Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Νικολάου, Θεοδόσιος"
-
Τ' 'ασπρα κατεβάζουν τ' άστρα
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Ερμηνεία: Διά να δειχθή η μεγάλη δύναμις των χρημάτων διά των οποίων και αυτά τα άστρα δύνανται να κατέλθουν -
Τα δικά μας του γειτόνου μας
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Λέγεται δι εκείνους οι οποίοι προσπαθούν να επιφορτώσουν εις τους άλλους τα ιδικά των πταίσματα -
Τζιείνος που σ' αγαπά κάμνει σε τζιαι κλαίεις
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Εκείνος που σ' αγαπά σε κάνει να κλαίς -
Τζιινούρκον είσαι κόσιινον τζιαί που να σε κρεμμάσω;
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Ερμηνεία: Λέγεται δι' εκείνους οι οποίοι φυλάττουν μετά προσοχής τα αντικείμενα -
Το πολλύγ Κύρελέησον βαρκέται το τζ' ο Θεός
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Το πολύ Κύριε Ελέησον το βαριέται κι' ο Θεός -
Το πολλύν Κυρελέησον βκάλλουν τζιαι τομ παπάμ πελλόν
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Με το πολύ Κύριε Ελέησον βγάζουν και τον παπά τρελλό -
Το σλοινίν του χωρκάτη μονόν εν ι-φτάννει τζαί διπλόν περισσεύκει
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Το σχοινί του χωριάτη μονό δεν φτάνει και διπλό περισσεύει. Περί των πολών στενοκεφάλων οι οποίοι μετά μεγάλης δυσκολίας κατορθώνουν να αντιληφθούν κάτι -
Του κλέφτη κλέφτει του;
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Ο κλέφτης γνωρίζει πάσας τας πανουργίας και ψεύδη ώστε είναι αδύνατον να τον κλέψης -
Του κόσμου τ' αναέλαστρον του κόσμου αναελά του
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Λέγεται δι' εκείνους οι οποίοι κορϊδεύνουν τους άλλους ενώ νώ όντι αυτοί αξίζουν την κοροϊδίαν -
Του τοίχου του κακότοιχου τα ρούχα εν ο πρεπός του
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Του τοίχου του κακού τοίχου τα φορέματα είναι το στολίδι του -
Τρελλός και άρχοντας όπως του έρθει κάμνει
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Ο μεν τρελλός μη λογαριάζοντας κανένα ένεκεν της μωρίας του ο δε άρχοντας δια των χρημάτων του -
Φάκκα του γαάρου λύραν να χορέβκη βίρα βίρα
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)Λέγεται επί των ασυναισθήτων -
Φασόλι – φασόλι γεμίζει το σακκούλι
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951) -
Φασσούλλιν – φασσούλιν γεμώννει το σακκούλλιν
Νικολάου, Θεοδόσιος (1951)