Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Νίτσος, Νικόλαος"
-
Κατά το μάγουλο κ' η μπάτζα
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι τα πάντα δέον να γίνωνται κατ' αναλογίαν και άνευ υπερβολών -
Κι αυτός κακό χειρόβολο κι εγώ κακό δεμάτι
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των ομοιβάθμως δυστρόπων και εξίσου εριστικών -
Κόττα πήττα το Γεννάρη κόκοττας τον Αλωνάρη
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Συνταγή γαστρονομική, συνωδά τη οποία η μεν όρνις πρέπει να μαγειρεύηται ως “πήττα” τον Ιανουάριον, ο δε αλέκτωρ είνε κατάλληλος προς βρώσιν τον Ιούλιον -
Κουνάρα το φείδι τον χειμώνα, να σε φάη το καλοκαίρι
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί πονηρών και αχαρίστων, δι' αγνωμοσύνης και κακάς αποδιδόντων τας ευεργεσίας -
Λόγια καλά, λιθάρια στο σακούλι
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των διδόντων δια μελιρρύτων λόγων υποσχέσεις, χωρίς να παρέχωσι μηδεμίαν ουσιαστικήν βοήθειαν -
Μ' ένα λουλούδι άνοιξη δέν γίνεται
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Τό τών αρχαίων: Μία χελιδών έαρ ου ποιεί -
Μαλώνει το σκαφίδι με το σανίδι
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Λέγεται περί οικείας, ένθα ελλείπει ο άρτος -
Με το μέλι στα πάρσιμο, με το μέλι στο δόσιμο
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Παροιμιώδες λόγιον λεγόμενον ως ευχή περί του ότι κατά τας ληψοδοσίας και τας εξοφλήσεις λογαριασμών πρέπει να επικρατή η καλή πίστις και ειρηνικώς και με γλυκύτητα να διεκπεραιώνονται αι τοιούτου είδους υποθέσεις -
Με το χωριό μη πιάνεσαι, μηδέ με το Βακούφι, Τι του χωριού είν' αδικιά, του βακουφιού είνε κρίμα
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Διά του παροιμιακού τούτου τετραστίχου παρέχεται συμβουλή προς αποφυγήν δικαστικών διενέξεων και διαφορών με Κοινότητας, με Ναούς και Μονάς, ένεκα προσωπικών συμφεροντολογικών αιτίων, οίαι αι κτηματικαί και λοιπαί τοιαύται, ... -
Μια σπιτιάτα δε σε βγάζει στην παζάρα, μιά διακονάρα σε βγάζει
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Σπιτιάτα=γυναίκα. Παοριμιώδες λόγιον δηλούν ότι πρέπει να περιποιήται τις περισσότερον τας κατωτέρας τάξεως γυναίκας, διότι αυταί, τυχόν δυσαρεστούμενα, σε εκπομπεύουν, ενώ αι ευγενούς τάξεως τοιαύται ουδέποτε θα σε εκθέσουν, ... -
Να λέμε και να στρέμε
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι, όταν συζητώμεν, πρέπει να δεχώμεθα τας προβαλλομένας αντιρρήσεις και να ευλαβώμεθα και τας αντιθέτους γνώμας -
Να σκιάζιτ ο λύκος το χειμώνα έφτιάνε και μια καττέρωνα
Νίτσος, Νικόλαος (1889)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Ξένο ψωμί, δικά του δόντια
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των παρασιτικώς ζώντων και ουδόλως φροντιζόντων περί συντηρήσεως των δι' ιδίων κόπων -
Ξενοδουλεύει, χαίρεται, κακόν καιρό παντέχει
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των καταγινομένων και μεριμνώντων δια ξένας υποθέσεις, χωρίς να φροντιζωσι προσηκόντως περί εαυτών, καταδεδικασμένων ούτω να περιπέσωσι θάττον ή βράδιον εις δυστυχίαν -
Ο άναργος κι ο γλήγορος αντάμα γιοματούνε
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Άναργος ενταύθα έχει την σημασίαν του βραδύς, “γλήγορος” δε του ταχύς. Παρεμφερής η παροιμία προς την των αρχαίων: “Σπεύδε βραδέως” με σχέσιν αιτίου και αποτελέσματος. Δηλαδή και ο ταχύς και ο βραδύς θα φτάσουν συγχρόνως ... -
Ο δαρμός είν' αγιασμός
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι επιβάλλεται πολλάκις προς σωφρονισμόν η τιμωρία. Γνωστή η λαϊκή γνώμη ότι “το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο!” -
Ο λαενάς ξέρει πούθε βάνει το χερούλι
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Δηλαδή ο κατασκευάζων τας λαγήνους γνωρίζει που θα βάλη την λαβήν -
Ο ξένος με τα χέρια και ο νοικοκύρης με τα ποδάργια, η δουλειά του νοικοκύρη γίνεται καλλίτερα
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Δηλαδή έκαστος εξυπηρετεί πάντοτε επωφελέστερον και καλλίτερον τα συμφέροντά του, έσω και αμελώς εργαζομένους, ή ο οιοσδήποτε ξένος και μίσθιος -
Ο τόπος είν' του βασιληά, τα γλέντια είν' 'δικά μας
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Επί των αμερίμνως και ευθύμως διερχομένων τον βίον