχειρήματος δέον να προηγήται ωρίμος σκέψις
Τα γένεια τ' στη χαμελέτεν έσπρυσαν
(1896)
Ερμηνεία: Επί γέροντος ουδεμίαν ικανότητα και εμπειρία έχοντος
Έκαμε μια τρύπα 'ς το νερό
(1892)
Ερμηνεία: Ουδέν
Α(ν) δεν αστάψη δε(ν) βροντά κι α(ν) δε(ν) βροντά δεν βρέχη
(1896)
Ότι ουδέν επέρχεται άνευ αιτίας
Άρχοντα για δέρνε τον για μη τον δοκιμάζης
(1891)
Ερμηνεία: Κρέα χελώνη ή φαγείν ή μη φαγείν
Κάνει τρύπα 'ς το νερό
(1894)
Ερμηνεία: Επί ματαιοπονούντων
Τα ΄χει αστρίτσια
(1893)
Ερμηνεία: εννοείται τα μάτια, δηλαδή σαν του αστριτσίου (όφεως) και λέγεται επί των ευφυών
Έλα απούν' αρρουστημένη σε'καμα αυγά και μέλι
(1890)
Λέγεται περί εκείνων, οίτινες πάντοτε προσποιούνται ότι είναι ασθενείς δια να τοις περιποιώνται τρυφερώτατα
Δε τη έπηρε τ΄ άστρο μου την περεματαριάν σου
(1893)
Επι των μη ευνοσύντων τινά
Ας μπη κι' ας τα φάη κι' όλα
(1897)
Ερμηνεία: Λέγεται περί εσχάτης απελπισίας
Άψε κερί νάβρης το τειαφοκέρι
(1891)
Ερμηνεία: Ειρωνική εν περιπτώσει απωλείας των θειαφοκηρίων ότι αμηχανεί της μη δυνάμενος ν΄ανάψη πυρ ή φως. Μεταφορική εποί των στερουμένων σπουδαίου και λίαν αναγκαίου παράγοντος προς επιτυχίαν επειγούσης επιχειρήσεως και ...
Κάταρα καταρωτά κι ώπου είναι δίκιον πα
(1895)
Ερμηνεία: Τουτέστι ότι αι δικαιολογημέναι κατάραι ισχύουσι
Το τσινιάρικον μουλάρι σε παραχωριό πουλιέται
(1893)
Ότι τα ευτελή πράγματα πωλούνται όταν είναι άγγυντα
Γυρίζει γυρίζει το σιτάρι, στον μύλο θα πά
(1895)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Κ΄έτσ΄ μουσκημένα κ΄ ετσ΄ βριμένα
(1894)
Ερμηνεία: Και κατά τον ένα και τον άλλον τρόπον ήσαν πάντοτε εντός μεγάλου κινδύνου, ου αδήνατον να αποφύγην
Ούλ' οι γύφτοι μια γενιά
(1890)
Η γριά σαν το πάθ', βάλλ' και το φορκάλ' πίσ' απ' την πόρτα
(1897)
Δις εξαμαρτείν ούκ ανδρός σοφού. Από παραμύθι
Σκύλλοι που την ράχην σου
(1895)
Ερμηνεία: Λέγεται προς φαγόντα ερωτώμενον αν καλώς έφαγε και αποκρινόμενον καταφατικώς
Έχ' ο θεός για της αρφανής το(ν) παυτόν
(1893)
Ο θεός προστατεύει τους απροστάτευτους
Είναι κι άσουρος αρνός έχει και πλατέαν ορέαν
(1893)
Επί των καμπορρημονόντων