Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη"
-
Ξάστερος ουρανός, αστραπές δε φοβάται
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Ο αθώος δε φοβάται τις άδικες κατηγορίες -
Ξανθή τρίχα είδες, φεύγα
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Είχαν την ιδέα ότι οι ξανθοί ήσαν κακοί -
Ξένο ψωμί, δικό του μαχαίρι
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Για κείνον που εργάζεται σε υπηρεσία άλλου και οι τυχόν ζημίες της δουλειάς είναι του νοικοκύρη -
Ξένοι δουλεύουν, ξένοι τρώνε
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Αν δεν εργάζεσαι μαζύ με τους υπαλλήλους σου και δεν ξεύρεις τι σε γίνεται, τα κέρδη παίρνουν αυτοί, πληρώνεις και τους μισθούς των -
Ξένος πόνος, ξέγδαρμα
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Ο πόνος του άλλου φαίνεται παραμικρός σε κείνον που δεν πονεί -
Ξέρ'ς να κλέψης; Ξέρω. Ξέρ'ς να κρύψης; Δε ξέρω. Τότε δε ξέρ'ς και να κλέψης
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Το έλεγαν για ένα, που δεν ήτο ικανός να συγκαλύψη την κακή του πράξη -
Ξέρ΄ ο Οβριός να φάγη σφουγγάτο;
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Για έναν που δεν ξέρει να εκτιμήση κάτι καλά -
Ξινά με βγήκαν τα γέλια
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Όταν κανείς μετά το πολύ γέλιο, τον βγαίνη σε κακό -
Ξυπασμός, μωρέ Μανώλη
Σταμούλη – Σαραντή, ΕλπινίκηΓια ένα που έκαμνε πως δεν ξέρει ένα τι, ενώ από καιρού το ήξευρε -
Ξυπασμός, μωρέ Μανώλη
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Για ένα που ήξευρε αυτό που έλεγαν και υποκρίνονταν άγνοια -
Ο άβρακος έβαλε βρακί και ξιπάστηκε
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Λέγεται για τους φανταγμένους -
Ο άθρωπος με τη γλώσσα τ' αγαπιέται
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1959)Με την καλή του λαλιά και τον καλό του τρόπο συμπαθιέται -
Ο άνθρωπος που περπατεί σιγά, πάγει μακριά κι άμα τρέχη σκοντάφτει
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Σπεύδε βραδέως -
Ο άντρας κάνει τη γυναίκα εικόνα και την προσκυνούν κι οάντρας κάνει τη γυναίκα χώμα και την πατούν
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Με τον καλό άντρα η γυναίκα κρατιέται αψηλά και με τον κακό και πρόστυχο ξεπέφτει και υποφέρει -
Ο άντρας με τσουβάλι να κουβαλή κ΄ η γυναίκα με το βελόνι να σπαταλή πάλι δεν προκάνει.
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Όταν η γυναίκα είναι σπάταλη και αλογάριαστη, όσα και να κουβαλή ο άντρας δεν φθάνουν -
Ο άντρας στη γωνιά κι' ο διάβολος στο σπίτι
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Ο ανιπρόκοπος νέος άντρας που κάθεται στο σπίτι και δεν πάγει στη δουλειά, είναι δυστύχημα για την οικογένεια -
Ο ακριβός θαρρεί κερδίζει, αλλα χάνει και δε το ξέρει
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Πολλές φορές ο φιλάργυρος φιλαργυρεύεταινα ξοδεύση λίγα κ' ύστερα ξοδεύει περισσότερα