Αναζήτηση
Αποτελέσματα 201-263 από 263
Καθένας εις το είδος του έχει και την αξιάδα
(1889)
Επί των ευδοκιμούντων εις το επάγγελμά των
Όσον καιρό μ' ωρμηνεύεις, ταττά μου, τόσες μύγες έχαψεν ο σκύλος
(1889)
Ερμηνεία: Επί των αδιαφορούντων εις τας συμβουλάς των ανωτέρων και γονέων
Εις του Εβραίου φάγε και εις του Αρμενίου κοιμήσου
(1889)
Ερμηνεία: Παρ' Εβραίους τρώγουσι καθαρά και παρ' Αρμένιους κοιμώνται καλά
Φθάνει μια φορά να σου περάσ' ο ποντικός από τα γένεια
(1889)
Ερμηνεία: Επί των άπαξ υποχωρούντων εις τους χλευασμούς και ύβρεις των άλλων και διαρκώς έπενται τα αυτά πασχόντων
Δεν το [τα] βάζει [ρίχνει] κάτω
(1889)
Ερμηνεία: Επί των επιμενόντων εις τας ιδέας των
Η αποκοπή είναι αποκαή
(1889)
Ερμηνεία: Επί των ζημιουμένων εν τη καλλιέργία ή εν σικοδομή ή άλλους έργοις όταν διδώσι ταύατ δι' αποκοπής
Όπου ο Θεός δε δίνει παιδιά, ο διάβολος δίδει ανεψίδια
(1889)
Ερμηνεία: Διότι ευρίσκει τη διάβολού του
Όσο βαρύν ένας άνθρωπος δε βαραίν ο κόσμος όλος
(1889)
Ερμηνεία: Επί των μεγάλων ανδρών
Έντεσ' ο κακός καιρός μ τον ασβολωμένο
(1889)
Ερμηνεία: Επί των κακών των συναντώντων αλλήλους κοντά το ομοίος τον όμοιον. Ανταίνω εκ του αντάω, αορ. Έντεσα , μελ. Θα ντέσω = Εμπλέκομαι
Ο φιδωμένος κοιμάται ο νηστικός δεν κοιμάται
(1889)
Ερμηνεία: Δεινόν η πείνα
Τ' άλογο δεν κουτσαίν' από τ' αυτί
(1889)
Τ' άλογο ή η καμήλα
Το ποτάμι τ' ατσιχόλου όλο αξίνες κατεβάζει
(1889)
Ερμηνεία: Επί απροσδοκήτων ατυχημάτων τα οποία δεν συμβαίνουσι πάντοτε
Δεν το χω για το ψόφο του γαϊδάρου μου όσο για τα ρωτήματα του κόσμου
(1889)
Ερμηνεία: Επί των δυστυχούντων και αναγκαζομένων ν' απαντώσιν εις τας ερωτήσεως όλων
Το φκυάρι και το σκεπάρνι χωρίζει τ' αντρόγυνα
(1889)
Ερμηνεία: Επί του αδιαλύτου των γάμων, ους ο θάνατος διαλύει
Δεν το χω πως ψοφησ' ο γαϊδαρός μου αλλά πως θα δώσω τσεβάπι του κόσμου
(1889)
Ερμηνεία: Επί των δυστυχούντων και αναγκαζομένων ν' απαντώσιν εις τας ερωτήσεως όλων
Απ' εδώ ως τα Γιάννινα γεια κυρά Γιάννινα
(1889)
Ερμηνεία: Επί των εξάφνης κ πολλάκις γινομένων φόρτωμα
Καί ς τον κουμπάρο σου τ' άλογο μή δίνεις
(1889)
Ερμηνεία: Διότι θά το κακομεταχειρισθεί
Και τ' απάντημα καλό και το ιδεί παρηγοριά!
(1889)
Ερμηνεία: Επί των τρυφερης αγαπωμένων και ευαρεστουμένων ου μόνον εις το άπτεσθαιν αλλά και εις το οράν άλλης
Μικρή αφάνα μεγάλο λαγό βγάζει
(1889)
Ερμηνεία: Επί των εκ μικρών μργάλα αξελουμένων
Αν του μυριστής πέφτ' η μύτη σου
(1889)
Ερμηνεία: Επί των πονηρών, ων η συναναστροφή φέρει βλάβην
Η μικρή η τούφα έχει λαγό
(1889)
Ερμηνεία: Επί των ωξελουμένων εκ μικρών και ευτελών φαινομένων
Τριάντα μέρες το μήνα και τσαρούχια από την πλάτη του
(1889)
Ερμηνεία: Επί την μοι την τους άλλους υπηρετούντων
Κόβει το σπαθί του από δυο μεριές
(1889)
Ερμηνεία: Επί ισχυόντων
Είναι κι άνθρωποι για τσεκίνι είναι κι άνθρωποι για κουτρίνι
(1889)
Σημείωση : Τσεκίνι = νομ. Βενετ., Κατρίνι = μονόλεπτον
Νύν απολύεις τον δούλον σου
(1889)
Ερμηνεία: Επί των εκπληρώσων μεγάλων επιθυμίαν. Γραφικόν εκ της ευχαριστίας του Σιμεώνος, οτε είδε και εδέχθη εις τας αγκάλας τον Χριστόν
Όποιος ξέρει γράμματα έχει τέσσερα μάτια
(1889)
Ερμηνεία: Διπλούν ορώσιν οι μαθόντες
Κοιμήθη το σκατό και είδε πορδόνειρο
(1889)
Ερμηνεία: Περιφρονητικώς επί των μηδέν λόγου αξιών
Δεν κλαίω το τι παθα, μον κλαίω το τι θα πάθω
(1889)
Ερμηνεία: Επί των προβλεπόντων μέλλοντα δεινά
Από του μπέη τα λαγωνικά κι από του Μωάμεθ τη φοράδα
(1889)
Ερμηνεία: Ετσί των ειρηνευομένων τους καυχωμένους επί τη καταγωγή των
Μακρύ σου λάχη σύρε το, κοντό παράσυρέ το
(1889)
Ερμηνεία: Επί των οφειλούντων να υπομένωσι τα συμβαίνοντα αυτοίς ατυχήματα
Ο άνθρωπος είναι γλυκός σαν μέλι και βαρύς σαν το μολύβι
(1889)
Επί των δια των οχληρών επισκέψεων καθισταμένων οχληρών
Όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών
(1889)
Ερμηνεία: Σπιλιάν απεχόντων των πραγμάτων και λίαν διαφερόντων αλλήλων ανθρώπων. Ηρήσις εκ του ψαλμωδού
Σαν τη γελάδα με την καρδάρα μια κλωτσιά της δίνει και τη χύνει
(1889)
Ερμηνεία: Επί καταστρεφούντων όπερ εποίησαν καλόν
Ο αποθαμένος φθόνο δε φοβούται
(1889)
Ερμηνεία: Του γαρ ουκ όντα πας είπθεν επαννείν, φθόνος γαρ τοις ζήσι προς το αντίπαλον, είπεν ο Περικλής εν τω επταφίου του. Δεινοί γαρ ανδρί πάντες εσμέν ευκλεαί ζώντι και θανόντα δ' αινέσαι
Παλιά πουτάνα καινούρια ρουφιάνα
(1889)
Ερμηνεία: Επί των μετερχομένων επάγγελμα αισχρόν μη δυναμένων δια γήρας να έχωσι το πρότερον κάκιστον επάγγελμα