Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1101-1200 από 2664
Τ' άσπρα κατεβάζουν τ' άστρα
(1893)
Κάθε αρνί απ' το ποδάρι του κρέμεται
(1873)
Ερμηνεία: Έκαστος έχει την τύχην του
Τού άρκοντα του τόπου σου τον Ά(γ)ιο του χωριού σου
(1893)
Ότι δέον να τιμώνται εκ ντόπιους
Σα δεν είσ' από (γ)ενεά πως να συ πρέπ' η αρκονιτά
(1893)
Επί νεοπλούτων αγενών
Για την τριχιά πά' η τζιούμα
(1877)
Τζιούμα = άντλημα
Όμοιος τον όμοιον αγαπά, όμοιος τον όμοιον θέλει
(1885)
Ερμηνεία: Περί συνταυτιζομένην
Που δεν γυρεύγει τ' άσπρον του, δεν ηθελά ναν άσπρο
(1876)
Ερμηνεία : Αξίζει, κοιτάζει
Πόσοι πεθαμένοι κάθονται στ' αρρώστου το κεφάλι!
(1891)
Ότι πολλοί εκ των περιποιουμένων τον ασθενή αποθνήσκουν, ο δε ασθενής επιζή
Αμά τσούκους απού τσι κόβγεις
(1888)
Ερμηνεία: Τι ψεύματα όπου λέγεις
Αλλοί το(ν) δέρνου δέκ' οχτώ και δε το δέρν' ο νους του
(1893)
Κατά Μιχαλή Γέρου
Ας σο στούδιμ μ'΄εν ντο κι' αγαπεύουμαι
(1874)
Εκ του οστού μου το μη αγαπάσθαί με
Καυγά θέλω γειτόνισσα, κ' εγώ στα νύχια στέκομε
(1884)
Ερμηνεία: Τον φύση λογομάχο ευνοεί
Νιός ήμουν κι γέρασα να σ' ακούου
(1891)
Ερμηνεία: Επί του καυχωμένου δια τα κατορθώματά του, χωρίς ουδέποτε να εκτελή το υποσχεθέν
Κόρδα φούντα τ' άσπρα που ν' τα
(1889)
Ερμηνεία: Επί κομπορρημονούντων
Ο βίος 'ς σον βίον πάει
(1881)
Ερμηνεία: Επί πλούτου κατά τύχην είς πλούσιον επισωρευομένου
Όπου βρέχει αυρίζει κι όπου χιονίζει ασπρίζει
(1874)
Ερμηνεία: Οι αθώοι διακρίνονται από των ενόχων
Τ' άσπρα λαλούν, τ' άσπρα μιλούν, τ' άσπρα 'ν' που κουβεντιάζουν
(1876)
Ερμηνεία: τ' άσπρα 'ν' που ξέρουν και μιλούν... και ανέκδ.
Μην καμαρώνης την αρχή, ως που να δης το τέλος
(1876)
Μηδένα προ τελευτής (τέλους) μακάριζε
Τρείς μήνες έχ' η άνοιξη και τρείς το καλοκαίρι, τρείς έχει κι' ο χινόπωρο, τρείς κι' ο βαρύς χειμώνας
(1882)
Ερμηνεία: Επί διαιρέσεως του έτους
Αστράτ'από το Ζάλογγο βάλε μέσα τ' άλογο, αστράφτ'από τη Δραγουμή θέλης μπάστ'το θέλεις μη
(1879)
Εννοεί το Ζάλογγο και τη Δραγούμη της Παραμυθιάς. Οι στίχοι λέγονται εκ πρόγνωσιν του καιρού
Όπου δουλεύγει αφεντιά, έχει τιμήν και ρόα
(1876)
Μισθόν
Όποιος τρέχει στην αρχή γλήγορα αποσταίνεται
(1880)
Κουράζεται. Αποκάμνει. Κόβεται
Σηκώθηκαν τα ποδάρια να ορμηνεύσουν το κεφάλι
(1889)
Ερμηνεία: Επί των ανθισταμένων παρά τους ανωτέρους
Είνε κι άσουρον τ' αρνί, έχει και πλατιάν ορέαν
(1896)
Επί των κομπορημονούντων
Απ' τουν καϊμό τσ' βρουχής καλόν 'ν' κι του χαλάζι
(1893)
Ερμηνεία: Προ της παντελούς ενδείας αρκείται τις κατ' ανάγκην εκτελέσι πράγμασι
Κόφτ' χοντρές καλή ώρες
(1893)
Ο βίος ς σό βίον πάει
(1881)
Ερμηνεία: Επί νέων ευτυχημάτων των πλουσίων
Από το χέριν του χρουσό μήλον δεν παίρνεις
(1876)
Διότι βρωμάνθρωπος
Δεν ρωτουν οι αγάδες τους γύφτους, όταν κάνουν το μπαϊράμη
(1889)
Ερμηνεία: Επί των εχόντων ελαχίστην αξίαν
Είδα εγώ πολούς σπανούς, μα 'χανε που και τρίχα
(1892)
Ερμηνεία: Επί των μη εχόντων ούτε ιερόν ούτε όσιον
Είδα γω πολλούς σπανούς είχαν κάπου κάπου τρίχα
(1889)
Ερμηνεία: Επί των υπερβαινόντων το όριον και μέτρον επί των αδιακρίτων
Στην ξερή πέτρα να πάη θα βγάλει νερό
(1889)
Ερμηνεία: Επί ικανοτάτων
Εξήντα στ' άλογο κι' ογδόντα ντο σαμάρι
(1889)
Ερμηνεία: Επί των διδόντων πλείονα εις τα μικρού λόγου άξια και τουναντίον
Τα παλιά τα κονίσματα τα βάνουν 'ς τομ πάτο
(1893)
Ερμηνεία: Επί περιφρονουμένων γερόντων
Άσπρος σκύλλος μαύρος σκύλλος και όλ' οι σκύλλοι μια γενειά
(1896)
Ερμηνεία: Επί των εχόντων ομοίαν φύσιν
Δεν άφησε ποδάρι
(1882)
Ερμηνεία: Όλους τους εσκότωσε
Άσπρα στου πουγγί, ψάρια στου βουνί
(1893)
Ερμηνεία: Επί χρημάτων το παν δυναμένων