Αναζήτηση
Αποτελέσματα 401-500 από 763
Δεν έχει 'ς τον ήλιο μοίρα;
(1880)
Δεκοχτώ λογιών φαγάκι όλα από κολοκυθάκι
(1880)
Χιώτικη
Μιά τουφεκιά δυό λαγοί
(1888)
Διά μιάς επιχειρήσεως διττής ωφελείας καρπούται τις
Ο διάβολος έλυωσε πολλά ζευγάρια παπούτσια όσο να τους ενώση
(1889)
Ερμηνεία: Επί των εν μεγίστη ευρισκομένων διαστάσει και ιδία συζύγων
Όλοι λένε τούτ' εκείνα κι' η αλεπού για κότες κράζει
(1889)
Ερμηνεία: Επί των πονηρών των διανοουμένων πάντοτε το κακόν
Τ' αυγά δεν τ' αλωνίζουνε, αλλά τα τηγανίζουνε
(1889)
Επί των συναρμοζόντων τ' ανάρμοστα
Έπαρε γέρου την βουλή και παιδεμένου, γνώση
(1888)
Ερμηνεία: Ο γέρων είναι επιτήδειος δια συμβουλάς ο δε παιδευμένος δια γνώσεις
Τ' ομμάτεα τ εποίαεν δέκα
(1881)
Ερμηνεία: Επί του σφόδρα επιθυμούντος και παρατηρούντος απ΄ το ασκαρδαμηκτή
Το μειζότερον ατ που κι ακούει αέτσ παθάν
(1881)
Ερμηνεία: Επί παρακονόντων εις συμβουλάς πρεσβυτέρων και εις δυστυχήματα περιπτωτόντων
Τον άεν τίναν έχω τη δόξα ατ εξέρω
(1881)
Ερμηνεία: Προς επαινούντας εαυτούς ως οικείους οίτινες γνωρίζουσι
Πορδόμυλος γυρίζει πάνω στο σπίτι
(1882)
Ερμηνεία: Ταραχή μεγάλη προξενουμένη υπό ανθρώπων
Απ' άκρη εις άκρη
(1880)
Πανταχόθεν
Κλαίνε τ' αχούρια γι' άλογα γι' αχούρια
(1889)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Και τ' άντερα που 'ναι στην κοιλιά κι εκείνα νοχλημένα είναι
(1889)
Ερμηνεία: Επί ερίδων και διανέξεων αίτινες συμβαίνουσι ως τοις οικειοτάτους
Επί παλάμη
(1889)
Ερμηνεία: Παντελής στέρησιν σημαίνει χρημάτων και χρημάτων. Ως Πόμενε επί παλάμη = απεγυμνώθη
Σάλια και μύξες
(1886)
Ερμηνεία: Λόγοι ανόητοι, άνευ αξίας
Τά κανε γυαλιά – καρφιά
(1887)
Συγήρισε
Ο οκνός πολλά καλά στερεύεται
(1885)
Ερμηνεία: Εννοεί διά της οκνηρίας του
Ως κάλαμος υπό ανέμου σαλευόμενος
(1889)
Ερμηνεία: Επί των ασταθών
Από καβάλα πεζός
(1889)
Αλεύρι έχ' απλωμένον
(1889)
Ερμηνεία: Επί αδιαφορίας
Από κάτου τ' άχυρο
(1889)
Αλλού πε άτα
(1881)
Ερμηνεία: Προς τον προσπαθούντα να απαντήση στα ψευδών λόγων
Έπλωσε τα τέσσερα
(1881)
Ερμηνεία: Επί αποβιώσαντος (υμβριστικής)
Ενιά μετρά κ' ένα κόβγει
(1889)
Έπαθε κ' έμαθε
(1880)
Φράσις
Άλογα και μουλάρεα
(1881)
Ερμηνεία: Επί ψευδών και ασυναρήτων λόγων
Το πήρ' αποκοπή
(1889)
Ερμηνεία: Επί των τα αυτά διαρκώς λεγόντων
Αντί πέρκας, σκορπιό
(1880)
Φράσις
Από κλώτσο σε μπάτσο
(1889)
Μισόσπειρες, μισόφαγες, μισοκονόμα να χης
(1889)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Πύρινα δάκρυα
(1888)
Ερμηνεία: Τα μετά βαρέος ψυχ. άλγους συνοδευόμενα
Επήγε κι' ήρθε καβαλάρης
(1889)
Ερμηνεία: Επί των αντί να βελτιωθώσι χείροις γιγνομένων
Έπλωσεν τ' ουράδ'
(1881)
Ερμηνεία: Επί αποβιώσαντος (υμβριστικής)
Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει
(1889)
Ερμηνεία: Επί των δι εαυτούς μόνον φροντιζόντων
Από πού και ως πού;
(1880)
Αλευρώνω
(1888)
Το κόστω λάσπη, αποδιδράσκω. Ελέυρωσε
Άνθρωπος του ανθρώπου αγκάθι
(1880)
Από πέτρα σε λιθάρι
(1880)
Όμοιας της Ιταλίκης
Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε
(1889)
Άμον βοϊβότους
(1881)
Ερμηνεία: Επί λίαν ευτραφών και υπερήφανων
Ο άνθρωπος αγιάζει τον τόπο
(1889)
Κάμε το με το κολάϊ
(1880)
Ο αναμάρτητος πρώτος βαλέτω
(1889)
Έχω τα αντέτια μου
(1880)
Γάμαε Θόδωρε κούναε Θανάση
(1889)
Ερμηνεία: Επί των απολαυόντων χαράς τινος ενώ άλλοι κοπιάζουσιν
Ζαβό όνειρο, ανόητο, δυσάρεστο
(1880)
Φράσις
Άρμα Φαραώ και καρδιά μπούφου
(1880)
Αθηναϊκή
Κάνει η κουραμάνα θάμματα
(1880)
Εβγήκε απανωλαδιά
(1889)
Ερμηνεία: Επί των αδίκων παρουσιαζόντων εαυτούς αθώους
Όπ' ο κόσμος κ' ο Κοσμάς
(1886)
Το αίμα νερό δε γίνεται
(1885)
Απόκτησε η κοπριά φροκάλι
(1880)
Κύπρου
Άνθρωπος, ανθρώπου λύκου
(1880)
Έγινε από δήμαρχος κλητήρας
(1889)
Αντρόγυνο τσ' αγίας Παρασκευής
(1889)
Ειρωνικός επί συζύγων προβεβηκότων
Τα κουφά καρύδια δεν τρώγει
(1889)
Ερμηνεία: Επί των μη αποδεχομένων κινούς λόγους
Άπλωσε τραχανά
(1889)
Ερμηνεία: Επί των αδιαφορούντων
Το δεσε κόμπο
(1881)
Έβαλε το χέρι στον κόρφο του
(1889)
Ερμηνεία: Επί δυστυχούντων
Από τα χθές στα σήμερα
(1880)
Απάτητα χώματα
(1880)
Έχω τραχανά απλωμένο
(1889)
Επί των αδιαφορούντων
Μέγας ει Κύριε
(1881)
Του εβάρεσε στο κόκκαλο
(1889)
Ερμηνεία: Επί των καιρίως προσβαλλόντων τους άλλους
Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει
(1889)
Ερμηνεία: Επί τακτικής προσσόδου και ως η ρώμης
Απ' τα σύκα στα σταφύλια
(1889)
Παλιά κόττα έχει το ζουμί
(1889)