Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη"
-
Η γυναίκα κάμνει τον άντρα εικόνα κι η γυναίκα τον κάμνει χώμα
Σταμούλη – Σαραντή, ΕλπινίκηΗ καλή, φρόνιμη και νοικοκυρά γυναίκα συντείνει στην ανάδειξη του ανδρός της. Η άμυαλη ακατάσταη και πολυέξοδη, τον ταπεινώνει -
Η δουλειά θέλει τρόπο κι όχι χρόνο
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1959)Η δουλειά όταν γίνη με μέθοδο δεν χρειάζεται πολύ ώρα για να γίνη -
Η κάθε κουκουβάγια, το κουκουβαγόπ'λο της αρέζει
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Ο καθείς αρέζει το δικό του παιδί -
Η κάργα δεν κάθεται στου βουβαλιού τη ράχη, για να ψειρίση, μα για να γεμίση την κοιλιά της
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Για κείνον που επωφελείται με το πρόσχημα ότι άλλον βοηθεί -
Η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Ο καλότυχος από μικρός φαίνεται -
Η καλή μέρα, πο το πρωί φαίνεται
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Παράπονο της άτυχης που από μικρή φάνηκε πως θα ζούσε τυραννισμένη ζωή -
Η καμήλα μεγάλη είναι, μα το γαϊδουράκι την τραβάει
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Και οι μεγάλοι έχουν την ανάγκη των μικρών -
Η κλωστή από κει που είναι φτενή, κόβεται
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Το κακό προσβάλλει πάντοτε το αδύνατο μέρος -
Η κόρη μ' έγνεσ' ενα αδράχτι, - άδραχτος μαλάδραχτος, - η νύφη μ' τέσσερα κουτσόδραχτα
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Η κόρη της ακαμάτρα, έκανε ένα αδράχτι και το έλεγε μεγάλο άδραχτι, η νύφη της, προκομένη, έγνεσε τέσσερα τάβρε μικρά κουτσόδραχτα -
Η κότα έκανε τ' αβγό ή τ' αβγό την κότα
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1959)Μη χάνεις την ώρα σου για πράγματα που ποτέ δε θα τα μάθεις. -
Η κοιλιά παραθύρια δεν έχει
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Ο νοικοκύρης να μη ξοδεύη μόνο στο φαγί, να εξοικονομ΄ξ και για τ' άλλα του έξοδα -
Η κοιλιά του παίζει ταμπουρά
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Πεινά πολύ, το στομάχι του είναι άδειο -
Η μάννα μ΄ να κάνη πίττα, άμα νάχ΄ αλεύρι και βούτυρο
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Τι να κάνει ο ικανός αν του λείπουν τα μέσα -
Η μάννα της κι η μάννα μου, σ' ένα ηλιακό άπλωναν τα ρούχα τους
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Ειρωνικά όταν ήθελαν να πουν ότι δεν είχαν καμμιά συγγένεια αναμεταξύ τους -
Η μάννα χρυσό πάπλωμα και τα σκεπάζει όλα, κ' η πεθερά ξέσκεπο καλάθι
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Η μητέρα σκεπάζει και κρύβει όλα τα ελαττώματα της κόρης και η πεθερά τα ξεσκεπάζει και τα βγάζει στη μέση -
Η μέλισσα απ΄ το μέλι δε φεύγει
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Δεν αφίνει κανείς το καλό να πάγη στο χειρότερο -
Η μέρα τρέχει σα νερό κ' οι μήνες σα διαβάτες
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956) -
Η μύτη του να πέση, δε θα σκύψη να την πάρη
Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)Για τους περήφανους, που περπατούν κορδωμένοι