Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Χουρμουζιάδης, Κ."
-
Τα γέλια μας βγήκανε ξύδια
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί λύπης μετά διασκέδασιν. Υπάρχει η πρόληψις ότι δεν πρέπει να γελά κανείς υπερβολικώς διότι θα του έλθη συμφορά. Δια τούτο και μετά σφοδρόν γέλωτα συνηθίζουν να λέγουν: Σε καλό να μας βγή -
Τα δ'κά μας είναι καρύδια και βροdάνε, τα δ'κά σας σύκα και ζ'λιούdαι
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των κατηγορούντων τους άλλους δια ελαττώματα όμοια με τα ιδικά των -
Τα έργατα τ είναι μεγαλύτερα απ' το bόϊ τ'
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί μικρών αλλ' ενεργητικών ανθρώπων. Ακόμη επί διεστραμμένων παιδιών -
Τα καλώς συναγμένα, τα μισά είναι του διαβόλ'. Τα κακώς συναγμένα και ο νοικοκύρς μαζί
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Και ο διά του του κόπου κερδίζων ενίοτε υφίσταται ζημίας -
Τα καμ αλώνι και τα καμ αλάν τουράν
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Τα ανακάτωσε. Λέγεται για τους καταστρέφοντας την τάξιν -
Τα μικρά δεν ήθελες, τα μεγάλα γύρευες, τράβα γέρο διάβολε
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των ζητούντων τα καλύτερα και απολαυόντνων τα χειρότερα -
Τα πολλά τα γέλια φέρνουν κλάματα
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των ενοχλούντων τους άλλους δια να γελάσουν με την δυσφορίαν των και εις το τέλος τιμωρουμένων υπ' αυτών -
Τα τάματα, παντρεύουνε τα φαdάματα
Χουρμουζιάδης, Κ. (1918)Η πλουσία και άσχημος αν είναι, ευκόλως ευρίσκει σύζυγον δια της προσφοράς τραχώματος. -
Τά 'φερε σούλφ' καί βερεσιά!
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί τών κατασπαταλούντων τά κληρονομηθέντα ή δανεισθέντα χρήματα -
Τά φερε σούλφ καί βερεσιά
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί τών κατασπαταλούντων τά κληρονομηθέντα ή δανεισθέντα χρήματα -
Τη σημερινή δλειά σ, μήν αφίνις γιά αύριο
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των αναβαλλόντων την έγκαιρον εκτέλεσιν των καθηκόντων των -
Την ημέρα γλέπνε τα βουβάλια και φοβούdαι και τ νύχτα τα κλέφτνε
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί των υποκρινομένων ότι είναι αθώοι -
Τι αφρίεις και ξαφρίεις; Το bαρά μ' έδωκα, θα σε φάω
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί των επιμενόντων να χρησιμοποιήσουν βλαβερόν πράγμα, διότι το ηγόρασαν -
Τι σε λέγω γω, και τι με λες εσύ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί των απαντώντων πριν ακούσουν καλώς την ερώτησιν, με ασυναρτησίας, ή παρανοούντων αυτήν -
Τί βρέχι ο ουρανός και δεν το δέχεται η γης;
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Κανείς δεν δύναται ν' αντισταθή εις τα φυσικάς καταστροφάς