Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Τ' αψύ του ξίδ', τ' αγγειό του βλάβ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι με τον ευερέθιστον χαρακτήρα των γίνονται πρόξενοι ζημιάς εις εαυτούς -
Τ'ς γειτόν'σας είνι νουστ'μώτιρου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι ενώ δεν στερούνται από τίποτε, ρίπτουν εν τούτοις άπληστα βλέμματα εις τ' αγαθά των άλλων -
Τα θ'κά σ' τα λόγια είνι σα dου Μπαρού τα χάπια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Συνοδεύεται από κείμενο .... -
Τα λεν της πιθιράς για να τ' ακούσ' η νύφ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι μη θέλοντες να κάμουν παρατηρήσεις κατά πρόσωπον απευθύνονται προς τρίτον -
Τά δόντια τ' άν σκαλίσ' δικό μ' ψουμί θά βγάλ
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται κί ενδεικτικόν του ότι εις τον πολλάκις ατυχήσαντα η δυστυχία γίνεται έξης -
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ότι αι συμβουλαί δέον να δίδωνται επικαίρως -
Τήρα τ'ν ούγια κι πάρι παννί
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ενδεικτικόν του ότι για κάθε πράγμα πρέπει να εξετάζεται η προέλευσίς του -
Τηράτι ιμένα στου κιφάλ' κι τουν άντρα μ' στου βρακί
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για τους νεοπλούτους, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπον να επιδεικνύουν τα κτηθέντα πλούτη -
Τι ου κάβουρας, τι τουζ'μι τ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι από μικρά και ασήμαντα έργα δεν πρέπει να προσδοκά τις μέγα κέρδος -
Τι τρέχ' η μύτη σ'; Είν' απ' του χ'μώνα! Σι ξέρου κι' απ' του καλουκαίρ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952) -
Τί έκαμις; Στου γιαλό μια τρύπα!
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται εις προειδοποίησις του ότι πάσα ενέργεια και προσπάθεια επήγε χαμένη -
Του βιό παdρεύ του στ'χειό
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται, προκειμένου περί αναρμόστων συνοικεσίων είς τα οποία κυριαρχεί ουχί το ερωτικόν αίσθημα, αλλά το υλικόν κέρδος -
Του γινάτ' βγάζ' του μάτ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, εις τους οποίους ο βίαιος χαρτακτήρ γίνεται πρόξενος μεγαλυτέρων κακών -
Του παν' του πάτουμα είνι νοικιασμένου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για τους ελαφρούς από μυαλά και στερούμενους κρίσεως -
Του πουνηρό του π'λι πιάνιτι π' τα τέσσιρα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που με όλες των τις πονηρίες στο τέλος την παθαίνουν άσχημα -
Του τι πέρασα του ξέρω, δε ξέρω τι μου γράφ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν για τα ατυχήματα, που ίσως λάβουν χώραν εις το μέλλον -
Τουν έβαλ' μέσ' του βρακί της
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους ποι οποίοι δεικνύουν μεγάλων υποχωρητικότητα προ της ηδονής -
Τρέχ' η λίγδα στου bαστού
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι τα κέρδη και αι επιτυχίαι συνήθως ευνοούν τους πλουσίους -
Τς' γιουρτές η Παπαντή τς μαζών' μι τ' αdί
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι πάσα εορτή και επίσημος δεξίωσις παρήλθε