Πλοήγηση Παροιμίες ανά Λήμμα "Τούρκος"
Αποτελέσματα 35-54 από 173
-
Με Τούρκο φάγε πιέ και με Αρμέν' κοιμήσ'
(1921)Σημ. διότι ο μεν Τούρκος είναι παρά φύσιν πρόστυχος, ο δε Αρμένιος μουρνιάρης, βρώμικος, μαγαρίζει το φαγητόν. -
Με Τούρκο φάγε πιέ και με Αρμέν' κοιμήσ'
(1923)εν τη δεκάτη δηλοί ότι του μεν Αρμενίου η Δολιότης ασκείται ιδία κατά την ώραν του φαγητού, σύμφωνα με την γνωστήν πλάνην ότι ο Αρμένιος θέλει να μαγαρίση (ρίψει ακαθαρσίας εις το φαγητόν) τον συγγευματίζοντα Έλληνα, του ... -
Μη πιστε' με, ούτε γέρο Τούρκο ούτε νιό Σέρβο
(1923)εν τη δωδεκάτη ότι ο δόλος ευρίσκεται εις την μεγίστην έντασιν του εν μεν τω Τούρκω κατά την γεροντικήν ηλικίαν, εν δε τω Σέρβω κατά την νεανικήν. -
Μωρ' τι γυρίζεις σαν του Τούρκου τάλογο, του Γύφτου το γαϊδούρι;
(1923)Δια της ενδεκάτης ευρίσκεται κοινόν γνώρισμα Τούρκου και Γύφτου η ασυδοσία εις τα ζώα των, διότι το μεν του Τούρκου ως ζώον του αγά, του αφέντη, γυρίζει ελεύθερον χωρίς ο ραγιάς να τολμά να κακοποιήσει αυτό και ζημιούν ... -
Μωρ' Τούρκος πέρασε 'δω; ή Σάμπως πέρασε Τουρκιά
(1923)Επί μεγάλης καταστροφής, ζημιάς. Εις την ενάτην παροιμίαν εκδηλούται η εντύπωσις, την οποίαν άφινε το πέρασμα του αγρίου Τούρκου, του δαίμονος της καταστροφής. -
Να βάλουμε(ν) και τον Χασάνη Τούρκον;
(1937)Κατά τους μαύρους χρόνους της Τουρκικής δουλείας πολλοί, ως γνωστόν, Χριστιανοί εγίνοντο δια της βίας Τούρκοι. Και κατά πρώτον ετέθει εις χρήσιν το παιδομάζωμα. Δηλ. η αρπαγή εκ των αγκαλών της οικογένειας και ο δια της ... -
Ντο Ντούρκο κάνε φίλο, και βάστα και το ξύλο
(1929)Ότι δεν πρέπει να έχει τις εμπιστοσύνην εις εκχθρόν του έθνους -
ξέρεις τι Τουρκος είναι;
(1923)Δια τον σκληρόν άνθρωπον. Εν Θεσσαλία. Την παροιμίαν ήκουσα από επιστήμονα. -
Ο Τούρκος άμα σου(1) ίδη καλό πράμα, το κρατεί και σου λέγει "Έ! τώρα τούρκεψε(2)"
(1923)(2) Εχάθη. Πόσον υπενθυμίζει η παροιμία τας διαρπαγάς των ανταξίων μαθητών των Τούρκων Βούλγαρων, οίτινες εδικαιολόγουν την κατακράτησιν πολυτελών επίπλων των Ελλήνων της Ανατ. Μακεδονίας λέγοντας ότι ό,τι έθιξαν βασιλικαί ... -
Ο Τούρκος αν κάμη καλό στο Χριστιανό, ανάβει καντήλι στο διάβολο
(1923)Δια της δεκάτης εκδηλώνει ο ελληνικός λαός τίνα αντίληψην έχει περί των ψυχικών διαθέσεων του Τούρκου προς τον Έλληνα παραβάλλων την προς Χριστιανόν ευεργεσίαν του Τούρκου ως αφοσίωσίν του προς τον διάβολον. Τόσον δύσκολος ... -
Ο Τούρκος είναι κακός ντοκομάνος και δεν πρέπει να τον λεκμονιέται κανείς
(1929)Σημ: ντοκομάνο-ος (α) = εχθρός