Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ."
-
Η αρκαριά τη γέννα της πανήγυρι την έχει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)Την λένε για την γυναίκα που δεν έχει ακόμη γεννήσει -
Η Βαρβάρα βαρβαρώνει ο Άη Σάββας σαβανώνει κι ο Άη Νικόλας σκάβει και χώνει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Δάφνη Βλάχου, ετών 60, δημοτ. -
Η γλώσσα είναι το πιο γλυκό φαεί και το πιο πικρό φαεί
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Ένας εζήτησε γλυκόν κρέας και του έδωσαν γλώσσα, ύστερα πάλι εζήτησε πικρό κρέας και του έδωσαν πάλι γλώσσα. Αυτός εζήτηξε τότε εξήγησε και του εξηγήσανε πως από τη γλώσσα βγαίνουνε όλα τα καλά και τα κακά -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έσιει τσιε κόκκαλα τσακίζει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.; Χατζηχαραλάμπους, Μαρία Ν. (1960)Συλλ. μαθήτριας Μαρίας Ν. Χατζηχαραλάμπους, Γ 5, Ελληνικόν Γυμνάσιον Πεδουλά -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962) -
Η θάλασσα τον Ουρανό πολύ τον φοβερίζει, γιατί την εχουλίστωσε στην γήν τζιέ μουγγαρίζει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.; Παπαδόπουλος, Ανδρέας (1960)Συλλ. Μαθητής : Ανδρέας Παπαδόπουλος -
Η καλή νοικοκερά είναι δούλα και κερά
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958) -
Η μάννα μου κρεμμύδι κ' εγώ χρυσόν απίδι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)Η μάννα μπορεί να 'ναι κακή αλλά το παιδί καλό -
Η μάχη κ' η κακιά αθρώπους καταστρέφει η αγάπη κ' η χαρά
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959) -
Η νύχτα δρόκοντες γεννά κ' η αυγή Μητροπολίτες
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)Η νύχτα είναι μεγάλη και μπορεί να γενή κακό -
Η ο γάδαρος ψοφά, ή το σομάρι σπά
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1956)Σε περιπτώσεις μελλοντικής προσδοκίας -
Η Ρκά καθούμενη κόφκη μυάλα αντάτζια
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)Συλλ. Μαθήτρια, Κασπαρή Θεοδώρα, τάξις Γ1, Ελλ. Γυμν. Πεδουλά -
Η Ρκά το μισοσιήμονον ξηλάκκουρον εζήτα
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)Συλλ. Μαθήτρια, Κασπαρή Θεοδώρα, τάξις Γ1, Ελλ. Γυμν. Πεδουλά -
Η ψείρα κάμνει κόνιδα κ' η κόνιδα κονάκι, εγύρισεν η τέντζερη κ' ευρήκε το καπάκι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)Γι αυτούς που ταιριάζουν, που μοιάζουν -
Ή με βγάζεις, ή σε βγάζω
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)Γιά την αράχνη λένε οι χωρικοί. (δηλ. Αν δεν βγάλης τις αράχνες, τότε το σπίτι θα ερημωθή -
Ηλθεν ο Αύγουστος παρ την κάπα σου
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960) -
Ηύρεν ο τέντζερης το καπάκι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Επί αυτών που συνταυτίζονται εις τον χαρακτήρα και τους τρόπους -
Ηύρες φαΐ, φαέ, ηύρες δουλειά φύε, ηύρες καυκά αν σου παιρνά δόκε μέσα ειδεμή φύε
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960) -
Θα ξυπνήση η κουρεμμένη και θα 'δή το πάπλωμά της
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960) -
Θρέψε λύκο το χειμώνα να σε φάη το καλοκαίρι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Λέγεται στην περίπτωση που κάνεις καλό σε κάποιο κι' αυτός ύστερα σου κάνει κακό