Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1201-1300 από 2664
Αρχηγού παρόντος, πάσ' αρχή παυσάσθω
(1893)
Ερμηνεία : Ανάλογος το ομηρικόν “Ουκ αγαθόν πολυκοιρανίη”
Ας σογ κοντόν τον άνθρωπον να φογάσαι, όσο εν απάν τη γης, άλλο τόσον εν κι αφ' κάτ' η γης
(1874)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Αν έης πολλά παράδες ξάψον και κάθκα παν
(1881)
Ερμηνεία: Προς εκείνους οίτινες εξ αλαζονείας και περιφρονήσεως προτείνουσι τινι να δώσωσιν αυτώ χρήματα
Ρίχτηκε της κοιλιάς
(1877)
Ερμηνεία: Επί των προσδοκόντων να διατηρηθώσιν ακόπως
Έπεσε της κοιλιάς
(1877)
Ερμηνεία: Επί των προσδοκόντων να διατηρηθώσιν ακόπως
Και τ' αρφανά πορεύονται κ' οι χήρες κονομιούνται
(1894)
Σημ. Στίχος δημ. άσματος.
Η αυγή θε να το δείξη ποιανού μάννα θε να λείψη
(1889)
Σημ. Είναι απόσπασμα του γνωστού ποιήματος η Μάρω ου η υπόθεσις αυτή Η Μ ήθελε να φονεύση την πεθερά της και προς τούτο λαμβάνει συνεγόν τον σύζυγόν της όστις προσποιηθείς λαμβάνει εις τους ώμους του αντί της μητρός του ...
Εξήβεν ασπροπρόσωπος
(1881)
Ερμηνεία: Επί του δυστυχεί επιχειρήσεων ευτυχώς αποπερατούντως
Παίζε τση κεφαλής σου
(1892)
Λέγεται προς τον χαρτοπαίκτη, κυρίως σημαίνει κτύπα εις την κεφαλλήν σου, αλληγορικώς παίζε κατά βούλησιν
Άσπρος ήλιος μαύρη μέρα
(1891)
Έχει ο κούρος βρακί;
(1893)
Κούρος = πελεκίς. Περί παμπτώχων
Βουλάς ποντικού κόψει κάττα
(1876)
Και ταναπαλιν
Απόμνε Γιώτα μουναχή
(1894)
Έμεινεν εγκαταλελειμμένος, υφ' όλων μη έχων που την κεφαλήν κλίνη
Βούϊν επήεν, βούιν ήρτεν
(1894)
Ερμηνεία: Επί ανικάνων
Πέντε Ρωμιοί, δέκα κουμάντα
(1876)
Όλο μαζώνει σαν την πίσσα
(1876)
Ξένος πόνος ξένος όνειρος
(1889)
Ερμηνεία: Επί των ουδέν λογιζομένων τα των άλλων δεινοπαθήματα
Γάδαρος φορτωμένος γρόσσα
(1876)
Ο αμαθής πλούσιος
Δεν είναι μηδ΄ετσά, Διαμάντο
(1876)
Ερμηνεία: φίλε μου
Σέρνει τα κομμάθια του
(1892)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Κάτσε στραβά και κρίνε ίσα
(1876)
Ξένον πόνος όνειρος
(1894)
Εγινήκαν μαλλιά κουβάρια
(1876)
Μέσα – μέσου εφήκεν άτο
(1874)
Ερμηνεία: Ημιτελές κατέλιπε
Του άλλαξε το φταπόμπι
(1895)
Ερμηνεία: Του είπε όλες τες πληγές του
Θωρεί κόσμον γενού κόσμος
(1893)
Ερμηνεία: Επί των μη τακτοποιημένων
Η κάτα θα πίν οξύδ;
(1895)
Απόφασή 'ναι όλα τα πάντα
(1876)
Τη πουλί το γάλαν
(1881)
Ήρθ ο 7βρης φά(γ)ε ότι εύρεις ήρθ ο 8βρης που θα το βρης
(1889)
Ερμηνεία: Διότι τον 7βριον άφθονος είναι οι καρποί, ενώ τον 8βριον εκλέιπουσιν...
Ένας είναι ο Θεός
(1889)
Ερμηνεία: επί των βεβαιούντων τους λόγους των
Βροχή και αέρας έτον
(1874)
Ερμηνεία: Επί παροδικής καταιγίδας λογομαχιών
Δεν μου πιάνει το φρύδι
(1880)
Ήρτε σαν καλός πραματευτής
(1876)
Ο λόος του δεν γίνεται δυό
(1876)
Δέκα μέτρα και μια κόβε
(1880)
Αργεί το Πάσκα, μ' άρκεται
(1891)
Τ' ελειγούρας το παλληκάριν
(1874)
Έγινε σαν το γουρούνι
(1889)
Όπου γέρος σκάνταλο
(1895)
Η χέρα σ' έχει δε προμαλίζει
(1893)
Κλέφτες μέφτες
(1877)
Σημείωση: Μέφτες = μεμφόμενος
Α φύγ' η γναίκα σου, άφστηνε
(1876)
Το κούτελό μου 'ναι παστρικό
(1876)
Υψώνων την σκούφια, χειρονομία
Δεν μου πιάνει το μάτι
(1880)
Κακού κοράκου κακόν αυγό
(1876)
Μύθος
Μιά καί μουζωμένη
(1892)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Ηύρες τον κάμπον εύκαιρον
(1874)
Είναι βαρειά η καλουηρική
(1893)
Ερμηνεία: Επί των οκνηρών και αργών
Σαν του γαιδάρου τη σέλλα
(1889)
Ερμηνεία: Επί των αρμοζούντων τους άλλους
Πιάστε με, γιατί θα σκοτωθώ
(1876)
Ανεκδ. Τ' απείρι της λιποθυμισ.;
Κοκκινίζει σαν τον αστακό
(1876)
Ευρήκε τα γελάδια
(1889)
Επί των παθόντων και σωφρονισθέντων
Τα κακάρουσι
(1889)
Ερμηνεία: Απεβίωσε
Βροχή και άνεμος ήν
(1874)
Ερμηνεία: Επί παροδικής καταιγίδας λογομαχιών
Αεροσυνάγματα, διαβολοσκορπίσματα
(1874)
Άλων δε φόρτος όθεν ήλθεν, ενθέβη
Ο διάβολος διαβολόπουλα γεννάει
(1889)
Ερμηνεία: Κακού κόρακος κακόν ωόν
Έπιασεν έναν πεντικόν
(1874)
Ερμηνεία: Επί ανικάνων διαπραξαμένων τίποτε
Το ξένον είναι πάντα γλυκό
(1876)
Δεν μ' αφίνει να γλυκοσαλιάσω
(1880)
Φράσις
Αυτό δα μηδέ λωλού το πης
(1876)
Άνεμος και του καπνού
(1894)
Επί των ασώτως εκλελοιπόντων
Μου πιπίλισες τον εμυαλό
(1876)
Δεν είν' αυγό μόν' αυγοζούμι
(1889)
Σκώθκης κι βρώμσις τα gdουνομούμα σου
(1892)
Ερμηνεία: Λέγεται προς τους αει πέρδοτας και ενοχλούντας τους άλλους
Γένσι μι μι τη Μοίρα κι ρήξι μι 'ς την κουπριά
(1894)
Ο ευνοούμενος υπό της τυφλής τύχης καν καταδιώχθη υπό των ανθρώπων, πάλιν όμως ευτυχή