Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Ζουν καλά; Σα dη γάτα μι του σκ'λί
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για τα ανδρόγυνα ή και τους συνεταίρους, οι οποίοι δι ασυμφωνίαν χαρακτήρος συνεχώς ευρίσκονται εις προστριβάς -
Η γριά δεν είχιν δαίμοναν, κι αγόρασιν του γ'ρούν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους που ενώ ζουν εν ανέσει, τρέχουν εις αναζήτησιν στενοχώριας. -
Η γριά του μισοχείμουνου ξυλάγγουρα μας χάλιβιν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται για κείνους που παράκαιρα επιζητούν αταίριαστα πράγματα -
Η κυρά μας η αλ'πού τα δικά τς τα ρίχν' αλλού
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι προσπαθούν με διάφορα μέσα ν' αποφύγουν ευθύνας -
Η μάννα μου σα bέθανι, καμιά μην απομείνη
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που επιχαίρουν διά τα όμοια με τα δικά των ατυχήματα των άλλων -
Η νυφ' μας η καματερή του μέγα Σάββατου βραδύ
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ειρωνεία για κείνους που για να τελειώσουν την εργασίαν των περιμένουν την τελευταίαν στιγμήν -
Η πίττα η καλή, καλό φίλου καρτιρεί
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ένδειξις αισίας εκβάσεως του έργου -
Ή δείρ' του τ' αρχοντόπ'λου, ή μην του παταρίηζς
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως προτροπή προς τους επιχειρούντας κάτι, ή να το αποτελειώσουν ή να μη κάμουν αρχήν -
Ήθελα να πέσου κάτ', καλά που μ' έσπρουξις
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που επειδή δεν θέλουν να ενδώσουν, επιζητουν αφορμών προς άρνησιν -
Θ' αφήσουμι του γάμου, να πάμι για πουρνάρια;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι παραμένουν το βέβαιον και θετικόν και κυνηγούν τ' αβέβαια -
Θα κάΜ' τ΄ άχιρα κουμμάτια!
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους που δεν είναι εις θέσιν να πραγματοποιήσουν τας απειλάς των -
Θα μι κόψ' του νιρό π' τα πράσσα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που δεν δίδουν την παραμικρήν σημασίαν εις απειλάς τρίτου -
Θα ρωτήσ'ν οι τουρκ' τς γύφτ' πότι να κάμιν μπαϊράμ;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για εκείνους οι οποίοι καιτοι δεν καλούνται προσφέρονται αφ' εαυτών να διατυπώσουν και την γνώμην των -
Θέλ'ς να κλάης κι να μη φυράης
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ειρωνεία για τους πολύ φιλαργύρους που επιζητούν το καλόν, αλλά χωρίς δαπάνας -
Θέλ'σι Ουβριός να καβαλλ'κέψ', έτυχι Σαββάτου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων των ανθρώπων, που τη στιγμή που σκέπτονται κάτι να κάμουν, παρουσιάζονται απρόοπτα εμπόδια -
Θκό τ' ψουμί, κι ξένου γκαϊλέ τραβάει
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι λησμονούντες τα ιδικά των, ανησυχούν για τας υποθέσεις -
Ιγώ έκαψα τ' dζέργα μ', να μη μι τρων οι ψύλλ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Κ'μήθκις μι γκαβόν; Ως του προυΐ θ' αλλοιθουρίης
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν περί του πόσην επίδρασιν ασκεί η συναναστροφή -
Κ'τσαίν' η καμήλα π' του 'φτί;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για τους προφασιζομένους σοβαράν στενοχωρίαν εκ μηδαμινής αιτία -
Κ'τσοί, γκαβοί στουν άγιου Παντιλέμονα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι τον άπαξ ευεργεντήσαντα αυτούς εξακολουθούν να παρενοχλούν αδιακόπως με διαφόρους απαιτήσεις