Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Παπάς, Δ. Α."
-
Ζυμοφούρνιζι Κουρτέσιου, φέρ αλεύρ' κασσιδιάρ'
Παπάς, Δ. Α. (1940)Αναφέρεται εις εκείνους που απαντούν χωρίς να προσφέρουν τίποτα -
Η ζήλεια να ήταν ψώρα, θα ψώριαζ' όλ' η χώρα
Παπάς, Δ. Α. (1940)Έτσι λένε, όταν μιλούν για τους ζηλιάρηδες και την πολλή ζήλεια του κόσμου -
Η νύφη όταν γεννιέται της πεθεράς ομοιάζει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Η παροιμία δεν είναι αλληγορική. Λένε και πιστεύουν πως η νύφη μοιάζει της πεθεράς -
Ήλιους κι βρουχή παντρεύουντ' οι φτουχοί! Ήλιους κι χιόν(ι) παντρεύουντ' οι αρχόντ(οι)
Παπάς, Δ. Α. (1940) -
Ιξ κι ξηρός
Παπάς, Δ. Α. (1940)Όταν προσπαθεί να δικαιολογηθή κανείς και δεν μπορεί επαρκώς, ο αντίθετος αγανακτών λέγει εις αυτόν “ιξ κι ξηρός” -
Κάηκι η μπάμπου στού κουρκούτ' φυσάει κι στου γιαούρτ'
Παπάς, Δ. Α. (1940)Ερμηνεία: Πρέπει να πάθης για να μάθης -
Κάλλια γαιδουρόδενε παρά γαιδουρογύρευε
Παπάς, Δ. Α. (1940)Παροιμία που συνιστά πάλι προσοχή και φροντίδα πριν έρθη το κακό -
Κάλλιο πέντε κάρβουνα, παρά χίλια πρόβατα
Παπάς, Δ. Α. (1940)Η φράση αυτή που έμεινε παροιμία λένε πως την είπε ένας τσοπάνος γύφτος, που ξεπάγιασε το χειμώνα βοσκόντας τα 1000 πρόβατα και προτίμησε τα 5 κάρβουνα και γύρισε στο καμίνι του -
Κάτσε στραβά και κρίνε ίσια
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λένε όταν θέλουν να συστήσουν δίκαια και αμερόληπτα κρίση των πραγμάτων -
Και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λένε με μακροθυμία και εγκαρτέρηση, βεβαιώνοντας πως όλα από τον άνθρωπο θα περάσουν -
Με πορδές τ' αυγά δε βάφονται
Παπάς, Δ. Α. (1940)Δηλαδή χρειάζονται για κάθε δουλειά τ' απαραίτητα πάντοτε υλικά ή προσόντα -
Μες σε χάρβαλο σακκί, θέλεις βάλεις, θέλεις μη
Παπάς, Δ. Α. (1940)Τη λένε για τους σπατάλους και τους αχόρταγους -
Να ΄καναν οι μυίγες μέλι θα 'τρωγα κι 'γώ η καημένη
Παπάς, Δ. Α. (1940)Το λένε για τους τεμπέληδες που δεν φροντίζουν αλλά περιμένουν -
Ξύλα, κούτσουρα, δαυλιά καμμένα
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λένε, χαρακτηρίζοντας λόγια ασυνάρτητα και ανόητα -
Ο βογγώντας νικάει τον απηδώντας
Παπάς, Δ. Α. (1940)Δηλαδή οι πάντοτε αρρωστιάρηδες στέλνουν πιο γρήγορα στον Άδη τους άλλους τουε γέρους, οι οποίοι πηδώντας καταβάλλονται απότομα -
Ο γαμπρός και το πεπόνι, πολλούς απαλαθώνει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Δηλαδή δεν μπορεί να καταλάβη κανείς τί θα βγή -
Ο Θιός να τ' αβγατίσ(η) κι ο Κατής να διακονήσ'(η)
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται η παροιμία, όταν φορολογία μεγάλη πληρώνει κάποιος, αλλά και σαν ευχή μετά το φαγητό μαζί με το σχήμα του σταυρού -
Ο καιρός τροχός
Παπάς, Δ. Α. (1940)Ερμηνεία: Λέγεται για να χαρακτηρίση το ευμετάβλητον των καταστάσεων και για να παρηγορή τους δυστυχισμένους και να κάνη προσεκτικούς τους ευτυχισμένους