Πλοήγηση Παροιμίες ανά Λήμμα "ζευγολάτης"
Αποτελέσματα 1-9 από 9
-
Άνθρωποι κι ανθρωπάκια
(1959) -
Ο ζεβκαλάτης ο καλός στον άνεμον χωρίζει
(1965)Ο καλός γεωργός, εκείνος δηλ. που οργώνει όπως πρέπει τα χωράφια του, ξεχωρίζει στον άνεμο: λίκμισμα, στο ξεχώρισμα δηλ. με τον άνεμο της σοδειάς των σιτηρών του από το άχυρο -
Ο ζευκαλάτης εμ πασιάς, τζ' ο βοσκός βεζύρης, τζείνος που τάσει τζαι τα δκυό, εν άξιος νοικοτζύρης
(1940)Είναι ενδιαφέρουσα ως η μόνη που μαζί με την γεωργίαν θεωρεί σπουδαίον παράγοντα ευτυχίας και την κτηνοτροφίαν -
Ο ζευκαλάτης ο καλός στον άνεμοχ χωρίζει
(1940)Το καλώς καλλιεργηθέν χωράφι φαίνεται κατά το ανέμισμα από τον σωρόν του αχύρου και του σιταριού -
Όσοι σκαπετάν σ' τη Γιάβιζα δεν είνε ζευγολάτες
(1919)Γκιάβιζα = ροποθεσία παρά τα Λαγκάδια ένθα μόνον αμπελώνες υπάρχουσιν. Η παροιμία αύτη καθαρώς τυπικόν χαρακτήρα κατ' αρχάς έχουσα, εν τούτοις ως λίαν εκφραστική διεδόθη καθ' άπασαν την Γορτυνία -
Οσοι σκαπετάνε στο γκάμπο δεν είναι ούλοι ζευγολάτες
(1959)Κάθε τίτλος ή επάγγελμα κλπ. έχει καλούς και κακούς, διάφορους. Όλοι οι ανθρώποι δεν είναι ίδιοι -
Ώσπου να φα ο ζευκαλάτης, ωρίμεψεν ο τζαιρός
(1940)Όταν ασχολούμεθα εις ανωφελή και αμελούμεν την εργασίαν μας ζημιούμεθα