Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Μυρογιάννης, Εμμανουήλ"
-
Έφτασι ου κόμπους 'ς του χτέν'
Μυρογιάννης, Εμμανουήλ -
Έχ' κριμασμένου του ζνάρ'
Μυρογιάννης, ΕμμανουήλΕίναι προκλητικός, φίλερις. Αφήνων επίτηδες κρεμασμένον, ίνα εάν ερωτήση τις αυτόν, επιτεθή και αυτού εις πολυπραγμενόντος -
Είδες γέρου λουλό; απ' τα νιάτα τ' ήτανε
Μυρογιάννης, ΕμμανουήλΕρμηνεία: Επί των εν κακίας γηρασάντων -
Είιδις σημειουμένου άνθρουπου; Ου Θιός τουν ησμάδιψι γιατί είνι κακός
Μυρογιάννης, Εμμανουήλ -
Είναι σαν τον άγγελο ... σαν άγγελος
Μυρογιάννης, Εμμανουήλ -
Είπανε τ' χέστ' να χέσ' κι κείνους ξικουλώθκι
Μυρογιάννης, ΕμμανουήλΕρμηνεία: Επί τον υπέρμετρον ζήλον εχόντων -
Η αλιπού είχε αργάτις κ' ικείν' ακριδουλόα
Μυρογιάννης, Εμμανουήλ -
Η καντνόπιτρα πάντα καντνόπιτρα μπαίν
Μυρογιάννης, ΕμμανουήλΕρμηνεία: Η πραγματική αξία και ικανότης ταχέως ή βραδέως αναγνωρίζονται και εκτιμώνται -
Η μέρα απ' όντας θα φέξ' φαίνιτι
Μυρογιάννης, ΕμμανουήλΕρμηνεία: Ο άνθρωπος από την παιδίκη ηλικία δεικνύει τι θα γίνη -
Η πάστρα είνι μισή αρχουντιά
Μυρογιάννης, Εμμανουήλ -
Η παντρειΓια θέλ' αλάτ' κι' άλλου αλάτ'
Μυρογιάννης, ΕμμανουήλΕρμηνεία: Λέγεται όταν προτίθεται τις να νυμφευθή και σημαίνει ότι ο οικογενειακός βίος είναι λίαν δαπανηρός -
Η πουλλή καλουσύν' είνι μσή λουλάδα
Μυρογιάννης, Εμμανουήλ (1916) -
Η σκύλα απ' τη βιά της γιννάει τα πιδιά τς τυφλά
Μυρογιάννης, Εμμανουήλ