Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Νίτσος, Νικόλαος"
-
Ξένο ψωμί, δικά του δόντια
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των παρασιτικώς ζώντων και ουδόλως φροντιζόντων περί συντηρήσεως των δι' ιδίων κόπων -
Ξενοδουλεύει, χαίρεται, κακόν καιρό παντέχει
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των καταγινομένων και μεριμνώντων δια ξένας υποθέσεις, χωρίς να φροντιζωσι προσηκόντως περί εαυτών, καταδεδικασμένων ούτω να περιπέσωσι θάττον ή βράδιον εις δυστυχίαν -
Ο άναργος κι ο γλήγορος αντάμα γιοματούνε
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Άναργος ενταύθα έχει την σημασίαν του βραδύς, “γλήγορος” δε του ταχύς. Παρεμφερής η παροιμία προς την των αρχαίων: “Σπεύδε βραδέως” με σχέσιν αιτίου και αποτελέσματος. Δηλαδή και ο ταχύς και ο βραδύς θα φτάσουν συγχρόνως ... -
Ο δαρμός είν' αγιασμός
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι επιβάλλεται πολλάκις προς σωφρονισμόν η τιμωρία. Γνωστή η λαϊκή γνώμη ότι “το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο!” -
Ο λαενάς ξέρει πούθε βάνει το χερούλι
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Δηλαδή ο κατασκευάζων τας λαγήνους γνωρίζει που θα βάλη την λαβήν -
Ο ξένος με τα χέρια και ο νοικοκύρης με τα ποδάργια, η δουλειά του νοικοκύρη γίνεται καλλίτερα
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Δηλαδή έκαστος εξυπηρετεί πάντοτε επωφελέστερον και καλλίτερον τα συμφέροντά του, έσω και αμελώς εργαζομένους, ή ο οιοσδήποτε ξένος και μίσθιος -
Ο τόπος είν' του βασιληά, τα γλέντια είν' 'δικά μας
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Επί των αμερίμνως και ευθύμως διερχομένων τον βίον -
Ό,τι γελάσης θα σου ξημερώση
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Επί των επιχαιρόντων δια τα ελαττώματα των άλλων και τας ξένας κακοτυχίας, οίτινες πάντως θα υποστώσιν την αυτήν τύχην ρν τω προσώπω εαυτών ή τίνος των οικείων των -
Όλ' έκλαιγαν, τα ντέρτιά τους κι ο μυλωνάς τ' αυλάκι
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των μεριμνώντων μόνον δια τα ίδια συμφέροντα, των εγωϊστικώς σκεπτομένων και των μηδέν αίσθημα φιλαληλίας επιδεικνυόντων -
Όταν 'πρεπε, δεν έβρεχε και το Μάη εχιόνιζε
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των ακαιρως και απροσδιονύσως συμβαινόντων -
Όταν ένας έχη μασιά, γιατί να κάψη τα δάκτυλά του;
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των διαθετόντων εύκολα και άφθονα μέσα προς επιτυχίαν του σκοπού, επομένως οι τούτοι δεν έχουσι ανάγκην να υποστώσιν ταλαιπωρίας -
Ούτ' ο τάτος του αμπέλι ούτ' ο γυιός του κλαδευτήρι
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Επί των διαδοχικώς κακοτυχών, απροκόπτων και ανικάνων να βελτιώσωσι τα καθ' εαυτούς -
Ούτε και ορνίθια έχω ούτε και αλουπού φοβιούμαι
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Παροιμία δηλούσα ότι αδιαφορεί τις εις περιστάσεις, καθ΄ ας ο ίδιος ουδέν έχει να διακινδυνεύση η ζημιωθή -
Ουδέ συ παπά, στα Φώτα, ουδ' εγώ στον αγιασμό σου
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί των ουδέποτε περί ουδενός συμφωνούντων -
Πήγε για λαγό κι έβγαλε γουρούνι
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των επιτυγχανόντων εις τας επιχειρήσεις των πέραν πάσης προσδοκίας -
Πλατειά καρδιά φυτεύει αμπέλι κ' η στενή το ξεριζόνει
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι δεόν να ώμεν υπομονητικοί και εύθυμοι, καθόσον η θλίψις και η στεναχωρία αποβαίνουσιν ολέθριαι εις ημάς αυτούς -
Πλερώνω σαν ο Φράγκος την κόττα
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί πληρωμής υπερβολικής, υπέρ την αξίαν του αντικειμένου -
Πό το πικρό στ' ανάλατο
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Επί των διαδοχικών και αλλεπαλλήλως περιπτόντων εις δυστυχίας. -
Πότε γίνηκε το κολοκύθι. Πότε στραβωσ' ο λαιμός του!
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Συνοδεύεται από κείμενο ... -
Πού κοιμάται ο Διάολος; Στου μουλοχτού τον κώλο!
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Ερμηνεία: Παροιμ. Χυδαιολογική σημαίνουσα ότι οι φαινόμενοι ήσυχοι, ειρηνικοί και πράοι είνε πολλάκις πονηρότεροι των χαρακτηριζομένων εκ του εμφανούς ως κακών