Αναζήτηση
Αποτελέσματα 16001-16100 από 17372
Όλα του κακού κακά 'ναι
(1876)
Του κακού ανθρώπου πάντα εναντία ανδρί άφρονι
Μηδ' αμπόν ήμπες σ' έννοιωσα, μηδ' αμπόν ήβγες σέδα
(1876)
ΜύθοςΑισώπου κώνωψ και βους
Ω Θεέ μου, δόξαν να πούκαμες τ΄αμπέλια χα ...
(1876)
Νά = νάχης, χα = χάμαι
Μιάν φορά μ' εγέννησεν η μάννα μου
(1876)
Δεν το μεταλέγω, ξανακάνω λέγουν μη θέλοντες να επαναλάβουν
Ήγγιξεν το μαχαίρι στο κόκκαλο
(1876)
Μη περαιτέρω = μέχρι βωμού;
Η κακέσα η νύφε τημ πεθεράν αίτς σ'αποδαύλια καθίζει
(1874)
Η κακή νύφη βάζει την πεθερά της να καθήση 'ς τ' αποδαύλια, δηλαδή 'ς το κατώτερο μέρος της εστίας
Το νύσιν ας σο κρέας κι χωρίεται
(1874)
Ο όνυξ ουκ αν χωρισθείη του κρέατος
Ο Χαλήλ αγάς εξέρει άτο
(1874)
Ο Χαλήλ αγάς γινώσκει περί τούτουΙΙΣυνοδεύεται από κείμενο......
Σ σουν θάλασσαν να πάη νερόν κ ευρήκει και εις την θάλασσαν εάν πορευθώ ύδωρ συχ ευρήσει
(1874)
Ερμηνεία: Επί των μη ανευρισκόντων εφ' α' απεστάλησαν και περ ευχερών όντων. Σημ. Όμοια παρά ταις αρχαίας ( εν δε λίθαις εμάχουντο, λίθον δ' ουκ ην ανελέσθαι)
Τ' έναν τ' αύτσίν ατ' εν κοντόν και τ' άλλο ξάϊ κ' εφθάνει
(1874)
Ο έτερος πους βραχύςέστιν αυτώ οδ' έτερος ουδ' εξικλείται μέχρις εδάφους. Ερμηνεία: Επί των άγαν πεπηρωμένων
Δια του ετέρου ωτός εισερχόμενον δια του ετέρου εξέρχεται
(1874)
Ερμηνεία: Επί των μη θελόντων υπακούειν παραινέσεων.
Εκρέμασε τ' ωτία
(1874)
Ερμηνεία: Λεγομένη σκωπτικώς προς αποτυχόντας.Και παρ' Ομήρω κυριολεκτικώς επί κυνός “ου ώτα καββαλεν” Οδ.Ρ302
Μη βλέπης τα κάτω, μόν' τα πάνω
(1876)
Ου τα κάτω αλλά τα άνω φρονείν δει
Θα πηδήσω μάννα, να σε ιδώ γιέ μου
(1879)
Ερμηνεία: Επί των επαγγελομένων ποιήσαι
Ιδές να μη σε ιδόν που κουτσαίνεις
(1876)
Ιδές να μη σε ιδόν, να μη σε καταλάβουν που κουτσαίνεις. Ιδές να μη σε ιδούν που δεν μπορείς
Ο καθρέφτης τση καρδιάς, ειν' π' όψι τι κάθε ανθρώπου
(1876)
Ερμηνεία: Εναι το πρόσωπο
Αι!κυρά πινακωτή, γύρισ' από τ' άλλο αυτί
(1876)
Και παιδά τις
Τι μαντάτα μη ρωτάς μόνε γνοιάσου τι θα φας
(1876)
Ερμηνεία: Τι ειν που κάνου τι κάνει άλλος
Έχει δεύτερα μάτια
(1877)
Ερμηνεία: Τα γράμματα παρά τω λαώ παρομοιάζονται με οφθαλμούς. Όθεν η φράση αυτή λέγεται περί των γινοσκόντων γράμματα και αλήθειαν προς του αγνοούντας, οίτινες μόνον τους πιστούς οφθαλμούς έχουν
Έκαμε τον διάβολο μασκαρά
(1877)
Ερμηνεία: Επί ανωφελών επιχειρήσεων
Ότι η Μοίρα διορίση δεν είν' τρόπος να γυρίση
(1876)
Θα γενή η θα γενή, χριστόπ.
Α το νερό γράφεις
(1874)
Ερμηνεία: Επί ματαιοπονούντων
Οι πατησιές του νοικοκύρη κοπρίζουν το χωράφι
(1877)
Όμοια τω: Το μάτι του αυθεύτου παχαίνει τ' άλογο
Μπίρι σου και μπίρι μου
(1876)
Μια σου και μία μου
Κάνει το Ψοφομάμουνο
(1876)
Ως τινα ζωύφια, απέρ και μόλις φανόμενα ίστανται , υποκρινόμενα νέκρωσιν ή τα κερατάκια των
Ό,τι κάμης θα σου κάμουν
(1876)
Νόμος ούτος ταυτοπαθείας “΄Οπως θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν ... (ήκαμες)”
Μηδέ Μάη στο χωράφι, μηδ' Οκτώβρην εις το σπίτι
(1876)
Τα σκόρδα;
Ελιές τού παππού κι' αμπέλι δικό σου
(1876)
Πρέπει νά φυτευθή
Τή μιά σου καί τή μιά μου
(1876)
Που ζη, μεταζώνεται
(1876)
Γούλοι κούτσουρο κι' αυτός δαυλί
(1873)
Ερμηνεία: Την παροιμίαν τούτην μεταχειριζόμεθα επί μεθυσμένων
Το ξύλον ας σομ παράδεισον εξήβεν
(1874)
Το ξύλον από του παραδείσου παρήχθη
Αύγουστον γαστρών(ει) και ο Σταυρίτας γεννά
(1874)
ο μέν 'Αύγουστος' κνίσκει, όδε σεπτέμβριος γεννά. Εμην: π. εμφαίνουσα ότι το αποτέλεσμα κακού τίνος καιπερμή αμέσως παρουσιαζόμενον ύστερον ποτ εκδηλωθήσεται
Άφς καυλία τημ ψωλήσ σ και κράτ τ' εμόν
(1874)
Εαί, ω εστυκείς, την στην ψωλήν και κράτει την εμήν
Ένας επάαινε στις πατελίδες να σκάβγη κι εξέχασιν το δικέλιν του
(1876)
Πόσοι στον κόσμον Αγαθόπουλοι, σχολαστικοί
Ηγάπα η Μάρω το χορό ηύρε κι άντρα χορευτή
(1879)
Ερμηνεία: Επί των ευασμενιζομένων εις πράξεις τινάς
Η τσούνα κ επαιδεύκετον και τα τσινοπούλια τς επαίδευεν
(1874)
Η κύων εαυτήν μη διορθούσα τους σκύλακας διώρθου. Ερμηνεία: Επί των μη ποιούν των αυτών, άπερ τους άλλους ιατρός αυτός. Σημείωση
Ο κόσμος είναι στρογγυλός, και ρόδα που γυρίζει, στ' ανεβοκατεβάσματα, υψώνει και γκρεμίζει
(1876)
Στ' ανεβοκατεβάσματα ή με τα στιφογυρίσματα