Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ."
-
Είπαν του λωλού να χέση κι' αυτός έκατσε κ' εξεκωλώθη
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Για 'κείνον που του λέει κανείς κάτι κι' αυτός το παρακάνει, υπερβαίνει τα όρια -
Είπε ο γάδαρος τον πετεινό κεφάλα
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958) -
Είπεν ο γάρος του πετεινού τζιεφαλά
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960) -
Εκύλισεν ο τέντερης κ' ευρήκε το καπάκι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Λέγεται για κείνους που ταιριάζουν στις συνήθειές των -
Ελάτε να πααίνωμε πριχού μας βαρεθούνε και πάρουν τα κοντόστελα και μας εκυνηγούνε
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958) -
Ελιά 'πό 'δώ ελιά 'πό 'κεί ελιές κάνουν τό λάδι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Σιγά σιγά κατορθώνεται μεγάλη εργασία -
Εσέ, σου πρέπει να κουβαλής νερό με το κόσκινο
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)Άμα συμβή κανείς να 'ναι λασκαρισμένος δηλαδή να μην έχη σωστά τα μυαλά του -
Ευκή γονέων έπαρε και στο βουνό ανέβα
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958) -
Ευκή γονιού αγόραζε και στο βουνό περπάτει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959) -
Ευκτζήν γονέων έπαιρνεν τζιέ άρκον όρον έβκαινεν
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.; Χατζηχαραλάμπους, Μαρία Ν. (1960) -
Η αρκαριά τη γέννα της πανήγυρι την έχει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)Την λένε για την γυναίκα που δεν έχει ακόμη γεννήσει -
Η Βαρβάρα βαρβαρώνει ο Άη Σάββας σαβανώνει κι ο Άη Νικόλας σκάβει και χώνει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Δάφνη Βλάχου, ετών 60, δημοτ. -
Η γλώσσα είναι το πιο γλυκό φαεί και το πιο πικρό φαεί
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)Ένας εζήτησε γλυκόν κρέας και του έδωσαν γλώσσα, ύστερα πάλι εζήτησε πικρό κρέας και του έδωσαν πάλι γλώσσα. Αυτός εζήτηξε τότε εξήγησε και του εξηγήσανε πως από τη γλώσσα βγαίνουνε όλα τα καλά και τα κακά -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έσιει τσιε κόκκαλα τσακίζει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.; Χατζηχαραλάμπους, Μαρία Ν. (1960)Συλλ. μαθήτριας Μαρίας Ν. Χατζηχαραλάμπους, Γ 5, Ελληνικόν Γυμνάσιον Πεδουλά -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962) -
Η θάλασσα τον Ουρανό πολύ τον φοβερίζει, γιατί την εχουλίστωσε στην γήν τζιέ μουγγαρίζει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.; Παπαδόπουλος, Ανδρέας (1960)Συλλ. Μαθητής : Ανδρέας Παπαδόπουλος -
Η καλή νοικοκερά είναι δούλα και κερά
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958) -
Η μάννα μου κρεμμύδι κ' εγώ χρυσόν απίδι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)Η μάννα μπορεί να 'ναι κακή αλλά το παιδί καλό -
Η μάχη κ' η κακιά αθρώπους καταστρέφει η αγάπη κ' η χαρά
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)